Richard Gere

Urodził się 31 sierpnia 1949 roku w Filadelfii. Był bardzo umuzykalnionym dzieckiem, nie tylko próbował gry na wielu instrumentach, ale – już w liceum – sam tworzył podkład muzyczny do szkolnych inscenizacji. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1967 roku dostał się na stypendium University of Massachusetts, kilka lat później otrzymując tam dyplom z filozofii.

Karierę zaczynał od występów na scenie (jako uzdolniony muzycznie aktor wziął m.in. udział w musicalu „Grease” 1973), w 1975 roku debiutując w telewizji (główna rola w kryminale „Strike Force”) i na dużym ekranie (kryminał „Raport dla komisarza” 1975).

Względną rozpoznawalność przyniosła mu rola u boku Diane Keaton w obrazie Richarda Brooksa „W poszukiwaniu idealnego kochanka” (1977).

W kolejnych latach pojawił się: u Terrence’a Malicka w „Dniach niebios” (1978, David dla Najlepszego Aktora) z Samem Shepardem, u Johna Schlesingera w romansie wojennym „Jankesi” (1979) z Vanessą Redgrave, w „Amerykańskim żigolaku” (1980) Paula Schradera. Rola u boku Debry Winger w dramacie/romansie „Oficer i dżentelmen” (1982) przyniosła mu pierwszą nominację do Złotego Globu. W 1983 roku wystąpił obok Boba Hoskinsa i Michaela Caine’a w adaptacji powieści Grahama Greene’a „Konsul honorowy”, a w 1984 roku zagrał główną rolę u Francisa Forda Coppoli w muzycznym obrazie gangsterskim „Cotton Club” z Diane Lane.

Wystąpił jeszcze w tytułowej roli izraelskiego króla w filmie Bruce’a Beresfora „Król Dawid” (1985, nominacja do Złotej Maliny), w dramacie politycznym Sidneya Lumeta „Żądza władzy” (1986) z Denzelem Washingtonem i Genem Hackmanem, u boku Kim Basinger w thrillerze „Bez litości” (1986) oraz w kryminale Gary’ego Sinise’a „Witaj w domu” (1988) z Helen Hunt i Johnem Malkovichem, zanim nastąpił rok 1990 i przełomowa rola u boku Julii Roberts w głośnym „Pretty Woman” (nominacja do Złotego Globu).

Jeszcze w tym samym, 1990 roku pojawił się w thrillerze Mike’a Figgisa „Wydział wewnętrzny”, a rok później wystąpił u samego Akiry Kurosawy w „Sierpniowej rapsodii” (1991).

Za występ w filmie TV „A orkiestra grała dalej” (1993) otrzymał nominację do Emmy. W kolejnych latach wyspecjalizował się w występach w filmach z gatunku dramat/romans: zagrał obok Jodie Foster w „Sommersby” (1993) obok Sharon Stone w „Na rozstaju” Marka Rydella (1994) oraz jako tytułowy „Mr. Jones” w filmie Mike’a Figgisa.

W 1992 roku ponownie spotkał się z Kim Basinger na planie thrillera „Diagnoza zbrodni”, a w 1995 roku wcielił się w postać Lancelota w jednej z bardziej znanych wersji popularnej legendy - „Rycerz króla Artura” z Seanem Connerym i Julią Ormond. Kolejne lata to role w znanych thrillerach: „Lęk pierwotny” z Laurą Linney i Edwardem Nortonem (1996) i „Fatalna namiętność” (1997), oraz występ z Brucem Willisem w filmie sensacyjnym „Szakal” (1997).

W 1999 roku ponownie spotkał się z Julią Roberts na planie komedii romantycznej „Uciekająca panna młoda”, rok później zagrał tytułową rolę w komedii Roberta Altmana „Dr. T i kobiety” (2000),** a w 2002 z powodzeniem wykorzystał swoje muzyczne zdolności w musicalu „Chicago” Roba Marshalla, co przyniosło mu jedyny Złoty Glob w karierze.**

W tym samym roku ponownie spotkał się z Linney na planie thrillera „Przepowiednia” oraz towarzyszył Diane Lane w dramacie Adriana Lyne’a „Niewierna” (2002), a w 2004 zasłynął występem w komedii romantycznej „Zatańcz ze mną” (2004) z Susan Sarandon i Jennifer Lopez.

Po rolach w takich produkcjach, jak „Sezon na słówka” (2005) z Juliette Binoche, „The Hoax” Lasse Hallströma (2006), czy komediowy obraz produkcji chorwacko- bośniacko- amerykańskiej.

** „ W pogoni za zbrodniarzem” (2007), pojawił się w głównej roli w głośnym „Drapieżniku” (2007) oraz dołączył do znamienitego (Cate Blanchett, Heath Ledger, Christian Bale) grona odtwórców roli Boba Dylana w filmie „I’m Not There” Todda Haynesa (2007), zostając jednym z laureatów specjalnej, zbiorowej Independent Spirit Award im. Roberta Altmana.**

Aktor (praktykujący buddysta i wielbiciel tamtejszej kultury) od wielu lat jest czynnie zaangażowany w walkę o wolność dla Tybetu. W 1991 roku założył The Gere Foundation, zajmującą się pomocą humanitarną, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii tybetańskiej.

Zobacz: Najlepsze komedie romantyczne