Sophie Marceau

Urodziła się 17 listopada 1966 roku w Paryżu jako Sophie Danièle Sylvie Maupu.

Dorastała na przedmieściach francuskiej stolicy, kiedy w 1980 roku przypadkiem dowiedziała się od znajomych o castingu przeprowadzanym wśród nastolatków przez reżysera Claude’a Pinoteau, do filmu „Prywatka”.

Młodziutka Sophie nie tylko otrzymała rolę Vic, ale dwa lata później powróciła do niej w sequelu filmu, zatytułowanym „Prywatka 2” (1982), w wieku 16 lat otrzymując Césara dla Najbardziej Obiecującej Debiutantki.

Nie zawiodła oczekiwań, jakie w niej pokładano. Występowała u boku wielkich gwiazd francuskiego kina: w 1984 roku zagrała z Jeanem – Paulem Belmondo w komedii „Wesołych świąt”, w 1985 – z Gérardem Depardieu w kryminale „Policja”, a w 1988 – z Philippem Noiret w dramacie historycznym „Szuani!” Philippe’a de Broki (nagroda aktorska na Cabourg Romantic Film Festival).

W 1985 roku po raz pierwszy spotkała się zawodowo z tworzącym we Francji Andrzejem Żuławskim na planie filmu „Narwana miłość”.

Później wystąpiła u niego jeszcze w obrazie „Moje noce są piękniejsze niż wasze dni” (1989), w biograficznym dramacie „Błękitne usta” (1990), opowiadającym o życiu Fryderyka Chopina, w którym zagrała Solange oraz w dramacie „Wierność” (2002, nagroda aktorska na Cabourg Romantic Film Festival).

Zagrała z Vincentem Perezem w „Fanfanie” (1993) i jeszcze raz spotkała się z Noiretem na planie „Córki d’Artagnana” (1994), zanim nie nastąpił ważny dla kariery Marceau rok 1995.

** Nie tylko zadebiutowała ona wówczas jako reżyserka krótkometrażówki „Świt na opak” z udziałem Anny Nehrebeckiej i Danuty Szaflarskiej, nie tylko dołączyła do iście gwiazdorskiej obsady nowelowego filmu Michelangelo Antonioniego i Wima Wendersa „Po tamtej stronie chmur”, ale też zadebiutowała w Hollywood, i to od razu w tak głośnej produkcji, jak „Braveheart – Waleczne Serce” Mela Gibsona.**

Od tego czasu dzieli czas między role w produkcjach europejskich i amerykańskich, pomiędzy występy anglo- i francuskojęzyczne.

W 1997 roku zagrała tytułową rolę w adaptacji „Anny Kareniny” z Alfredem Moliną i Seanem Beanem, a w 1999 – wcieliła się w postać Hippolyty w ekranizacji sztuki Szekspira „Sen nocy letniej” z Michelle Pfeiffer, Christianem Balem, Calistą Flockhart i Kevinem Klinem.

W 1999 roku została także jedną z kolejnych „dziewczyn Bonda” w filmie „Świat to za mało” Michaela Apteda z Piercem Brosnanem w roli głównej.

** W 2002 roku zadebiutowała jako reżyserka i scenarzystka pełnometrażowego filmu „Pomówmy o miłości”, otrzymując nagrodę za reżyserię na MFF w Montréalu.**

Po kilku występach w nieco mniej znanych filmach francuskich, po raz kolejny stanęła po drugiej stronie kamery, realizując thriller „La Disparue de Deauville” (2007) z udziałem własnym oraz Christophera Lamberta.

** W 2000 roku została uhonorowana niemiecką Złotą Kamerą.**

W 2006 roku, razem z Maciejem Stuhrem, prowadziła galę rozdania Europejskich Nagród Filmowych w Warszawie.