Odradzali jej ten film. Aktorzy nie mieli odwagi, by powiedzieć widzom, co ich łączyło

Sandra Bullock urodziła się 26 lipca 1964 roku w Arlington w Wirginii, blisko Waszyngtonu, jednak większość dzieciństwa spędziła w Europie. Jej ojciec, John W. Bullock, był weteranem II wojny światowej, później pracownikiem armii amerykańskiej. Matka Sandry, Helga Mathilde Meyer, była niemiecką śpiewaczką operową. Rodzina mieszkała przez 12 lat w Niemczech i Austrii.

Nic więc dziwnego, że Sandra Bullock płynnie mówi po niemiecku. Posiada również niemieckie obywatelstwo. Co szczególnie interesujące, to niemiecka publiczność jako pierwsza dostrzegła jej talent – w wieku pięciu lat Sandra zadebiutowała na scenie w Norymberdze i regularnie występowała w Staatstheater Nürnberg. Przyszła gwiazda Hollywood studiowała muzykę oraz taniec w norymberskiej szkole Waldorfa. Niektórzy uważają, że niemiecka dyscyplina i precyzja często przejawiają się w podejściu aktorki do zawodu. Nie jest tajemnicą, że aktorka jest ceniona także za swój profesjonalizm.

Oto paradoks – pomimo tego, że pochodzi z bardzo muzykalnej rodziny i sama jest utalentowaną śpiewaczką, z całego serca nie znosi musicali. W wywiadzie dla "Harper's Bazaar" jednoznacznie stwierdziła: "Naprawdę ich nienawidzę" i dodała, że nigdy nie postawi nogi na planie żadnego musicalu.

Ciekawe, czy jej niechęć do musicali ma jakiś związek z inną niechęcią – do gry na pianinie. Bo choć chodziła na lekcje przez wiele lat, "nienawidziła każdej minuty spędzonej przy instrumencie".

Rodzice Sandry byli otwarci na kulturę i sztukę, przede wszystkim na muzykę. Jak już wiemy, ich córka odziedziczyła muzykalność , fascynował ją balet i opera. Nikogo by nie zaskoczyło, gdyby od razu wybrała artystyczną ścieżkę. Na aktorstwo zdecydowała się dopiero podczas studiów na East Carolina College.

Chcąc zrealizować swoje aktorskie marzenia, wyjechała do Nowego Jorku. W późniejszych wywiadach podkreślała, że interesowało ją bycie aktorką, a nie bycie gwiazdą. Aby się utrzymać w Wielkim Jabłku, pracowała jako szatniarka, barmanka, kelnerka. Potem zaczęły się pojawiać propozycje filmowe. Sandra zagrała na przykład Tess w serialu "Pracująca dziewczyna" na podstawie kinowego hitu Mike’a Nicholsa. Czy myślała o karierze w Hollywood? Niekoniecznie.

Kiedy Sandrze zaproponowano rolę w filmie "Speed: Niebezpieczna prędkość", dosłownie wszyscy w jej otoczeniu odradzali jej przyjęcie propozycji. Na szczęście zignorowała te rady i stworzyła świetny duet z Keanu Reevesem.

Film wszedł na ekrany kin 10 czerwca 1994 roku, a kariera Sandry Bullock nabrała rozpędu. Co ciekawe, innymi kandydatkami do roli Annie Porter były Halle Berry i Ellen DeGeneres. Jednak to między Sandrą a Keanu reżyser Jan de Bont dostrzegł chemię, którą później zauważyli także widzowie.

Zarówno Sandra, jak i Keanu Reeves przyznali, że podczas pracy na planie "Speed" żywili do siebie uczucia wykraczające poza relacje koleżeńskie. Jednak oboje milczeli, żadne z nich nie zebrało się na odwagę, by wyznać prawdę, więc nic się między nimi nie wydarzyło.

Wiele lat później Reeves powiedział Ellen DeGeneres: "Ona najwyraźniej nie wiedziała, że też miałem na nią chrapkę". Para ponownie zagrała razem w filmie "Dom nad jeziorem" z 2006 roku, gdzie ich ekranowa chemia była tak silna, że zdobyli nagrodę Teen Choice Award za "najlepszy pocałunek".

W grudniu 2000 roku Sandra i jej ówczesny chłopak, muzyk Bob Schneider, przeżyli katastrofę lotniczą w Jackson Hole w Wyoming. Ich samolot wypadł z pasa startowego podczas lądowania w trudnych warunkach pogodowych, które prawdopodobnie zdezorientowały pilota.

