Ed Wood

Wood od dzieciństwa interesował się odgrywaniem ról oraz opowiadaniami fantastycznymi. Wagarował, by chodzić do kina, a pierwszą jego pracą był pomocnik widza w kinie. Założył zespół w którym grał na perkusji i śpiewał. Grał także na instrumentach strunowych. Pierwszą kamerę otrzymał w wieku 17 lat, wtedy też, po ataku na Pearl Harbor, wstąpił do marynarki wojennej. Podjął także pracę w cyrku, gdzie grał różnych dziwolągów. Twierdził, że jest jak jego wszechstronny idol Orson Welles, bo jednocześnie jest reżyserem, producentem, scenarzystą i niekiedy aktorem. Jednak było to spowodowane praktycznym brakiem jakichkolwiek środków na tworzenie filmu. Potrafił cały film nakręcić w kilka dni, nie robiąc w ogóle dubli. Niemal zawsze zatrudniał tych samych aktorów, którzy nigdy nigdy nie odnieśli większego sukcesu, ich postaci często były zupełnie niezwiązane z fabuła (np. wampirzyca w filmie o UFO). Przypadkowi byli także sponsorzy, przy produkcji "Planu 9 z kosmosu", ochrzcił całą ekipę, bo sponsorami byli
baptyści. Drugim zajęciem Wooda było pisarstwo - tworzył dużą liczbę opowiadań, których fabuła przeplatała się często z fabułą filmów. W pewnym momencie to właśnie pisanie stało się głównym źródłem jego dochodów. Częstym motywem pojawiającym się w jego opowiadaniach i filmach są postacie transwestytów. Ponoć reżyser sam lubił nosić damskie ubrania, zwłaszcza zaś swetry z angory. Pod koniec życia kolejne klapy finansowe zmusiły go do tworzenia filmów za małe pieniądze, według cudzych pomysłów, głównie filmów pornograficznych, na koniec pracował już tylko jako asystent. Zmarł ogarnięty depresją i alkoholizmem w domu letniskowym przyjaciela, Petera Coe, oglądając mecz z przyjaciółmi, kiedy to nikt nie zorientował się, ze ma zawał serca. W dwa lata po swojej śmierci został okrzyknięty najgorszym reżyserem w historii kina i dopiero wtedy rozpoczęła się jego prawdziwa sława. W 1994 roku powstał film "Ed Wood" z Johnny'm Deppem w roli głównej, który pierwotnie wzorem filmów Wooda, okazał się klapą finansową.