Statys Eidrigevicius

Znakiem szczególnym dzieł Stasysa są dziecięce oczy, w którym smutek objawia zamyśleniem nad światem i zadziwienie człowiekiem - wrażliwość duszy i wrodzoną delikatność. Wyrażoną w rękodziele, również o ludowych korzeniach, wykorzystującą rekwizyty podarowane przez naturę. Doświadczenia byłego obywatela Związku Radzieckiego nie były dla niego bez znaczenia, podobnie jak roczna służba w Armii Czerwonej, podczas której Eidrigevicius odkrył dla siebie niewyczerpane możliwości malarskiej miniatury.

Od początku jego artystycznej twórczości zbliżał się do Polski, gdzie pracował i wystawiał, aż w 1980 r. osiedlił się u nas na stale, nie tracąc nic ze swoich litewskich korzeni i inspiracji. Zajmuje się pastelem, malarstwem, ilustracją, grafiką, ex librisem, scenografią teatralną, tworzy instalacje, obiekty, drewniane maski, performance. A także happeningi angażujące publiczność.

W 1993 roku Eidrigevicius zadebiutował na scenie Teatru Studio w Warszawie utworem „Biały Jeleń”. Sam go wyreżyserował, zagrał w nim, wykonał scenografię, kostiumy i maski. Od niedawna zajmuje się także fotografią. Artysta zdobył wiele nagród na międzynarodowych wystawach i konkursach m.in. na Międzynarodowym Biennale Exlibrisu Współczesnego w Malborku (1973, 1975), Interexlibris we Frederikshavn (1979-82), Międzynarodowej Wystawie Ilustracji dla Dzieci w Bratysławie (1979, 1981), konkursie Premio Europeo (1982). Za ilustracje dla dzieci artysta otrzymał w 1984 roku Nagrodę Prezesa Rady Ministrów, a w 1986 Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie na Ilustrację Książkową dla Dzieci w Barcelonie. W 1988 roku przyznano mu nagrodę Amerykańskiej Krytyki Filmowej za plakat do filmu Andrzeja Kijowskiego „Maskarada”. W 1994 roku tygodnik Polityka wręczyła artyście Paszport za całokształt twórczości.