Montgomery Clift
Miejsce urodzenia: | Omaha, Nebraska, USA |
Filmografia: | Big Lift, The (1950) (Danny MacCullough) Dzika rzeka (1960) (Chuck Glover) Raintree County (1957) (John) Defector, The (1966) (Prof. James Bower) Miejsce pod słońcem (1951) (George Eastman) Stazione Termini (1953) (Giovanni Doria) Nagle, zeszłego lata (1959) (Dr. Cukrowicz) Wyznaję (1953) (Michael Logan) Heiress, The (1949) (Morris Townsend) Stąd do wieczności (1953) (szeregowiec Robert E. Lee Prewitt) Skłóceni z życiem (1961) (Perce Howland) Młode lwy (1958) (Noah Ackerman) Lonelyhearts (1958) (Adam White) Wyrok w Norymberdze (1961) (Rudolph Petersen) Freud (1962) (Sigmund Freud) Red River (1948) (Matt Garth) Search, The (1948) (Ralph 'Steve' Stevenson) |
Pamiętny, nieżyjący już aktor, jedna z największych gwiazd kina przełomu lat 40. i 50. Mimo, że jego filmografia obejmuje zaledwie kilkanaście tytułów, aż cztery z wykreowanych tam ról doczekały się nominacji do Oskara. Jest jedną z najtragiczniejszych postaci w historii Hollywood.
Urodził się 17 października 1920 roku w Omaha, w stanie Nebraska. Miał starszą o kilka minut siostrę, bliźniaczkę i starszego o półtora roku brata, Brooksa. Zanim trafił do Hollywood, zachwycając naturalnym stylem gry i ogromnym urokiem osobistym, roztaczanym zarówno na ekranie, jak i poza nim, miał na swoim koncie całkiem konkretne doświadczenie zawodowe. Już jako nastolatek ujawnił swój talent jako gwiazda amatorskich scen, a podczas pobytu w Nowym Jorku w latach 40-tych, wystąpił w kilkunastu broadwayowskich produkcjach (m.in. „You Touched Me” 1945) i stał się jednym z założycieli słynnego Actors Studio (1947). O sile jego aktorstwa świadczyć może fakt, że już sam debiut filmowy (dramat wojenny „Poszukiwana” Freda Zinnemanna 1948) spotkał się z dobrym przyjęciem krytyki, która nagrodziła młodego aktora pierwszą z czterech nominacji do Oskara, sytuując go pośród skromnej grupy debiutantów, którym udało się dostąpić tego zaszczytu.
Przystojny, elegancki i czarujący, z miejsca stał się ulubieńcem publiczności i obiektem zainteresowania twórców filmowych. W ciągu kilkunastoletniej kariery udało mu się wystąpić u czołowych reżyserów ówczesnego kina: Williama Wylera, George’a Stevensa, Howarda Hawksa, Edwarda Dmytryka, Elii Kazana, Josepha L. Mankiewicza, Johna Hustona, Stanleya Kramera i Alfreda Hitchocka.
Był idealny do roli amanta. Trzykrotnie partnerował Elizabeth Taylor na planie melodramatycznego „Miejsca pod słońcem” Stevensa (1952, nominacja do Oskara), romansu „W poszukiwaniu deszczowego drzewa” Dmytryka (1957) i filmowej adaptacji sztuki Tennessee Williamsa „Nagle, zeszłego lata” Mankiewicza, z Katharine Hepburn (1959).
Świetnie sprawdzał się również w bardziej „męskich” filmach, jak western „Rzeka Czerwona” Howarda Hawksa, z Johnem Waynem (1948), czy wojenne „Młode lwy” z Marlonem Brando (1958). W 1953 roku miał okazję zagrać u mistrza thrillera, Alfreda Hitchocka w filmie „Wyznaję”.
* Słynne były jego kreacje u boku Debory Kerr i Burta Lancastera w wojennym dramacie/romansie „Stąd do wieczności” Zinnemanna (1953, trzecia nominacja do Oskara) i obok Marilyn Monroe i Clarka Gable w słynnym dramacie Johna Hustona „Skłóceni z życiem” (1961).*
Był jedną z najbardziej wyrazistych osobistości hollywoodzkiego kina, jednak jego kariera szybko została złamana, na co wpływ miało kilka czynników – życie pod presją braku społecznej akceptacji dla homoseksualizmu, problemy z narkotykami i alkoholem oraz fatalny wypadek samochodowy w 1957 roku, który na zawsze zniekształcił mu twarz.
* Mimo, że po wypadku nadal z powodzeniem występował (m.in. nagrodzony ostatnią nominacją do Oskara oraz jednymi nominacjami do Złotego Globu i BAFTA, występ w „Wyroku w Norymberdze” Stanleya Kramera 1962), jego kariera i życie powoli przygasały.*
Kiedy zmarł na atak serca, 23 lipca 1966 roku, o jego śmierci mówiono, że było to „najdłuższe samobójstwo w dziejach show-biznesu”.
Komentarze