Emma Thompson

Angielska i amerykańska aktorka i scenarzystka, w pierwszej kolejności kojarzona z licznymi występami w filmach kostiumowych. Inteligentna, utalentowana i wbrew pozorom bardzo wszechstronna, została doceniona dwiema Nagrodami Akademii za kreację w „Powrocie do Howards End” i scenariusz do „Rozważnej i romantycznej”.

Urodziła się 15 kwietnia 1959 roku w Londynie w rodzinie o tradycjach aktorskich – zawód ten wykonywali z powodzeniem zarówno ojciec, Eric Thompson, jak i matka Phyllida Law.

W ich ślady, prócz Emmy poszła również druga córka państwa Thomspon – Sophie.

Studiowała literaturę angielską na Cambridge University, dołączając tam do stowarzyszenia aktorskiego Footlights Group. Studia ukończyła w 1980 roku, a dwa lata później rozpoczęła występy – najpierw w brytyjskiej telewizji i na scenie.

Pierwszym sukcesem poszczycić się mogła w 1988 roku otrzymując BAFTA TV za kreacje w filmie „Tutti Frutti” (1987) oraz w mini- serialu „Koleje wojny” (1987), na planie którego spotkała przyszłego męża, Kennetha Branagha.

Zagrała Katarzynę Francuską w głośnej adaptacji „Henryka V” (1989) w jego reżyserii, a później pojawiła się jeszcze u niego (i obok niego) na planie thrillera „Umrzeć powtórnie” (1991), komedii „Przyjaciele Petera” (1992) i kolejnej Szekspirowskiej adaptacji „Wiele hałasu o nic” (1993) z Keanu Reevesem i Kate Beckinsale.

W 1988 roku zadebiutowała jako scenarzystka komediowego show TV „Thompson” .

* Za rolę u boku Anthony’ego Hopkinsa, Vanessy Redgrave i Heleny Bonham Carter w kostiumowym filmie „Powrót do Howards End” (1992) Jamesa Ivory’ego otrzymała Oscara, BAFTA i Złoty Glob.*

* W 1993 roku ponownie spotkała się z Ivorym i Hopkinsem na planie „Okruchów dnia”, zgarniając nominacje do Oscara, BAFTA i Złotego Globu, a dzięki pochodzącej z tego samego roku drugoplanowej kreacji w filmie „W imię ojca” z Danielem Day - Lewisem, podwoiła nominacje do Nagrody Akademii i Złotego Globu.*

W 1994 roku udowodniła swoją wszechstronność występami w lekkich komediach: „Junior” Danny’ego De Vito (nominacja do Złotego Globu) oraz „Tata i małolata” z Gérardem Depardieu.

* Jednym z najbardziej znanych filmów z udziałem (nie tylko aktorskim) Thompson jest niewątpliwie adaptacja powieści Jane Austin „Rozważna i romantyczna” (1995) w reżyserii Anga Lee. Podwójne nominacje do najważniejszych nagród filmowych poskutkowały statuetkami Oscara i Złotego Globu za Najlepszy Scenariusz oraz BAFTA dla Najlepszej Aktorki.*

Tuż po rozstaniu z Branaghem zasłynęła występem w jednym epizodzie serialu komediowego „Ellen” (1997), w którym zagrała „brytyjską aktorkę – lesbijkę Emmę Thompson”, zgarniając za rolę pierwszą nagrodę Emmy.

Rola w „Zimowym gościu” (1997) Alana Rickmana, u boku matki, Phyllidy Law (obie panie wcieliły się tu w postacie - odpowiednio - matki i córki) przyniosła jej Pasinetti Award na MFF w Wenecji oraz nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej.

Kolejną taką nominację dał jej występ u Mike’a Nicholsa w „Barwach kampanii” (1998).

Z Nicholsem współpracowała później jeszcze dwukrotnie: w 2000 roku jako współautorka scenariusza oraz odtwórczyni głównej roli w dramacie TV „Rozum”, opowiadającym o umieraniu na raka (dwie nominacje do Emmy, jedna do Złotego Globu, nagroda na festiwalu Valladolid, Humanitas Prize) oraz w 2003 roku, grając u niego w popularnym serialu „Anioły w Ameryce” (nominacja do Emmy).

Empire Award oraz ostatnią nominację do BAFTA przyniosła jej kreacja zdradzanej żony w komedii romantycznej „To właśnie miłość” (2003) z Hugh Grantem, Keirą Knightley, Colinem Forthem i Alanem Rickmanem.

Dwukrotnie (2004 i 2007) pojawiła się - jako pani profesor Sybil Trelawney - w głośnej produkcji z serii „Harry Potter”.

W filmie wystąpiła podobno specjalnie dla swojej córeczki – Gai.

W 2005 roku napisała scenariusz i wystąpiła u boku Colina Firtha w familijnej komedii fantasy „Niania”, a w 2006 dołączyła do gwiazdorskiej obsady komedii fantasy „Przypadek Harolda Cricka” w reżyserii Marka Forstera, z Dustinem Hoffmanem, Willem Ferrellem i Maggie Gyllenhaal. W 2008 roku zagrała Kate Walker w filmie "Po prostu miłość". Rok później wystąpiła w dramacie "Była sobie dziewczyna". W 2010 roku ponownie wcieliła się w nianię w obrazie "Niania i wielkie bum".