Malowała pokoik dla dziecka. Tak wyglądały ostatnie godziny Tate

To był koniec beztroski Dzieci Kwiatów, nad którą zawisła aura podejrzliwości i powszechnego zagrożenia. "Dom Miłości", jak okrzyknęła apartament przy Cielo Drive 10050 Sharon Tate spędzająca w nim szczęśliwe chwile w oczekiwaniu na narodziny dziecka, jednej nocy zamienił się w dom zbrodni.

Do tej pory w Beverly Hills wiele gwiazd nie troszczyło się o zamykanie drzwi na noc. Makabra zmieniła wszystko, nikt nie mógł czuć się bezpiecznie. Rozgorzała paranoja, ludzie odwoływali przyjęcia, opłacali prywatnych ochroniarzy, kupowali broń. Zbiorowa panika odbiła się na samych ofiarach. Ludzie podłapali szaleńczą narrację o rzekomej klątwie, którą Polański miał na siebie ściągnąć, kręcąc satanistyczny horror "Dziecko Rosemary". Tragiczna śmierć jego ukochanej zakończyła najszczęśliwszy etap życia reżysera.

Sharon Tate przyszła na świat 24 stycznia 1943 roku jako pierwsza z trzech córek oficera amerykańskiej armii Paula Tate’a i jego żony Doris. Ze względu na charakter pracy ojca rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania. Nieustanne przeprowadzki i nowe szkoły uniemożliwiały nawiązanie przez Sharon stałych przyjaźni. To rodziło nieśmiałość dziewczynki.

Z drugiej strony swoje dzieciństwo wspominała jako niezwykle szczęśliwe. Dzieliła silną więź z siostrami pozbawioną rywalizacji. Rodzice wychowywali swoje córki w liberalnej atmosferze, wpajając im wartości miłości i otwartości zamiast tradycyjnych wzorców.

Sharon Tate od początku przykuwała uwagę otoczenia nieprzeciętną aparycją, dzięki której brała też udział w licznych konkursach piękności. Jako nastolatka została modelką, a sesje zdjęciowe w magazynach przyniosły jej popularność zwłaszcza we Włoszech. Tam debiutowała w kinie kilkoma epizodami. Występowała też w amerykańskich serialach m.in. "Ed, koń, który mówi". Przełom w karierze Sharon nastąpił wraz z kreacją odprawiającej pogańskie obrzędy Odile w brytyjskim dreszczowcu "Oko diabła" (1966).

Sharon Tate nie zdążyła zagrać w pokaźnej liczbie produkcji, jednak jej większe role filmowe dowodzą aktorskiej wrażliwości i dystansu młodej gwiazdy. Jak powiedział sam Polański "nie przypominała kociaka made in Hollywood". Wyróżniała się inteligencją i poczuciem humoru.

Naturalne umiejętności w połączeniu z subtelnością i doskonałym wyczuciem stylu wkraczającego w nową erę wyzwolenia sprawiły, że Sharon Tate stała się jedną z ulubienic widzów. W 1967 roku wystąpiła w demaskującej świat show-biznesu "Dolinie lalek", za którą otrzymała nominację do Złotego Globu. W tym samym roku zagrała w komedii grozy w reżyserii jej przyszłego męża Romana Polańskiego – "Nieustraszeni pogromcy wampirów". Już jako Sharon Tate Polanski pojawiła się w niewielkiej roli w arcydziele męża "Dziecko Rosemary" (1968).

Upalnego lata 1969 roku Roman Polański przebywał w Londynie ze względu na prace nad thrillerem "Dzień delfina". Ciężarna Sharon miała za sobą zdjęcia do komedii "12+1" (1969), która dała aktorce możliwość występu u boku legendarnego Orsona Wellesa. W apartamencie przy Cielo Drive 10050 malowała pokoik dla dziecka, kompletowała wyprawkę, relaksowała się w basenie. Pod swoją nieobecność Roman Polański dbał o towarzystwo dla żony, nakłaniając wspólnych przyjaciół do spotkań.

