Sylvia Kristel

Holenderska aktorka i modelka. Kilkukrotnie wcielała się w wyzwoloną seksualnie, eksperymentującą Francuzkę, wystąpiła w sumie w ponad czterdziestu produkcjach. Dzięki tytułowej roli w soft pornograficznym obrazie wszech czasów, Sylvia Kristel z miejsca stała się ikoną filmowej erotyki. „Emmanuelle” w reżyserii Justa Jaeckina to jeden z nielicznych francuskich filmów, które dorobiły się naprawdę gigantycznej międzynarodowej popularności.

Sylvia Kristel przyszła na świat 28 września 1952 roku, w holenderskim Utrechcie. Od najmłodszych lat pracowała jako pokojówka w hotelu należącym do jej ojca. W swojej autobiografii, wydanej w 2006 roku, aktorka wspomina, że w wieku dziewięciu lat padła ofiarą napaści seksualnej ze strony jednego z gości. Kristel nie podała jednak bliższych szczegółów. Kiedy miała 14 lat jej rodzice, Piet i Jean-Nicholas, rozwiedli się, co zdaniem aktorki było najsmutniejszą rzeczą, jaka ją kiedykolwiek spotkała. Początkowo chciała zostać nauczycielką, jednak jej losy potoczyły się zupełnie inaczej. Trzy lata później Sylvia z powodzeniem zaczęła pracę modelki. W 1973 roku przyszła gwiazda wygrała konkurs piękności Miss TV Europe.Odniesionego sukcesu pogratulował jej w liście sam premier Holandii.

Na ekranie zadebiutowała w 1973 roku małą rólką w filmie „Frank en Eva”, jednak to 1974 rok okazał się dla niej przełomowy. Sylvia wygrała casting do roli w ekranizacji skandalizującej i bardzo poczytnej powieści "The Joys of a Woman”, autorstwa Emmanuelle Arsan. Prawa do ekranizacji nabył cieszący się popularnością fotograf Just Jaeckin. Tak jak przypuszczał, niezwykła popularność książki przełożyła się na ogromne zainteresowanie filmem.

„Emmanuelle” stało się najbardziej dochodowym francuskim towarem eksportowym. Film wywołał skandal obyczajowy. „Emmanuelle” opowiada o żonie francuskiego dyplomaty, która przybywa do Bangkoku. Życie u boku męża szybko ją nudzi, dlatego gdy poznaje włoskiego arystokratę chętnie poddaje się jego edukacji seksualnej. Świat oszalał na punkcie aktorki. Trudno się dziwić. 22-letnia Sylvia miała doskonałe warunki – była piękna, bardzo zgrabna i niezwykle pociągająca. Popularność filmu Jaeckina zapoczątkowała serię erotycznych przygód pięknej Francuzki.

„Emmanuelle” jest również ważna z innego powodu. Był to jeden z pierwszych filmów, który wprowadził do mainstreamowego kina soft-core’owe sceny seksu. Z tego punktu widzenia, produkcję można nazwać przełomową. W 1975 roku aktorka ponownie zagrała piękną bohaterkę. W sumie Holenderka wcielała się w Emmanuelle pięć razy w filmach kinowych i aż siedem w produkcjach telewizyjnych. Jednak rola Emmanuelle nie jest jedyną w karierze aktorskiej Sylvii Kristel. W 1981 roku aktorka wystąpiła w ekranizacji opowiadania D.H. Lawrence’a, pt. „Kochanek Lady Chatterley”.

Dużą popularnością cieszyła się również przepełniona nagością biografia Maty Hari. Kristel ponownie z powodzeniem wcieliła się w tytułową rolę. Aktorka próbowała swoich sił w Hollywood, występując w kilku mniej lub bardziej udanych produkcjach, m.in. w filmie „Port lotniczy ‘79”, gdzie zagrała u boku Alaina Delona. Co ciekawe, jedynym filmem z jej udziałem, który odniósł prawdziwy komercyjny sukces, okazała się niezależna produkcja w reżyserii Alana Myersona (który wyreżyserował m.in. „Akademię policyjną 5”).

„Prywatne lekcje” opowiadały o perypetiach niezwykle seksownej gosposi, która zdradza synowi swoich pracodawców miłosne tajniki. W głównej roli wystąpiła oczywiście Sylvia Kristel. Film, nakręcony za niecałe 3 mln dolarów, na całym świecie łącznie zarobił ponad 26 mln dolarów! Niestety, Sylvia sprzedała prawa do udziału w zyskach swojemu agentowi za… 150 tys. dolarów. Tym samym wielkie pieniądze przeszły jej koło nosa.

Najważniejszymi mężczyznami w jej życiu byli Hugo Claus (belgijski pisarz, ma z nim syna Artura, urodzonego w 1975 roku), Ian McShane (popularny aktor, znany m.in. z roli w „Piratach z Karaibów: Na nieznanych wodach”), Philippe Blot (reżyser i producent, mąż w latach 1986-1991), Alan Turner (pobrali się i rozwiedli w 1981 roku) oraz Fred De Vree (popularny belgijski producent radiowy), z którym była aż do jego śmierci.

W maju 2006 roku Kristel otrzymała na nowojorskim Tribeca Film Festival nagrodę za reżyserię krótkometrażowego filmu animowanego pt. „Topor i ja”. W 2010 roku aktorka wróciła do grania. „Two Sunny Days” była pierwszą, po ośmiu latach nieobecności na ekranie, produkcją z udziałem aktorki.

Sylvia Kristel od jedenastego roku życia była nałogową palaczką. Uzależnienie dało o sobie znać w 2001 roku, kiedy wykryto u niej raka gardła. Aktorka została poddana trzem chemioterapiom oraz operacji. Dzięki temu udało jej się pokonać chorobę. Pod koniec lat 80., rozczarowana hollywoodzkim życiem, Kristel wróciła do Holandii, gdzie przebywa do teraz. Mieszka w małym mieszkanku, sąsiadującym z barem, gdzie codziennie chodzi na kawę.