Oszałamia i przytłacza. Jeden z najmocniejszych filmów wojennych

"Czas apokalipsy" w dniu premiery nie miał dobrej prasy w Stanach. Czas rozliczeń z historią dopiero przybierał na sile. Główna krytyka filmu dotyczyła sposobu przedstawienia wojny w Wietnamie. Zarzucano brak wierności realiom i koncentrowanie się na psychologii bohaterów, co, zdaniem krytyków, zniekształcało obraz wojny. Niektórzy wytykali także chaotyczną narrację i zbyt dużą dawkę surrealizmu.

Obraz Francisa Forda Coppoli stał się również w Stanach nowym punktem zapalnym sporu politycznego, w którym ścierali się ze sobą zwolennicy i przeciwnicy zbrojnych interwencji USA w Wietnamie i w innych rejonach świata, pacyfiści i militaryści, demokraci i republikanie. Widzowie też się oczywiście podzielili, ale ostatecznie "Czas apokalipsy" stał się w kinach wielkim przebojem.

Przy kosztach produkcji sięgających 31 mln dolarów (po uwzględnieniu inflacji około 120 mln dolarów), na całym świecie zarobił 150 milionów (czyli ponad 600 milionów). W 1979 roku więcej pieniędzy zgarnął jedynie "Superman". Wojenny przebój zdobył także Złotą Palmę w Cannes i bardzo szybko zyskał status kultowej produkcji. Jednak Amerykanie wciąż mieli z nim problem. Podczas wręczenia Oscarów członkowie Akademii Filmowej woleli zagłosować na znakomitą, ale zdecydowanie mniej kontrowersyjną produkcję "Sprawa Kramerów".

"Czas apokalipsy" został wyróżniony ośmioma nominacjami do Oscara, ale nagrodę otrzymał jedynie za dźwięk i zdjęcia. Dziennikarze akredytowani w Hollywood dorzucili trzy Złote Globy za reżyserię, muzykę i drugoplanową rolę Roberta Duvalla. Skromnie, jak na jeden z najsłynniejszych hollywoodzkich filmów.

Do legendy przeszedł nie tylko film Francisa Ford Coppoli, ale także to, co działo się podczas jego realizacji. Dla wielu osób, które pracowały przy filmie, stał się on prawdziwym jądrem ciemności, fizyczną i emocjonalną podróżą po kręgach piekła, z której mogli nie wrócić. 

W czasie wielomiesięcznego pobytu w filipińskiej dżungli plan dwukrotnie nawiedzały tajfuny, niszcząc scenografię. W wyniku chorób oraz nadużywania środków odurzających członkowie ekipy byli wycieńczeni i hospitalizowani. Coppola schudł kilkanaście kilogramów, miał ataki epilepsji i przeszedł załamanie nerwowe. Natomiast odtwórca głównej roli Martin Sheen dostał zawału serca, co wydłużyło realizację filmu o koleje tygodnie.

Coppola nakręcił ponad 230 godzin materiału filmowego (około 375 tys. metrów taśmy), z czego można było wykorzystać jedynie mały procent. Wersja kinowa filmu trwała 153 minuty. W 2001 roku Coppola powrócił do projektu tworząc "Czas apokalipsy: Powrót". W nowej wersji dodano odrzucone wcześniej sceny, a długość całego filmu wyniosła 202 minuty. W 2019 roku światło dzienne ujrzała tzw. wersja ostateczna (final cut), której długość podczas ponownego montażu została skorygowana do 183 minut.

Wersją ostateczną "Czasu apokalipsy" można było niedawno oglądać w polskich kinach, m.in. w ramach cyklu "Kultowe kino". Wysoka frekwencja na tych pokazach świadczyła o tym, że dramat wojenny Francisa Forda Coppoli, inspirowany "Jądrem ciemności" Josepha Conrada, jest wybitną, ponadczasową, nieśmiertelną produkcją. Trwającą ponad trzy godziny wersję filmu można wypożyczyć za symboliczne 9,99 zł na platformie Prime Video.

Tragiczna historia "Supermana", Christophera Reeve’a, obrzydliwe sceny w horrorze "Together" i nowe perełki w streamingu. O tym w nowym Clickbaicie. Znajdź nas na Spotify, Apple Podcasts, YouTube, w Audiotece czy Open FM. Możesz też posłuchać poniżej: