Wilgotne miejsca

Lubi swój zapach intymny, a podczas masturbacji chętnie eksperymentuje z warzywami. Rzadko się myje, bo higiena intymna jest dla niej mocno przereklamowana. Otwarcie mówi o tematach, o których wielu z nas nawet nie śmie myśleć, a z przyjaciółką wymienia się tamponami. Najbardziej fascynują ją zabrudzone deski sedesowe, które znajduje w miejskich toaletach… To właśnie ona – nastolatka Helen Memel (Carla Juri), nie bez powodu nazywana Amelią 2.0.

Redakcja film.wp.pl

21 maja 2014, 19:23

Helen nie chce pogodzić się z rozwodem rodziców i marzy, żeby znów zamieszkali razem. Łamie jedno tabu za drugim i nie próbuje wcielać się w męskie fantazje, bo z oddaniem realizuje własne. Przy goleniu miejsc intymnych, zacina się i trafia do szpitala. Ma nadzieję, że zmieni to jej życie. Czy odnajdzie prawdziwą miłość?

„Wilgotne miejsca” Davida Wnendta to inteligentna adaptacja nieprzekładalnej na filmowy język prowokacyjnej i skandalizującej powieści Charlotte Roche („Modlitwy waginy”) pod tym samym tytułem, przetłumaczonej na 27 języków, opublikowanej w 28 krajach i uznanej - zaledwie po kilku tygodniach od wydania - za bestseller 2008 roku. Utrzymany w stylistyce muzycznego teledysku film przypomina takie kontrowersyjne obrazy jak „Trainspotting”, czy „Biegnij Lola Biegnij” i pokazuje wszystko to, co w ludzkim ciele ukryte, wstydliwe, nieprzyjemne i śmierdzące. Ścieżka dźwiękowa to kompilacja utworów kontrowersyjnych współczesnych zespołów i artystów (Peaches, Canned Heat, Thee Headcoatess), muzyki klasycznej (Giacomo Pucciniego, Johana Straussa) i elektronicznych utworów Enisa Rotthoffa. Główną rolę zagrała szwajcarska aktorka Carla Juri, laureatka wielu nagród dla młodych talentów, w tym nagrody SHOOTING STARS dla najlepszych młodych europejskich aktorów przyznanej na festiwalu w Berlinie w 2013 roku.