Irena Kwiatkowska

Irena Kwiatkowska urodziła się 17 września 1912 roku w Warszawie. Jej ojciec był drukarzem i wielkim miłośnikiem książek. Matka prowadziła dom i zajmowała się dziećmi. Irena uczyła się w gimnazjum im. Klementyny Hoffmanowej i już jako uczennica zaczęła się interesować aktorstwem, a także sportem. W liceum brała udział w zawodach szermierczych. Aktorką chciała zostać już w szkole średniej, naturalną więc siłą rzeczy po jej ukończeniu postanowiła się dostać na wydział aktorski Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie, który ukończyła zaledwie cztery lata przed wybuchem wojny.

W szkole zawodu aktorskiego uczyli ją m.in. Aleksander Zelwerowicz i Stefan Jaracz. W 1935 roku trafiła do słynnego w stolicy kabaretu - Cyrulika Warszawskiego i występowała w rewii “Pod włos”. Jeszcze przed wojną miała angaże w teatrach w Warszawie, Poznaniu i Katowicach.

W czasie okupacji niemieckiej brała udział w tajnych przedstawieniach, współpracując z reżyserami Tadeuszem Byrskim i Leonem Schillerem. Po Powstaniu Warszawskim razem z innymi mieszkańcami stolicy musiała opuścić miasto.

W 1946 r. dołączyła do pierwszego powojennego kabaretu Siedem kotów w Krakowie, prowadzonego najpierw przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, potem przez Mariana Eile. To dla niej teksty pisał Gałczyński. Kwiatkowska brawurowo odtwarzała postaci z jego Teatrzyku Zielona Gęś: Hermenegildy Kociubińskiej, Sierotki czy Żony Wacia.

Od 1948 r. była związana z teatrami stolicy: Klasycznym (1948-1949), Współczesnym (1949-1951), Teatrem Satyryków (1952-1958), Komedią (1958-1960), Syreną (1960-1972), Ludowym (1972-1974), Nowym (1974-1994). Stworzyła ponad sto ról teatralnych. Do najciekawszych kreacji należą: Dulska w “Jeszcze Dulska” w reż. Aleksandra Bardiniego (1972); Aurelia w “Wariatce z Chaillot”w reż. Lecha Wojciechowskiego (1974); Chudogęba w “Wieczorze Trzech Króli” w reż. Jan Kulczyńskiego (1976); Dorota w “Grubych rybach” w reż. Wojciechowskiego (1977); Julia Czerwińska w “Domu kobiet” w reż. Mariusza Dmochowskiego (1978); Eugenia w “Tangu” w reż. Bohdana Cybulskiego (1982).

Była gwiazdą kabaretów: Szpak (1954-1961), Dudek (1964-1974) i telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów, stworzonego przez Jeremiego Przyborę i Jerzego Wasowskiego. Zagrała w ponad 20 przedstawieniach Teatru Telewizji. Występowała również w audycjach teatru Polskiego Radia.

Kwiatkowska to także znakomita aktorka filmowa. Widzowie pokochali ją m.in. jako Kobietę Pracującą w “Czterdziestolatku” i matkę Pawła w serialu “Wojna domowa” (1965) w reż. Jerzego Gruzy.Pojawiła się także w kolejnych filmach i serialach tego reżysera: “Dzięcioł” (1970), “Czterdziestolatek” (1974), “Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka” (1976), “40-latek, 20 lat później” (1993). Wystąpiła również m.in. w komediach muzycznych Janusza Rzeszewskiego “Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” (1978) i “Lata dwudzieste… lata trzydzieste…” (1983) oraz w “Rozmowach kontrolowanych” (1991) Sylwestra Chęcińskiego.

Aktorka ma na swoim koncie również zawód nauczycielki. W latach 1953 – 1956 wykładała na warszawskiej PWST. Od 1994 roku przebywa na emeryturze, wciąż jednak zgadzając się raz po raz na gościnne występy.

Irena Kwiatkowska ma na swoim koncie liczne nagrody i wyróżnienia. W 2003 roku na IV Festiwalu Dobrego Humoru otrzymała nagrodę za całokształt twórczości artystycznej. W 2009 roku prezydent Lech Kaczyński uhonorował artystkę “w uznaniu jej wybitnych zasług dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz rozwoju polskiej kultury i za osiągnięcia w pracy artystycznej”.

Mężem Ireny Kwiatkowskiej był lektor i spiker Polskiego Radia – Bolesław Kielski. Byli małżeństwem od 1947 roku do 1994, kiedy to Kielski zmarł.