Małgorzata Potocka

Filmowa aktorka i reżyserka, twórczyni głośnego serialu dla młodzieży „Klasa na obcasach”. Ostatnio kojarzona głównie z udziałem w popularnych produkcjach TV: „Plebania” i „Barwy szczęścia”.

Obraz

Urodziła się 17 sierpnia 1953 roku w Łodzi w rodzinie o filmowej tradycji – jej ojciec, Ryszard Potocki był znanym i cenionym scenografem. Odziedziczyła po nim zdolności manualne – prócz aktorstwa i reżyserii, od lat zajmuje się również fotografią i plastyką.

Studiowała w łódzkiej ‘filmówce’, gdzie zrobiła dwa fakultety - Wydział Aktorski tej uczelni ukończyła w 1978 roku, natomiast dyplomowaną reżyserką została trzy lata później. Na ekranie zaistniała jednak o wiele wcześniej. ** Debiutowała już w 1959 roku, w małym epizodzie w „Awanturze o Basię” Marii Kaniewskiej. Począwszy od 1968 roku i występu w filmie „Wszystko na sprzedaż” Andrzeja Wajdy, zaczęła regularnie pojawiać się na ekranie.**

Lata 70-te to najszczęśliwszy okres w karierze aktorskiej Potockiej, która rok po roku otrzymywała pierwszoplanowe propozycje. Zagrała u Sylwestra Chęcińskiego w „Legendzie” (1970) i u Stanisława Różewicza w „Szklanej kuli” (1972), a następnie po raz pierwszy spotkała się z Bohdanem Porębą na planie wojenno-biograficznej produkcji „Hubal” z Ryszardem Filipskim (1973). W kolejnych latach była gwiazdą „Orła i reszki” (1974) i „Jarosława Dąbrowskiego” (1975) w jego reżyserii – ta owocna współpraca przyniosła aktorce prestiżową Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego w 1976 roku.

Dość często gościła wówczas również w spektaklach Teatru Telewizji, za tę działalność została uhonorowana nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji w 1979 roku. Prócz doświadczenia z telewizyjnymi spektaklami, nigdy nie była związana z żadnym teatrem. Jest przede wszystkim aktorką filmową.

W kolejnej dekadzie Potocka skupiła się głównie na reżyserii. Począwszy do dokumentu „Strefy kontaktu. Żywe obrazy Krzysztofa Zarębskiego” (1982), zrealizowała szereg kolejnych filmów o sztuce („Trzy wnętrza”, „Bogusław Scheaffer – Poza schematem”, „Ekran dla Skopje”). Spośród jej aktorskich występów tamtych lat warto wspomnieć o występach u Macieja Wojtyszki (m.in. „Święto księżyca” 1983) i pierwszoplanowej roli tancerki Haliny Zasławskiej w filmie „Cyrk odjeżdża” Krzysztofa Wierzbiańskiego (1987).

Najsłynniejszą produkcją lat 90-tych z udziałem Potockiej był serial „Matki, żony i kochanki” Juliusza Machulskiego, w którym zagrała jedną z głównych ról, u boku Anny Romantowskiej, Grażyny Kownackiej i Elżbiety Zającówny (1995, 1998). Poza tym ponownie spotkała się z Wajdą, grając matkę jednej z nastoletnich bohaterek „Panny Nikt” (1996), w tym samym roku wystąpiła też w epizodzie listonoszki w słynnym „Autoportrecie z kochanką” Radosława Piwowarskiego.Wcześniej miała okazję współpracować z Jerzym Skolimowskim na planie ekranizacji gombrowiczowskiej powieści „Ferdydurke” – „30 Door Key” (1991).

Oprócz aktorstwa zajmowała się produkcją filmową (brytyjsko-francuski obraz „Kobieta na wojnie” Edwarda Bennetta, z udziałem Erika Stoltza 1991) i reżyserią. W 1994 roku powstał dokument o zespole Republika, z którego liderem Potocka była wówczas związana. Głośnym echem odbiła się jej kolejna realizacja – serial dla młodzieży „Klasa na obcasach” (1998, 2000), który był raczej chłodno przyjęty przez telewizyjną publiczność i krytyków, przynosząc twórczyni niezbyt chlubną ‘nagrodę’ – Czarnego Machinera, przyznawaną przez miesięcznik „Machina”.

Ostatnia dekada obfitowała głównie w role serialowe: Gosi Górnej, żony Antoniego w „Plebanii” (2002-2009), aktorki Krysi Kozłowskiej w sitcomie „Szycie na gorąco” (2003) i Jolanty Grzelak, żony Zenka w „Barwach szczęścia” (2008-2009).

** W 2008 roku wystąpiła w niezależnej produkcji „Teraz i zawsze” Artura Pilarczyka, a następnie dołączyła do gwiazdorskiej obsady komedii sensacyjnej „Ostatnia akcja” Michała Rogalskiego (2009).**

Ma na swoim koncie szereg występów w zagranicznych produkcjach: w jugosłowiańskiej „Goryczy” (1975), niemieckim filmie TV „Der schwarze Storch” (1976), czechosłowackim obrazie „Gdzie nikt nie może” (1979), polsko-radzieckim filmie „Pozostaniemy wierni” (1988), polsko-szwajcarskim „Lightmakerze” z Rodem Steigerem (2001) i w rosyjskim mini-serialu „Dywersant I: Koniec wojny” (2006).

Od 2006 roku pełni funkcję dyrektora ośrodka TVP w rodzinnej Łodzi.

Małgorzata Potocka

Źródło artykułu: WP Film

Wybrane dla Ciebie

Michael Caine wraca z emerytury. 92-letni aktor zagra w filmie
Michael Caine wraca z emerytury. 92-letni aktor zagra w filmie
Słaby film, potem wielki skandal. Domaga się milionów odszkodowania od Baldoniego
Słaby film, potem wielki skandal. Domaga się milionów odszkodowania od Baldoniego
"Breslau": ogromny rozmach i wartka akcja. Takiego serialu potrzebowaliśmy
"Breslau": ogromny rozmach i wartka akcja. Takiego serialu potrzebowaliśmy
Romans kwitnie. Nie mogli oderwać od siebie rąk
Romans kwitnie. Nie mogli oderwać od siebie rąk
Polski serial powrócił po 17 latach. Dla wielu widzów był najlepszy
Polski serial powrócił po 17 latach. Dla wielu widzów był najlepszy
Odeszła z sekty, mając 22 lata. Mówi o religii odpowiedzialnej za "okropne rzeczy"
Odeszła z sekty, mając 22 lata. Mówi o religii odpowiedzialnej za "okropne rzeczy"
"Uwikłani w ludobójstwo". Hollywoodzkie gwiazdy ostro protestują
"Uwikłani w ludobójstwo". Hollywoodzkie gwiazdy ostro protestują
Charlie Sheen o trudnych relacjach z ojcem. "Największa zdrada"
Charlie Sheen o trudnych relacjach z ojcem. "Największa zdrada"
Polacy oglądają na potęgę. Liam Neeson powraca w starym stylu
Polacy oglądają na potęgę. Liam Neeson powraca w starym stylu
Dwayne Johnson szczupły jak nigdy. Zdradza, co się dzieje
Dwayne Johnson szczupły jak nigdy. Zdradza, co się dzieje
Wyciekła scena seksu. "Niemoralne i niekomfortowe"
Wyciekła scena seksu. "Niemoralne i niekomfortowe"
To musi być przebój. Na ten film Netflix wydał ponad 200 mln dolarów
To musi być przebój. Na ten film Netflix wydał ponad 200 mln dolarów