Sublokatorka

Quentin Tarantino powiedział kiedyś, że kino exploitation wcale nie umarło, co więcej - nieprzerwanie funkcjonuje w obrębie hollywoodzkiego mainstreamu. Dziś trudniej je rozpoznać, bo w dobie trwałego progresu technologii, jego znakiem rozpoznawczym nie jest już chałupnicza realizacja. Wręcz przeciwnie - współczesne exploitation potrafi wyglądać schludnie i kosztować grube miliony. Składnikiem przezeń "eksploatowanym" nie jest więc filmowa materia, a... hollywoodzkie gwiazdy.

Po filmy ze znanymi aktorami sięgamy dziś tak chętnie, jak przed laty po produkcyjniaki wypełnione seksem i przemocą. Niedostępne gwiazdy Hollywoodu stały się głównym źródłem naszej ekscytacji. Przykładem tego niechaj będzie "Rezydent", zrealizowany według podręcznika gatunkowej sztampy thriller, którym nikt nie zawracałby sobie głowy, gdyby nie wystąpiła w nim Hilary Swank.

Dwukrotnie nagrodzona Oscarem aktorka chodzi tu w kusych majteczkach i cieniutkich koszulkach, zastanawiając się kto gwałci ją po nocach w jej nowej sypialni. Czyżby właściciel mieszkania, miły i uprzejmy aż do przesady, w rzeczywistości poważnie zwichrowany? Sięgając po przewidywalnego "Rezydenta", świadomie decydujemy się na udział w upodleniu topowej aktorki, które akurat tu jest podstawą jakiejkolwiek… rozrywki.

I jako taki - produkt niskogatunkowy, bezlitośnie eksploatujący swoją gwiazdę - absolutnie bezstylowy i nieangażujący film debiutanta Anttiego J. Jokinena spełnia swoją rolę. Bazując na najoczywistszych bodźcach, zapełnia nudny sobotni wieczór.

Gorzej, gdy doczytamy, że całe przedsięwzięcie powstało pod egidą legendarnej, reanimowanej w bólach wytwórni Hammer, a jeden z epizodów odegrał gwiazdor wyprodukowanej przezeń "Draculi A.D. 1971", Christopher Lee. Wydawać by się mogło, że marka z takimi tradycjami ma nieco większe ambicje.

Panorama, pięć kanałów. W dodatkach tylko zwiastun i zapowiedzi innych filmów.