8 sierpnia Sharon Tate odbyła z ukochanym ostatnią rozmowę telefoniczną. Odmówiła też siostrom wspólnego nocowania pod jej dachem, czym nieświadomie ocaliła im życie. Wieczorem wybrała się wraz z przyjaciółmi do meksykańskiej restauracji. Towarzyszyli jej stylista Jay Sebring, polski producent Wojciech Frykowski i jego partnerka Abigail Folger. Po kolacji wszyscy wrócili na Cielo Drive, gdzie rozmawiali i czytali, Frykowski miał natomiast eksperymentować z LSD. Reszta towarzystwa szykowała się do snu, gdy członkowie sekty Mansona wtargnęli na posesję.

Sierpniowej nocy 1969 roku, która wstrząsnęła światem, członkowie sekty "Rodzina" zamordowali będącą w ósmym miesiącu ciąży Sharon Tate, a także jej przyjaciół. Ofiarą był również osiemnastoletni student Steven Parent, który przybył na działkę w Beverly Hills jako znajomy ogrodnika.

Zmasakrowane ciała ofiar odnalazła rankiem 9 sierpnia gosposia. Sprawcy pozostawali nieuchwytni przez wiele miesięcy, popełniając w tym czasie kolejne zbrodnie. Przełom w śledztwie nastąpił dopiero po aresztowaniu za kradzież Susan Atkins, która za kratami przyznała się do współudziału w zabójstwie Sharon Tate.

Co stało za bestialskim mordem? Wiele wskazuje na to, że samozwańczy guru sekty Charles Manson, wykorzystując swych fanatycznych wychowanków, miał na celu rozprawić się ze "zgniłym Hollywood" i wytoczyć wojnę wyróżniającym się jednostkom. Jeszcze inny trop prowadzi do niespełnionej ambicji Charlesa Mansona – w domu zbrodni mieszkał wcześniej producent muzyczny Terry Melcher, który odrzucił wydanie płyty Mansona.

Sharon Tate do końca błagała o litość dla nienarodzonego synka. Zginęli od szesnastu pchnięć ostrym narzędziem. Na drzwiach rezydencji sprawcy napisali krwią Sharon "pig" ("świnia") – slangowe określenie ludzi bogatych. Roman Polański nigdy nie otrząsnął się z tej tragedii. Poczucie winy towarzyszyło mu przez kolejne dekady – w wywiadach podkreślał, że gdyby był w domu feralnej nocy, mógłby zapobiec makabrze. Obok Sharon został pochowany ich nienarodzony syn, który otrzymał imiona po obu dziadkach, Paul Richard.

Przed 26-letnią Sharon Tate świat stał otworem. Miała zagrać w "Tess", którą Polański zadedykował jej pamięci, planowała rodzinne szczęście u boku polskiego reżysera, nie mogła doczekać się, aż syn przyjdzie na świat. Relacje jej przyjaciół oraz bliskich potwierdzają jej niezwykłą, optymistyczną aurę, którą roztaczała wokół, a także empatię i pomocną dłoń. Mia Farrow przyznała, że "nie znała niewinniejszej i bardziej uroczej istoty ludzkiej".

Strażniczką pamięci o Sharon pozostaje jej siostra Debra Tate. "Każdy na świecie wie o ostatnich chwilach jej życia. Ale nie wiedzą, jakim była człowiekiem. Miała niesamowite życie, ale z powodu tragedii dziś pamięta się o niej przede wszystkim przez pryzmat jej śmierci" – pisze w książce "Sharon Tate: Wspomnienie", w której losy siostry zostają ukazane poprzez zdjęcia oraz relacje bliskich. "Sharon wierzyła ludziom, oddałaby ci ostatnią koszulę i własne łóżko do spania, o nic nie pytając" - dodaje, wskazując na iście hippisowską otwartość siostry, która miała doprowadzić do jej przedwczesnego końca.

Źródło: J. Kobus "Wygrać Hollywood, przegrać życie. 14 wersji życia gwiazd kina", Zysk i S-ka wydawnictwo, Poznań 2018.

Tragiczna historia "Supermana", Christophera Reeve’a, obrzydliwe sceny w horrorze "Together" i nowe perełki w streamingu. O tym w nowym Clickbaicie. Znajdź nas na Spotify, Apple Podcasts, YouTube, w Audiotece czy Open FM. Możesz też posłuchać poniżej: