Andriej Tarkowski

Rosyjski reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i aktor. Jest uważany za jednego z największych artystów w historii sztuki filmowej. Jego filmy zdobywały nagrody na Festiwalu Filmowym w Cannes, Festiwalu Filmowym w Wenecji, nagrodę BAFTA. Sam twórca w 1980 został laureatem nagrody im. Luchino Viscontiego.

Andriej Arsienjewicz Tarkowski urodził się 4 kwietnia 1932 roku w Zawrażije na terenie obecnej Rosji, zmarł 29 grudnia 1986 roku w Paryżu we Francji. Jego matka - Maria Iwanowna była aktorką, zaś ojciec Arsenij uznanym poetą i tłumaczem. Dzieciństwo spędził we wsi Ignatiewo. Dzieciństwo upływające na wsi, w bezpośrednim kontakcie z naturą, zaważyło decydująco na jego duchowej kondycji. W 1936 roku ojciec Andrzeja porzucił rodzinę.

W 1951 roku przystąpił do Moskiewskiego Instytutu Języków Orientalnych, lecz ze względu na kłopoty zdrowotne zmuszony był przerwać naukę. W 1956 zdał egzaminy wstępne na Wydział Reżyserii i rozpoczął naukę na WGIK w klasie Michaiła Romma. W trakcie studiów poznał min. Siergieja Paradżanowa. W 1958 zrealizował wraz z Aleksandrem Gordonowem i Mariką Beiku etiudę Zabójcy na podstawie prozy Hemingwaya. Poza reżyserią Tarkowski wystąpił w niej również jako aktor.

Swój dyplomowy film „Skrzypce i walec” nakręcił wraz z Anrijejem Michaiłow-Kochanowskim. Debiutancki film "Dzieciństwo Iwana" bazujący na opowiadaniu Wladimira Bogomołowa został pokazany w Moskwie w kwietniu 1962 roku i w tym samym roku zdobył złotego lwa na festiwalu filmowym w Wenecji.

W 1968 roku współpracuje przy scenariuszu do filmu "Taszkient, miasto chleba". W 1972 roku udaje mu się zrealizować "Solaris" według powieści Stanisława Lema. Krytyka, jak i sam reżyser uznaje ten film za nieudany. W 1975 roku pojawia się autobiograficzne "Zwierciadło". Film zostaje odrzucony przez ówczesną krytykę ze względu na radykalnie nową strukturę narracji.

Ostatni swój film „Ofiarowanie” stworzył w Szwecji w 1986.Obraz nagrodzono trzema nagrodami na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1986, FIPRESCI, Grand Prix Jury oraz nagrodą Jury Ekumenicznego.

W 1960 roku Andriej Tarkowski ożenił się po raz pierwszy z Irmą Raush, małżeństwo przetrwało do roku 1963. W 1964 roku ożenił się z Larisą Tarkovskyą, para miała syna Andreia Jr.