Clark Gable

Jeden z gwiazdorów kina hollywoodzkiego, szczególnie popularny w latach 30-tych. Status aktora - legendy zapewniła mu pamiętna kreacja Rhetta Butlera w „Przeminęło z wiatrem”. Symbol męskości i obiekt westchnień żeńskiej części publiczności.

Urodził się 1 lutego 1901 roku w Cadiz w stanie Ohio, jako William Clark Gable. Jeszcze w tym samym roku został osierocony przez matkę. Dorastał najpierw z wujostwem w Pensylvanii, później – z ojcem, w rodzinnym Cadiz.

Jako 16-latek rzucił szkołę i imał się różnych zajęć, przeważnie fizycznych (był pracownikiem fabryki i rafinerii), by w pierwszej połowie lat 20-tych rozpocząć swoją przygodę z aktorstwem.

W karierze filmowej i teatralnej pomogło mu małżeństwo ze starszą o 15 lat menedżerką, Josephine Dillon. Co ciekawe, jego kolejna żona również była starsza od niego o kilkanaście lat.

Jego debiutem była epizodyczna rola w kostiumowym romansie Ernsta Lubitscha „Zakazany raj” (1924) z Polą Negri.

Po serii mniejszych występów w filmach epoki kina niemego, w 1930 roku udało mu się podpisać kontrakt z wytwórnią MGM, dzięki czemu w krótkim czasie stał się czołowym odtwórcą głównych ról męskich tej dekady.

Wystąpił u boku uznanych już gwiazd: Grety Garbo („Zuzanna Lenox” 1931), Joan Crawford („Kobiety bez przyszłości” Clarence’a Browna 1931, „Dance, Fools, Dance” 1931, „Tańcząca Wenus” 1933), Jean Harlow (melodramat przygodowy „Red Dust” Victora Fleminga 1932, komedia „Żona, czy sekretarka” 1936 Browna), Normy Shearer i Lionela Barrymore’a (gangsterski film „Wolne dusze” 1931 Browna).

Za rolę u boku Claudette Colbert w komedii romantycznej Franka Capry „Ich noce” (1934) otrzymał Oscara.

Zanim zagrał życiową rolę u boku Vivien Leigh w słynnej ekranizacji powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem” w reżyserii Victora Fleminga (1939, nominacja do Oscara), pojawił się na planie innych kasowych przebojów: „Zewu krwi” (1935) z Lorettą Young, przygodowego dramatu historycznego „Bunt na Bounty” z Charlesem Laughtonem (1935, nominacja do Oscara), czy komedii „Saratoga” (1937), na planie której ponownie zagrał z Harlow i Barrymorem.

W 1942 roku przeżył osobistą tragedię – w wypadku samolotowym zginęła (wraz ze swoją matką) jego trzecia żona, aktorka Carole Lombard. Po jej śmierci aktor na pewien czas odsunął się od zawodu aktora i zgłosił na ochotnika do służby wojskowej.

Powrócił na ekrany w 1947 roku, dzięki występowi w komedii „Handlarze” z Avą Gardner, i mimo że stale znajdował zatrudnienie, nigdy już nie udało mu się odzyskać dawnej pozycji.

Z Gardner spotkał się później na planie „Samotnej gwiazdy” (1952) oraz przygodowego melodramatu „Mogambo” Johna Forda (1953) z udziałem Grace Kelly – filmu będącego remakiem „Red Dust” z 1932 roku, w którym Gable zagrał wraz z Harlow.

W 1957 roku wystąpił w przygodowym obrazie Raoula Walsha „Zatoka Aniołów”, a w 1960 – obok Sophii Loren w „Zaczęło się w Neapolu”.

Za role w komediach romantycznych „Prymus” (1958) oraz „But Not For Me” (1959) otrzymał nominacje do Złotego Globu.

Zakończył karierę genialną kreacją w „Skłóconych z życiem” (1961) Johna Hustona z Marilyn Monroe i Montgomerym Cliftem, podobnie jak Monroe nie doczekał niestety premiery filmu, umierając na atak serca w listopadzie 1960 roku.

Nie doczekał nie tylko premiery filmu, ale też narodzin swojego jedynego syna – Johna Clarka Gable. Wcześniej miał nieślubną córkę z Lorettą Young.