Keanu Reeves

Dorastał w Australii, Kanadzie i Nowym Jorku – zmiany miejsca zamieszkania wiązały się z licznymi rozwodami i ponownymi zamążpójściami matki Keanu.

Zanim pojawił się w większej roli na dużym ekranie w „hokejowym” filmie „Youngblood” (1986), szkolił swoje umiejętności aktorskie na scenie w Toronto („sztuka „Wolfboy”), występował w telewizji kanadyjskiej i amerykańskiej (m.in. „Bractwo sprawiedliwych” 1986), brał udział w kanadyjskich produkcjach „One Step Away”(1985) i „Teenage Dream” (1986) oraz zwrócił na siebie uwagę rolą w amerykańskim debiucie „W zakolu rzeki” (1986).

W 1988 zagrał w „Niebezpiecznych związkach” Stephena Frearsa, u boku takich sław jak John Malkovich czy Glenn Close, a w 1989 roku pojawił się w głośnej komedii „Spokojnie, tatuśku!”.

W 1990 roku spotkał się z aktorem Riverem Phoenixem na planie komedii kryminalnej „Kocham cię na zabój”, zaś rok później para aktorów stworzyła doskonałe kreacje w „Moim własnym Idaho” (1991) w reżyserii jednego z bardziej znanych amerykańskich twórców niezależnych - Gusa van Santa. Również w 1991 roku zagrał obok Patricka Swayze w filmie „Na fali”, natomiast rok później wystąpił w „Draculi” F. F. Coppoli, gdzie znowu miał okazję współpracować z całą plejadą gwiazd. Popularność Reeves’a rosła z roku na rok.

W 1993 zagrał u kolejnego mistrza – Bernardo Bertolucciego w „Małym Buddzie”, a także w filmie „Wiele hałasu o nic” Kennetha Branagha. Rola Jacka Travena w sensacyjnej produkcji „Speed: Niebezpieczna prędkość” Jana De Bonta (1994), gdzie partnerował Sandrze Bullock, zapewniła mu status gwiazdy i przyniosła ogólnoświatową sławę. Od tej pory też aktor zaczął grywać głównie w komercyjnych produkcjach.

W 1995 roku wystąpił w meksykańsko – amerykańskim melodramacie „Spacer w chmurach” oraz w thrillerze science – fiction „Johnny Mnemonic”, rok później pojawił się w filmie akcji „Reakcja łańcuchowa” oraz – obok Cameron Diaz - w „Feeling Minnesota”.

W 1997 roku zagrał u boku Ala Pacino i Charlize Theron w „Adwokacie diabła”. Z piękną aktorką spotkał się jeszcze później, w 2001 roku przy okazji filmu „Słodki listopad” .

W 1999 roku wystąpił w roli Neo w przeboju braci Wachowskich „Matrix”. Popularność filmu przewyższyła oczekiwania twórców, a aktora w pewnym sensie zatrzasnęła w określonym schemacie. Reeves dwukrotnie później wcielał się w tę postać w sequelach filmu: „Matrix: Reaktywacja” (2003) i „Matrix: Rewolucje” (2004).

W 2003 roku wystąpił co prawda w komedii romantycznej „Lepiej późno niż później” (u boku Jacka Nicholsona i Diane Keaton), jednak powrócił do ról w filmach fantasy („Constantine” 2005 i sequel filmu z 2007 roku) bądź science – fiction („Przez ciemne zwierciadło” Richarda Linklatera). W 2006 roku po raz kolejny spotkał się z Sandrą Bullock na planie melodramatu science – fiction „Dom nad jeziorem”.

** W 2008 roku zagrał w remake’u klasycznego filmu SF pt. “Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia”.** W tym samym roku wcielił się w detektywa Toma Ludlowa w obrazie “Królowie ulicy”. W 2009 roku zagrał w “Prywatnym życiu Pippy Lee”.

Aktor kilkakrotnie nominowany był do Złotej Maliny (m.in. za role w filmach „Spacer w chmurach”, „Johnny Mnemonic”, „Słodki Listopad”) za Najgorszą Rolę Męską, filmy w których występował i role, które w nich kreował zjednywały sobie za to przychylność widzów stacji MTV - otrzymał m.in. Nagrody dla Najlepszego Aktora za role w filmach „Na fali” (1992) i „Matrix” (2000), wspólnie z Sandrą Bullock zdobył w 1995 roku Nagrodę dla Najlepszego Duetu Aktorskiego, był też nominowany (wraz z Moniką Bellucci) w kategorii Najlepszy Pocałunek w 2004 roku („Matrix: Reaktywacja”).

Reeves jest nie tylko aktorem, ale i muzykiem - liderem zespołu rockowego Dogstar, z którym nagrywa płyty i koncertuje. Rolę w sequelu “Speed 2” odrzucił podobno właśnie ze względu na fakt, że termin zdjęć pokrywał się z trasą koncertową grupy. Ponadto, pasją aktora są motory. Znany jest z tego, że rzadko udziela wywiadów i pilnie strzeże swojego prywatnego życia.