Ono

22-letnia Ewa wiedzie zwyczajne, szare życie. Nie dostała się na studia, pracuje na stacji benzynowej, mieszka z rodzicami. Zachodzi w ciążę. Kiedy od lekarza dowiaduje się, że dziecko w jej brzuchu słyszy, zaczyna objaśniać mu świat. Rozmowa z dzieckiem staje się również dla niej próbą zrozumienia świata i analizą własnego życia. Opowiada dziecku zarówno o tych dobrych, jak i o tych nieprzyjemnych dla człowieka sprawach. Opowiada mu o miłości i uczy je kochać, pozwala mu usłyszeć muzykę i poczuć strach, bo gdy się urodzi będzie mu łatwiej żyć.

Poetycka opowieść o życiu: miłości i nienawiści, radości i smutku, krzywdzie i przebaczeniu.