Steven Seagal
Choć znany przede wszystkim jako gwiazdor „kopanych” filmów akcji klasy B, sam siebie określa przede wszystkim jako mistrza sztuk walki i bluesmana, które to – z pozoru wykluczające się pasje – udaje mu się z powodzeniem łączyć od wielu lat.
Urodził się 10 kwietnia 1952 roku w Lansing w stanie Michigan. Sztuk walki uczył się „u źródeł” – w Japonii, gdzie po latach – już jako mistrz - sam założył szkołę. Przygodę z Hollywood zaczął około roku 1982, jako instruktor, szkolący nie obeznanych z techniką walki aktorów przed występami w scenach, które tej znajomości wymagały.
Był instruktorem Seana Connery na planie „Nigdy nie mów nigdy” (1983), Jamesa Coburna, jak również jednego z hollywoodzkich agentów – Michaela Ovitza. To ten ostatni właśnie wyczuł w Seagalu potencjał, widząc w nim idealny materiał na gwiazdę filmów akcji. Nie mylił się.
W 1988 roku umożliwił aktorowi debiut w filmie sensacyjnym „Nico” („Above the Law”) z udziałem mało znanej wówczas Sharon Stone. Film odniósł duży sukces komercyjny, bez trudu torując aktorowi drogę do światowej sławy i pieniędzy. Od tamtej pory wystąpił w ponad dwudziestu produkcjach, zarabiając na nich w sumie – jako ich producent i główna gwiazda - ponad 2 miliardy dolarów.
Zawsze występował oczywiście w filmach określonego gatunku i klasy (często dystrybuowanych na nośnikach wyłącznie do użytku domowego) każdorazowo wcielając się w określony schemat bohatera, jednak mimo to (a może właśnie z tego powodu) filmy z jego udziałem cieszyły się ogromnym zainteresowaniem na całym świecie, skupiając wokół siebie stałą widownię. Najbardziej znane tytuły, w których Seagal prezentował swoje umiejętności, to „Wygrać ze śmiercią” i „Wybraniec śmierci” (oba z 1990), obie części „Liberatora” (1992, 1995), „Krytyczna decyzja” i „Nieuchwytny” (oba z 1996), czy kryminał „Mroczna dzielnica” (2001) Andrzeja Bartkowiaka.
W 1994 roku zadebiutował jako reżyser obrazu „Na zabójczej ziemi”, ze swoim udziałem, „zgarniając” Złotą Malinę za reżyserię oraz nominacje dla Najgorszego Aktora i za Najgorszy Film. Później jeszcze sześciokrotnie nominowany był w różnych kategoriach do tej antynagrody, co jest istotne o tyle, iż są to jedyne nominacje do znanych nagród, jakie Seagal w ogóle posiada. W ciągu ostatnich kilku lat brał udział niemal wyłącznie w filmach video.
W tytułach produkcji z jego udziałem bardzo często pojawiają się wyrazy: death, dead, kill etc.
Po kilkunastu latach przerwy, Seagal znów postanowił spróbować swoich sił po obu stronach kamery, realizując obraz „Prince of Pistols”, także według własnego scenariusza.
Oprócz filmu i sztuk walki, w kręgu poważnych zainteresowań Seagala leży muzyka bluesowa. Nagrał dwa albumy, potrafi świetnie grać na gitarze, ma na swoim koncie występy z legendami bluesa - BB Kingiem, Bo Diddleyem, Johnem Lee Hookerem oraz Clarencem „Gatemouth” Brownem.
** Pierwszy album Seagala, zatytułowany „Songs from the Crystal Cave”, będący mieszanką różnych stylów: reggae, jazzu, popu i bluesa, z gościnnym udziałem Stevie Wondera, był przez pewien czas jedną z najlepiej sprzedających się płyt w Europie.** W 2009 roku wystąpił w filmie “Żądza śmierci”, którego był także producentem. Rok 2010 to rola w obrazie “Maczeta”.
Jest wegetarianinem i praktykującym buddystą, co nie tylko nie pozostaje bez wpływu na jego wybory i sposób życia, ale właściwie je determinuje. Znany z działalności charytatywnej.