Joanna Trzepiecińska

Urodziła się 7 września 1965 roku w Tomaszowie Mazowieckim. Jej najmłodsze lata związane były blisko z muzyką – ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną pierwszego stopnia w klasie fortepianu, w toku dalszej (średniej) edukacji zmieniając instrument na flet poprzeczny.

Studiowała w warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1988 roku.** Rok wcześniej z powodzeniem zadebiutowała na małym ekranie dzięki roli w odcinkowej „Rzece kłamstwa” Jana Łomnickiego. Rok 1987 to także debiut teatralny aktorki na scenie Teatru Polskiego w Warszawie.**

Po studiach związała się jednak ze stołecznym Teatrem Studio, gdzie pojawiła się m.in. jako Nancy w przedstawieniu Woody’ego Allena „Zagraj to jeszcze raz” w reżyserii Adama Hanuszkiewicza (1988), czy jako Lucy w musicalu Bertolta Brechta „Opera za trzy grosze” w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego (1989). Sporym sukcesem scenicznym była jej późniejsza rola Śnieżki w musicalu na podstawie baśni „Królewna Śnieżka i krasnoludki” braci Grimm, w reżyserii Krzysztofa Kolbergera (1994).

Przełom lat 80-tych i 90-tych to czas najbardziej obfitujący w filmowe role dla Trzepiecińskiej. W 1988 roku zagrała u Wiesława Saniewskiego w „Dotkniętych” z Piotrem Fronczewskim, Ewą Błaszczyk i Ewą Wiśniewską, rok później wystąpiła u Janusza Kijowskiego w politycznym „Stanie strachu” z Wojciechem Malajkatem i u Jacka Bromskiego w komedii erotycznej „Sztuka kochania” z Piotrem Machalicą (1989).

Rok 1990 to rola Tamary w „Kanalii” Tomasza Wiszniewskiego z niezapomnianą kreacją Adama Ferencego i występ u Piotra Łazarkiewicza w filmie „W środku Europy”, a 1991 – jedyna nominacja do nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą na FPFF w Gdyni za udział w filmie „Nad rzeką której nie ma” Andrzeja Barańskiego.

** Równie słynnym występem aktorki był - pochodzący z tego samego roku - udział w polsko - brytyjskim „Paper marriage” (1991) w reżyserii Krzysztofa Langa. Obie role przyniosły Trzepiecińskiej Złotą Kaczkę dla Najlepszej Polskiej Aktorki za rok 1991.**

W tamtym czasie zagrała też w innych koprodukcjach - polsko- amerykańskim filmie sensacyjnym „Beyond forgiveness” Boba Misiorowskiego (1994) i polsko- brytyjskim serialu „Molly” (1994).

Ponadto wystąpiła w filmie dla dzieci i młodzieży „Łowca. Ostatnie starcie” (1993) Jerzego Łukaszewicza, pojawiła się jako „duch Barbary Radziwiłłówny” w „Dziejach mistrza Twardowskiego” (1995) Krzysztofa Gradowskiego oraz ponownie spotkała się z Krzysztofem Langiem na planie „Prowokatora” (1995).

W 1996 roku zagrała barmankę w serialu komediowym „Bar Atlantic” Janusza Majewskiego, a po czterech latach przerwy od występów na ekranie powróciła dzięki rolom: w telenoweli „Plebania”, z którą związana była w latach 2000-2002, zaś przede wszystkim dzięki słynnej kreacji sąsiadki Alutki w „Rodzinie zastępczej”, z którą związana jest nieprzerwanie do dzisiaj.

W międzyczasie wystąpiła w głównych rolach w innych produkcjach TV: sitcomie „Anioł stróż” (2005) i serialu „Pogoda na piątek” (2006-2007).

Utalentowana muzycznie, w 2007 roku nagrała (m.in. z Grzegorzem Markowskim i Włodzimierzem Nahornym) płytę z kolędami, zatytułowaną „Cicho, cicho pastuszkowie” oraz wzięła udział w II edycji programu rozrywkowego „Jak oni śpiewają?”.

Aktorka znana jest z udziału w obsadzie dubbingu. Jej najsłynniejszym „mówionym” występem jest rola Dory w animowanej bajce „Gdzie jest Nemo?” (2003, nagroda od The Walt Disney Company Polska). Ponadto użyczyła swojego głosu postaciom z takich filmów, jak „Rybki z ferajny” (2004), „Roboty” (2005), czy „Film o pszczołach” (2007).