Goldie Hawn

Charakterystyczna aktorka amerykańska, jedna z największych gwiazd hollywoodzkich średniego pokolenia, wciąż – mimo nikłych wysiłków z jej strony - budząca żywe zainteresowanie mediów. Prywatnie: wieloletnia partnerka Kurta Russella i matka aktorów: Olivera i Kate Hudson. Również producentka.

Urodziła się 21 listopada 1945 roku w Waszyngtonie.

Jej pierwsze, jeszcze dziecięce występy sceniczne były związane z tańcem, z którym po raz pierwszy zetknęła się już jako trzylatka, uczęszczając na lekcje baletu i stepowania.

Taneczna pasja trwała i rozwijała się przez całe nastoletnie życie przyszłej gwiazdy – jako 18-latka wyjechała do Nowego Jorku, gdzie od 1964 roku występowała w różnych scenicznych musicalach.

W 1967 roku została wypatrzona wśród tłumu chórzystek biorących udział w jednym z telewizyjnych programów, co zaowocowało aktorskim debiutem w serialu TV „Good Morning, World” (1967-68).

Dała się zauważyć dzięki występowi w komediowym show „Rowan & Martin's Laugh-In” (1968-70), za który dwukrotnie nominowana była do Emmy.

W 1968 roku spotkała się też po raz pierwszy z Kurtem Russellem na planie disneyowskiego „The One and Only, Genuine, Original Family Band”, wówczas jednak nic nie zdawało się zapowiadać przyszłego związku dwójki aktorów – jednego z najtrwalszych w hollywoodzkim światku.

* Jej kariera jako aktorki nabrała tempa i kolorów wraz z nagrodzoną Oscarem, Złotym Globem, nominacją do BAFTA i nominacją do Złotego Globu za Najlepszy Debiut rolą w komedii Gene’a Sacksa „Kwiat kaktusa” (1969) z Ingrid Bergman.*

Pojawiła się z Peterem Sellersem w brytyjskiej komedii romantycznej „Dziewczyna inna niż wszystkie” (1970, nominacja do BAFTA), z Warrenem Beattym w kryminalnej komedii „Dolary” Richarda Brooksa (1971) i z Edwardem Albertem w komedii romantycznej „Motyle są wolne” (1972, nominacja do Złotego Globu), zanim Steven Spielberg dał jej możliwość stworzenia pierwszej dramatycznej kreacji w „Sugarland Express” (1974).

* Drugą i ostatnią nominację do Nagrody Akademii oraz szóstą z kolei do Złotego Globu przyniosła jej gwiazdorska rola w „Szeregowcu Benjaminie” (1980), która w rankingu na 100 Najlepszych Filmowych Charakterów w historii kina, uplasowała się na 70. pozycji. W międzyczasie trzykrotnie nominowana była do statuetki Złotego Globu: za rolę u boku Warrena Beatty i Julie Christie w komedii romantycznej „Szampon” Hala Ashby’ego (1975), za występ w westernowej komedii Melvina Franka „The Duchess and the Dirtwater Fox” (1976) oraz za udział u boku Chevy’ego Chase’a w komedii kryminalnej „Nieczyste zagranie” (1978).*

Z Chasem spotkała się dwa lata później na planie „Jak za starych czasów” (1980).

* Po siódmej nominacji do Złotego Globu za rolę u boku Burta Reynoldsa w „Najlepszych przyjaciołach” (1982) Normana Jewisona, na kolejną czekać musiała aż 20 lat.*

Nie znaczy to bynajmniej, że aktorka w tym czasie próżnowała. Wręcz przeciwnie, występowała całkiem sporo, głównie w komediowych produkcjach, ale nie tylko.

W 1984 roku spotkała się po latach z Kurtem Russellem na planie dramatu Jonathana Demme’a „Szybka zmiana”.

Wspólna rola zapoczątkowała trwający do dzisiaj związek znanej pary. W 1987 roku zagrali razem po raz drugi, w komedii „Dama za burtą”.

W latach 80-tych pojawiła się jeszcze w komediach „Protokół” (1984) i „Dzikie koty” (1986) z Wesleyem Snipesem, a w kolejną dekadę weszła dzięki występowi z Melem Gibsonem w sensacyjnej komedii „Ptaszek na uwięzi” (1990).

W 1991 roku zagrała w thrillerze „Oszukana” oraz u boku Steve’a Martina w komedii „Dzika lokatorka”, rok później wystąpiła w filmie obyczajowym „Przeciwności” oraz dołączyła do gwiazdorskiej obsady znanej czarnej komedii Roberta Zemeckisa „Ze śmiercią jej do twarzy” z Meryl Streep, Isabellą Rossellini i Brucem Willisem, a po czterech latach przerwy (przeznaczonych na opiekę nad umierającą matką) powróciła dwiema znanymi kreacjami: u Woody’ego Allena w muzycznym filmie „Wszyscy mówią: kocham cię” (1996) oraz u boku Diane Keaton i Bette Midler w „Zmowie pierwszych żon” (1996).

W 1999 roku ponownie spotkała się ze Stevem Martinem na planie „Nowym miastowych”, a w 2001 zagrała u boku dawnych znajomych (Warren Beatty, Diane Keaton) w „Romansidle”.

* Ostatnim występem Hawn była rola u boku Susan Sarandon w „Siostrzyczkach” (2002), za którą otrzymała ostatnią nominację do Złotego Globu.*

Jest reżyserką pełnometrażowego dramatu „Nadzieja” (1997, również produkcja) oraz producentką szeregu filmów, począwszy od „Szeregowca Benjamina” (1980), przez komedię „Moje błękitne niebo” (1990) ze Stevem Martinem i „Miłosną rozgrywkę” (1995) Lasse Hallströma z Julią Roberts, Robertem Duvallem, Kyrą Sedgwick i Dennisem Quaidem, aż po kanadyjski dramat TV „The Matthew Shepard Story” (2002).

* W 2005 roku otrzymała niemiecką Złotą Kamerę z okazji 40-lecia kariery, a dwa lata wcześniej - Hollywood Film Award za całokształt.*

Opublikowała autobiografię, zatytułowaną „A Lotus Grows in the Mud” (2005).