Na szczęście wszyscy pasażerowie i dwóch członków załogi wyszli z wypadku bez szwanku, mimo że samolot został poważnie uszkodzony. Ironią losu jest fakt, że jakiś czas wcześniej Sandra zagrała w komedii romantycznej "Podróż przedślubna", w której samolot – z Sandrą i Benem Affleckiem na pokładzie – rozbija się tuż po starcie. Życie naprawdę potrafi naśladować sztukę w najbardziej nieoczekiwanych momentach.

Na początku 2000 roku Sandra poszukiwała latynoskich talentów dla nowego projektu telewizyjnego, który miał promować Latynosów w amerykańskich mediach. Poszła na występ komika George'a Lopeza, który w tamtym czasie był praktycznie nieznany i występował jedynie w klubach komediowych w południowej Kalifornii.

Po występie Sandra odwiedziła go za kulisami, żeby zaproponować mu własny program telewizyjny. Została producentką wykonawczą wszystkich 120 odcinków "George Lopez Show". Program był emitowany na ABC w latach 2002-2007. Lopez później powiedział: "Gdyby nie jej zaangażowanie we mnie i wiara w moje możliwości, ostatnie 10 lat mojego życia wyglądałoby zupełnie inaczej". Sandra nawet wystąpiła gościnnie w kilku odcinkach.

Podczas kręcenia thrillera "Nie otwieraj oczu" (ekranizacji powieści Josha Malermana) Sandra rzeczywiście nosiła bandaż na oczach - przez około połowę filmu. Reżyserka Susanne Bier przyznała w wywiadzie dla BBC, że Bullock odmawiała zrobienia dziurek w bandażu dla lepszej widoczności.

Aktorka stale wpadała na kamerę podczas kręcenia scen z zawiązanymi oczami, ale była zdeterminowana, żeby zachować autentyczność. Tylko raz ustąpiła i pozwoliła na zdjęcie jednej warstwy bandaża – podczas scen, w których biegała z dziećmi, żeby móc widzieć kontury i nie zderzyć się z drzewami. Susanne Bier to jedna z wielu osób będących pod wrażeniem zaangażowania i profesjonalizmu Sandry Bullock.

Sandra Bullock jest niezwykle hojna, chociaż rzadko o tym mówi publicznie. Po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 roku przekazała milion dolarów na rzecz Amerykańskiego Czerwonego Krzyża. To nie był jednorazowy gest – w 2004 roku ponownie przekazała organizacji milion dolarów, tym razem po tsunami w Indonezji.

Hojność Sandry nie miała granic – w 2005 roku aktorka przekazała kolejny milion dolarów na pomoc ofiarom huraganu Katrina w Nowym Orleanie, a w 2017 roku taką samą kwotę wpłaciła na rzecz ofiar huraganu Harvey w Teksasie. "Nie ma polityki w dwóch i pół metra wody. Są ludzie w dwóch i pół metra wody" – powiedziała Sandra po huraganie Harvey, pokazując swoje humanitarne podejście do tragedii.

Sandra przejmuje się nie tylko losem ofiar kataklizmów, ale też bardzo poważnie podchodzi do bezpieczeństwa swojej rodziny – włącznie ze zwierzętami. Swego czasu kazała wykonać specjalne pasy bezpieczeństwa dla ukochanych psów, Ruby i Poppy, żeby mogły bezpiecznie podróżować w jej samochodzie.

To może wydawać się ekscentryczne, ale pokazuje, jak bardzo Sandra dba o każdy aspekt życia swoich bliskich. Psy są dla niej pełnoprawnymi członkami rodziny i zasługują na taki sam poziom ochrony jak ludzie. Ten drobiazg idealnie odzwierciedla jej troskliwą naturę i perfekcjonizm. Interesujące jest także to, że oba adoptowane przez Sandrę psiaki były niepełnosprawne. U niej znalazły bezpieczeństwo i bezwarunkową miłość. W 2019 roku, po odejściu Ruby i Poppy, Sandra adoptowała Sweety. Zachęca do adoptowania psów, podkreślając, że każde zwierzę zasługuje na dom i czułego, cierpliwego opiekuna.

Miażdżony "Jurrasic World", obskurna Warszawa w hicie Prime Video i nowe perełki w streamingu. O tym w nowym Clickbaicie. Znajdź nas na Spotify, Apple Podcasts, YouTube, w Audiotece czy Open FM. Możesz też posłuchać poniżej: