Santiago Amigorena

Jak sam o sobie mówi: pisze książki, by zapomnieć, artykuły, żeby się znudzić, scenariusze, żeby zapomnieć, że się nudzi.

Tytuły jego książek obsesyjnie krążą wokół tematu milczenia: „Lakoniczne dzieciństwo”, „Bezdźwięczna młodość”, „Milcząca dorosłość”. Dopiero „Pierwsza miłość” wybija się z tego niemego szeregu.

Zagorzały czytelnik, zapełnia swoje filmy cytatami z literatury, nie podaje jednak źródeł. Uważam, że to śmieszne, gdy filmowcy ostentacyjnie pokazują okładkę w filmie. Sam woli używać cytatów jako swego rodzaju intelektualnej przynęty. A wabią już imiona jego postaci: Eliot, Orlando, Pound…

Według niego kino jest sztuką polityczną.