Janusz Morgenstern

Znany polski reżyser i scenarzysta, a od lat 90-tych – głównie producent filmowy. Współreżyser popularnego serialu „Stawka większa niż życie”, reżyser odcinkowego filmu TV „Kolumbowie” oraz dramatów: „Trzeba zabić tę miłość”, „Jowita”, „Życie raz jeszcze”, „Do widzenia, do jutra…”. Inicjator i producent wykonawczy znanego cyklu filmów TV „Święta polskie”.

Obraz

Urodził się 16 listopada 1922 roku w miejscowości Mikulińce koło Tarnopola (obecnie Ukraina). Studiował na Wydziale Reżyserii PWSFiT w Łodzi, który ukończył w 1954 roku, dyplom uzyskując dopiero w 1969.

Zaczynał jako asystent reżysera u Andrzeja Wajdy („Kanał” 1956, „Popiół i diament” 1958, „Lotna” 1959), Wandy Jakubowskiej („Opowieść atlantycka” 1954) i Jerzego Kawalerowicza („Prawdziwy koniec wielkiej wojny” 1957),** sam debiutując w 1960 roku filmem „Do widzenia, do jutra…” ze Zbyszkiem Cybulskim (nagroda za reżyserię na MFF w Stradford).**

Po realizacji komedii: „Jutro premiera” (1962) z Gustawem Holoubkiem i „Dwa żebra Adama” (1963) z Zygmuntem Kęstowiczem, wyreżyserował znany „półkownik” – „Życie raz jeszcze” (1964) z Andrzejem Łapickim, Tadeuszem Łomnickim i Ewą Wiśniewską.

** Rok później ponownie spotkał się z Łomnickim, realizując film wojenny „Potem nastąpi cisza” z Danielem Olbrychskim (1965, Nagroda Ministra Obrony Narodowej II stopnia), a w 1967 zaprosił tego ostatniego na plan „Jowity” z Barbarą Kwiatkowską w roli tytułowej (Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia, nagroda OCIC i nagroda za reżyserię na MFF w San Sebastián). W latach 1967-68 zasłynął jako jeden z twórców „Stawki większej niż życie” (Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia, Nagroda telewizji NRD), a w 1970 – jako autor odcinkowej ekranizacji powieści „Kolumbowie” (Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, Nagroda Ministra Obrony Narodowej II stopnia). Rok 1972 to realizacja jednego z najbardziej znanych filmów Morgensterna – „Trzeba zabić tę miłość” z udziałem Jadwigi Jankowskiej – Cieślak, Barbary Wrzesińskiej i Andrzeja Malca (Złote Grono na festiwalu Lubuskie Lato Filmowe), a następnie reżyseria seriali „S.O.S.” (1974) i „Polskie drogi” (1976-77), z których szczególnie ten

drugi cieszył się nie lada powodzeniem (Złoty Ekran, Grand Prix FPTT w Olsztynie, Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji indywidualna I stopnia).**

W 1979 roku zrealizował kolejny wojenny film „Godzina ‘W’” (Złoty Szczupak za reżyserię na FPTT w Olsztynie), rok później – „Mniejsze niebo” z Romanem Wilhelmim i Beatą Tyszkiewicz (1980, nagroda za scenariusz na MFF w Panamie, Grand Prix MFF Klubowych w Poitiers), a w 1986 – amerykańsko – polską produkcję fantastyczną „Biały smok” (wspólnie z Jerzym Domaradzkim), by w kolejnych latach skupić się wyłącznie na działalności producenckiej i opiece artystycznej filmowych projektów młodszych kolegów.

