Wojciech Pokora

Jeden z najbardziej znanych polskich aktorów komediowych. Urodził się 2 października 1934 roku w Warszawie. Wraz z Jerzym Turkiem należał do amatorskiego kółka teatralnego przy FSO w Żeraniu, wspólnie studiowali w PWST w Warszawie, którą ukończyli w 1958 roku.

Pokora przez długie lata (1958-84) związany był z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Występował w kabaretach: „Owca” (1966-68) i „Dudek”. Wieloletni aktor znanego, telewizyjnego Kabaretu Olgi Lipińskiej (1990-2005). W latach 1984-90 związany z Teatrem Nowym, a od 1990-2001 – z Teatrem Kwadrat. Od 1958 roku występuje w spektaklach Teatru TV (m.in. rola Papkina w „Zemście” 1972, czy Żewakina w „Ożenku” Gogola 1976).

Pierwszy raz przed kamerami wystąpił w 1953 roku w „Przygodzie na Mariensztacie”, jednak jego właściwy debiut to pierwsze spotkanie i rola u Stanisława Barei w filmie „Mąż swojej żony” (1960). W tym samym roku aktor miał okazję zagrać też epizod w „Zezowatym szczęściu” Andrzeja Munka.

Ma na swoim koncie kilkadziesiąt ról, także w Teatrze TV – z reguły są to kreacje niebywale charakterystyczne. Był stałym aktorem Stanisława Barei – wystąpił w niemal wszystkich jego filmach. W 1966 roku pojawił się u niego w roli tajnego agenta w komedii muzycznej „Małżeństwo z rozsądku”, w 1972 roku zagrał główną rolę w komedii „Poszukiwany, poszukiwana”.

Wystąpił też w „Nie ma róży bez ognia” (1974), w roli Kowalskiego w „Brunecie wieczorową porą” (1976), jako „chłop goniący świnię” w „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz?” (1978), pracownik MO w „Misiu” (1980), docent Zenobiusz Furman w „Alternatywach 4” (1983) i Antoni Kłusek w „Zmiennikach” (1986). Wraz z występem w „Hydrozagadce” (1970) Andrzeja Kondratiuka, rolą inżyniera Gajnego w serialu „Czterdziestolatek” (1975-76, zespołowa Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i TV) Jerzego Gruzy oraz uczestnika „Rejsu” (1970) w reżyserii Marka Piwowskiego, aktor śmiało plasuje się w samej czołówce komediowych aktorów polskich czasów PRL-u.

Aktor ma też jednak na koncie role nie komediowe, m.in. w filmie wojennym „Kiedy miłość była zbrodnią – Rassenschande” Jana Rybkowskiego, „Palace Hotel” (1977), „Szczęśliwym brzegu” (1983), serialu „Więzy krwi” (2001).

W 1981 roku zagrał ważną rolę w filmie Janusza Rzeszewskiego „Miłość ci wszystko wybaczy”, w 1985 roku pojawił się jako von Nogay w „C.K. Dezerterach” Janusza Majewskiego (do roli powróci w 1998 roku w „Złocie dezerterów”), a w 1987 roku w głównej roli sierżanta w filmie kryminalnym Sylwestra Szyszki „Koniec sezonu na lody”. Nie było to pierwsze spotkanie aktora z filmem kryminalnym – w 1967 roku zagrał rolę konserwatora obrazów w filmie Ryszarda Bera „Gdzie jest trzeci król”.

W latach 1993-94 grał jedną z głównych ról w serialu „Bank nie z tej ziemi”, wystąpił w kontynuacji serialu „Czterdziestolatek. 20 lat później” (1993), serialu Janusza Majewskiego „Bar Atlantic”; grał też Edwarda Skorupę w komediowym serialu Jerzego Gruzy „Tygrysy Europy” (1999, 2003).

Poza gościnnymi występami w serialach „Niania”, „Miodowe lata”, „Klinika samotnych serc”, czy „Na dobre i na złe”, rzadko grywa w jakichkolwiek produkcjach. W 2007 roku powrócił do roli docenta Zenobiusza Furmana w kontynuacji legendarnego serialu Barei, tym razem zatytułowanego „Dylematu 5”, w reżyserii Grzegorza Warchoła.
<br. W 2000 roku aktor odcisnął swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. Jest wykładowcą warszawskiej Akademii Teatralnej (dawna PWST).

Pokora poznał swoją żonę w czasach szkolnych. Mają dwie córki oraz trzy wnuczki i wnuka Wojciecha.