Stephen King

Mistrz horroru. Amerykański pisarz, jeden z najsłynniejszych, a zarazem najbogatszych, współczesnych twórców literatury popularnej na świecie. Jego bestsellerowe powieści doczekały się ponad stu ekranizacji. Najsłynniejsze z nich, to: „Carrie” Briana De Palmy, „Lśnienie” Stanleya Kubricka, „Misery” Roba Reinera, „Skazani na Shawshank” i „Zielona mila” Franka Darabonta.

Urodził się 21 września 1947 roku w Portland, w stanie Maine, w rodzinie o irlandzko-szkockich korzeniach. Kiedy był małym chłopcem, jego ojciec porzucił rodzinę. Wychowywał się pod skrzydłami matki, w towarzystwie starszego brata Davida. Od dziecka fascynowała go niezwykła moc literatury, polegająca na kreacji pasjonujących, nierzeczywistych światów i historii. Pierwsze opowiadanie napisał już jako siedmiolatek. Matka, wychodząc naprzeciw twórczym zainteresowaniom syna, kilka lat później kupiła mu pierwszą maszynę do pisania, dzięki czemu mógł wysyłać swoje teksty do różnych wydawnictw – początkowo z negatywnym skutkiem.

Studiował literaturę angielską na University of Maine w Orono, zdobywając w 1970 roku dyplom licencjacki z kwalifikacjami do podjęcia zawodu nauczycielskiego. Rok później ożenił się i podjął pracę w publicznym liceum Hampden Academy. Jednocześnie dorabiał do pensji, pisząc i sprzedając swoje opowiadania dla męskich magazynów.

* Przełom w jego karierze nastąpił wraz z decyzją o publikacją powieści „Carrie” w 1973 roku. Sensacyjny debiut na rynku książkowym zagwarantował pisarzowi spore honorarium (400 tys. dolarów), dzięki czemu mógł spokojnie porzucić pracę nauczyciela i zająć się wyłącznie pisaniem.*

Wkrótce ukazały się jego kolejne, głośne powieści: „Miasteczko Salem” (1975), „Lśnienie” (1977), „Bastion” (1978), „Strefa śmierci” (1979), „Podpalaczka” (1980). King zawsze był bardzo płodnym pisarzem, publikującym średnio jedną książkę rocznie, z których niemal każda z miejsca trafiała na listę bestsellerów, stając się jednocześnie niezwykle atrakcyjnym kąskiem dla filmowców.

* Przygoda Kinga z kinem rozpoczęła się od ekranizacji debiutanckiej powieści „Carrie” w reżyserii Briana De Palmy, z rewelacyjną Sissy Spacek w roli tytułowej (1976).*Do tej pory zrealizowano ponad sto filmowych i telewizyjnych produkcji opartych o utwory Kinga. Znalazły się wśród nich takie perły, jak: „Lśnienie” Stanleya Kubricka z niezapomnianą rolą Jacka Nicholsona (1980), „Misery” Roba Reinera z oskarową Kathy Bates w roli tytułowej (1990), obsypany nagrodami dramat „Skazani na Shawshank” z Timem Robbinsem i Morganem Freemanem (1994), czy osławiona „Zielona mila” z Tomem Hanksem (1999).Legendarne „Dzieci kukurydzy”, „Podpalaczka” z młodocianą Drew Barrymore (1984), gwiazdorsko obsadzona „Martwa strefa” Davida Cronenberga (1983), telewizyjny horror „To” (1990), mini-serial „Bastion” z Gary’m Sinisem (1994), „Łowca snów” (2003), „Mgła” (2007), "1408" (2007) czy „Cadillac Dolana” (2009) – to tylko niektóre z całego szeregu pozostałych produkcji, których źródeł szukać należy w literaturze Stephena
Kinga.

Tutaj nie kończy się związek pisarza z kinem. Niemal od samego początku działał również jako aktor (m.in. w filmach George’a A. Romero) i scenarzysta (nagroda Fantasporto za scenariusz do horroru „Lunatycy” Micka Garrisa 1992). W 1986 roku zadebiutował nawet jako reżyser filmu „Maksymalne przyspieszenie” z Emilio Estevezem. Produkcja nie należała do zbyt udanych, przyniosła Kingowi niechlubną Złotą Malinę i chyba na zawsze zniechęciła go do reżyserii (nigdy później nie stanął już po drugiej stronie kamery). King niejednokrotnie uczestniczył w procesie produkcyjnym filmowych i telewizyjnych adaptacji swoich powieści i opowiadań [m.in. „Złote lata”, „Bastion” (nominacja do Emmy), telewizyjna wersja „Lśnienia” (nominacja do Emmy), „Czerwona róża”, „Sztorm stulecia”, „Jazda na kuli”, „Desperacja”].

Jedną z jego ostatnich, głośnych realizacji produkcyjno-scenariopisarskich jest amerykańska wersja serialu „Szpital ‘Królestwo” (2004), w oryginale wyreżyserowanego przez Larsa von Triera.

Prywatnie, King wiedzie spokojne, ułożone życie u boku żony. Zimę spędzają na Florydzie, resztę roku – w swoich domach w Bangor i Center Lovell, w rodzinnym Maine. Chętnie i często angażują się w działalność charytatywną. Mają trójkę dzieci i tyleż samo wnuków. Dorośli już synowie poszli w ślady ojca i zostali pisarzami.

Stephen King jest laureatem The National Book Foundation Medal za ‘wybitny wkład w amerykańską literaturę’ (2003).