Aleksander Bardini
Aktor, reżyser,ale przede wszystkim pedagog. W 1935 roku został absolwentem sławnego Wydział Sztuki Aktorskiej, a w roku 1939 Wydział Sztuki Reżyserskiej w Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. W latach 1939-1945 był aktorem Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie oraz asystentem reżysera i reżyserem.Już wtedy rozpoczął swą wielką przygodę z pedagogiką i zaczął uczyć w studium przyteatralnym. W sezonie 1945-1946 Aleksander Bardini był aktorem i reżyserem Teatru im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. W latach 1946-1950 grał i reżyserował za granicą w Monachium i Montrealu. Zaś w latach 1957-1958 był kierownikiem artystycznym łódzkiego Teatru im. Jaracza (1957-1958) oraz dyrektorem Teatru Ateneum w Warszawie (1958-1960). Był związany z warszawskim Teatrami: Współczesnym i Polskim. Blisko 30 lat bo od 1949 do 1978 roki uczył młodych aktorów w warszawskiej Szkole Teatralnej.Prowadził także zajęcia na Wydziale Dramatycznym Uniwersytetu w Georgii w USA oraz w Szkole Muzyczno-Dramatycznej w Sztokholmie.
Wyreżyserował tak znane sztuki jak między innymi:“Tramwaj zwany pożądaniem” Tennessee Williamsa, “Jan Gabriel Borkman” Henryka Ibsena, “Trzy siostry” Antoniego Czechowa z Krystyną Jandą, Ewą Ziętek i Joanną Szczepkowską. Wyreżyserował również kilka oper m.in. “Otello” Giuseppe Verdiego, “Halkę” Stanisława Moniuszki, “Samsona i Dalilę” Saint-Saënsa, “Elektrę” Straussa, “Borysa Godunowa” Musorgskiego. Związany był przez lata z wrocławskim Przeglądem Piosenki Aktorskiej. Przyznawana we Wrocławiu Nagroda im. Bardiniego jest najwyższym wyróżnieniem dla twórców nią honorowanych.