Jako kierownik artystyczny studia „Perspektywa” wyprodukował takie dzieła, jak m.in. „Femina” Piotra Szulkina (1990), „Korczak” (1990), „Panna Nikt” (1996) i „Zemsta” (2000) Wajdy, „Koloss” (1993) i „Requiem” (2001) Witolda Leszczyńskiego, „Ciemna strona Wenus” (1997) Radosława Piwowarskiego, „Złoto dezerterów” (1998) Janusza Zaorskiego, „Chłopaki nie płaczą” (2000, nominacja do Orła za produkcję) i „Poranek kojota” (2001) Olafa Lubaszenki, czy „Duże zwierzę” Jerzego Stuhra (2000, nominacja do Orła).

** Największy sukces w tej dziedzinie osiągnął jako producent nagrodzonego Złotymi Lwami na FPFF w Gdyni „Komornika” (2005) Feliksa Falka. W 2000 roku w ramach cyklu telewizyjnego „Święta polskie”, którego był pomysłodawcą, zrealizował film „Żółty szalik” z niezapomnianą kreacją Janusza Gajosa („Złoty Klakier” na FPFF w Gdyni - nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu).**

W 2008 roku ponownie wrócił do reżyserii, realizując film „Mniejsze zło” z Lesławem Żurkiem, Januszem Gajosem i Magdaleną Cielecką.

** W 2000 roku Janusz Morgenstern otrzymał na FPFF w Gdyni specjalną, pozaregulaminową nagrodę Jury za inicjatywę telewizyjnego cyklu „Święta polskie”. Jest laureatem nagród: Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za filmową twórczość telewizyjną z 1977 roku, Przewodniczącego Komitetu Kinematografii dla producentów filmowych z 1991 roku, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury w dziedzinie filmu z 2005 roku oraz Specjalnej Polskiej Nagrody Filmowej „Orzeł” za całokształt twórczości z 2008 roku.**

Janusz Morgenstern

Źródło artykułu: WP Film
Wybrane dla Ciebie
Aktorka z horroru "Terrifier" pozywa twórców. Zarzuca oszustwo i molestowanie
Aktorka z horroru "Terrifier" pozywa twórców. Zarzuca oszustwo i molestowanie
Chciała ratować małżeństwo. Pojechała do ulubionego klubu męża
Chciała ratować małżeństwo. Pojechała do ulubionego klubu męża
Megaprzebój powraca. Pierwszą część obejrzało ponad 100 mln widzów
Megaprzebój powraca. Pierwszą część obejrzało ponad 100 mln widzów
Krychowiak wyrusza na Mount Everest. Wszystko pokaże kamera
Krychowiak wyrusza na Mount Everest. Wszystko pokaże kamera
"To: Witajcie w Derry". Seans jak z koszmarów. Widzowie podskakiwali w fotelach
"To: Witajcie w Derry". Seans jak z koszmarów. Widzowie podskakiwali w fotelach
"Mieszanka wybuchowa". Zgoliła głowę na łyso. Idzie po Oscara
"Mieszanka wybuchowa". Zgoliła głowę na łyso. Idzie po Oscara
Rok w piekle. Tomasz Kot odmieniony nie do poznania
Rok w piekle. Tomasz Kot odmieniony nie do poznania
Dzięki testom DNA poznała rodzinny sekret. Jej prawdziwe nazwisko brzmi zupełnie inaczej
Dzięki testom DNA poznała rodzinny sekret. Jej prawdziwe nazwisko brzmi zupełnie inaczej
Ma 70 lat. Właśnie został ojcem
Ma 70 lat. Właśnie został ojcem
Właśnie wziął ślub. "Pamiętam, jak wyrzucano cię przez okno"
Właśnie wziął ślub. "Pamiętam, jak wyrzucano cię przez okno"
Sydney Sweeney reaguje na plotki o roli dziewczyny Bonda. "Nie mogę... Nie wiem"
Sydney Sweeney reaguje na plotki o roli dziewczyny Bonda. "Nie mogę... Nie wiem"
Numer jeden w Polsce. Tak przerażający, że nie można mrugnąć
Numer jeden w Polsce. Tak przerażający, że nie można mrugnąć