Roman Polański może liczyć na żonę

We wrześniu minie rok, gdy Roman Polański został zatrzymany na lotnisku w Zurichu, trafił do więzienia, a następnie zezwolono mu pobyt w domowym areszcie w Szwajcarii.

Ciążą na nim zarzuty z 1978 roku – gwałtu na 13-letniej wówczas Samancie Geimer, upiciu jej szampanem i podaniu narkotyku, za co był już sądzony 30 lat temu.

Wtedy wyszedł z aresztu za kaucją i uciekł ze Stanów Zjednoczonych, obawiając się, że pomimo obiecywanej ugody, dostanie wieloletni wyrok.

Teraz czeka na ekstradycję, a w tych trudnych chwilach może liczyć na wsparcie żony – francuskiej aktorki i piosenkarki, Emmanuelle Seigner.

Na początku ich znajomość budziła wiele emocji i to nie tylko ze względu na burzliwy styl życia Polańskiego – jego zamiłowanie do imprez, prawdziwych i domniemanych romansów (m.in. z Nastasją Kinsky), ale też na 33-letnią różnicę wieku między kochankami.

– Gdy tylko się poznaliśmy, nasz związek był wybuchowy jak szampan, pełen namiętności. Dzisiaj z kolei, po tylu latach spędzonych razem, łączy nas głęboka więź – mówiła Emmanuelle Seigner niedawno.

Nikt nie wróżył im przyszłości, a tymczasem para jest razem od ponad 20 lat. Wspólnie z dwójką dzieci – 17-letnią Morgane i 12-letnim Elvisem mieszkali dotąd w Paryżu, teraz część rodzinnego życia musieli przenieść do Szwajcarii.

Roman Polański stwierdził w jednym z wywiadów, że wszystko złe, co go do tej pory spotkało w życiu, było mu dane po to, aby mógł spotkać swoją obecną żonę.

Faktem jest, że reżyser pomimo hulaszczego trybu życia, nie unikał też poważnych związków. Trzy lata był żonaty z Barbarą Kwiatkowską, a sześć lat po rozwodzie z nią, w 1968 roku ożenił się z amerykańską aktorką i modelką Sharon Tate.

Niestety ich szczęście nie trwało długo – podczas nieobecności Polańskiego w domu grupa osób związanych z sektą Charlesa Mansona włamała się do ich willi w Beverly Hills.

Kobieta, która była w ósmym miesiącu ciąży, została kilkanaście razy ugodzona nożem i umarła w wyniku utraty krwi. Ratunkiem dla Polańskiego, podobnie jak w innych dramatycznych momentach jego życia, okazała się praca.

Gdy reżyseruje filmy, jest im oddany bez reszty. I nawet jego najwięksi przeciwnicy przyznają, że jest geniuszem w swoim fachu.