Ceniona, amerykańska aktorka starszego pokolenia. Na kartach historii kina zapisała się szczególnie dzięki filmowym występom u boku córki, Laury Dern – w „Dzikości serca” Davida Lyncha i „Historii Rose” Marthy Coolidge.

Urodziła się 29 listopada 1942 roku w Meridian w stanie Mississippi. Jej ojciec był weterynarzem i przedsiębiorcą – zajmował się sprzedażą własnego pomysłu produktów dla zwierząt. Ukończyła szkołę w Nowym Orleanie, a wśród jej nastoletnich hobby znalazło się miejsce na szermierkę oraz śpiew - w kościelnym chórze i w dixielandowej kapeli. Występowała na scenie Gallery Circle Theatre, kiedy wypatrzył ją John Carradine, zgarniając do obsady objazdowego przedstawienia. Porzuciła myśl o studiach prawniczych na Louisiana State University i postawiła wszystko na jedną kartę – kariery aktorskiej.

Miała zaledwie 16 lat, kiedy dawała pierwsze, gościnne występy w telewizyjnych produkcjach. Początkowo jej kariera skupiała się jednak głównie na teatrze. W 1959 roku po raz pierwszy wystąpiła na nowojorskiej scenie w sztuce „Orpheus Descending”, autorstwa słynnego kuzyna - Tennessee Williamsa. To wówczas spotkała się po raz pierwszy z przyszłym mężem, aktorem Brucem Dernem. W ciągu kolejnych lat dała szereg znakomitych występów scenicznych, w bardzo wszechstronnym repertuarze (musical, komedia, klasyczne sztuki Szekspira, współczesny dramat amerykański).

W 1961 roku zadebiutowała na dużym ekranie w niedużym epizodzie w filmie „Something Wild” Jacka Garfeina. Pierwszą, główną rolą Ladd była ta u boku męża, Bruce’a Derna, w filmie akcji „Dzikie anioły” Rogera Cormana (1966). Z mężem spotkała się też cztery lata później na planie „Rozróby” Martina B. Cohena (1970). Wiele lat później, w 1995 roku zaangażowała go do jednej z głównych ról w swoim reżyserskim debiucie „Mrs. Munck”, a ostatnio spotkali się na planie komedii „American Cowslip” Marka Davida (2009).

Znacznie częściej współpracowała z córką, Laurą Dern, w tym aż czterokrotnie wcielając się w postać jej filmowej matki (po raz pierwszy już w 1973 roku, na planie „Białej błyskawicy”). Przełomowym rokiem dla kariery Ladd był 1974, kiedy to wzięła udział w dwóch głośnych produkcjach sezonu: „Chinatown” Romana Polańskiego oraz „Alicja już tu nie mieszka” Martina Scorsese. Drugoplanowa rola Flo w drugim z filmów, przyniosła jej nagrodę BAFTA oraz pierwsze nominacje do Oskara i Złotego Globu. Cztery lata później pojawiła się w serialowej wersji filmu, tym razem wcielając się w postać Belle Dupree. Rola w serialu „Alice” (1980-81) przyniosła jej jedyny Złoty Glob w karierze.

Spośród pozostałych występów w dekadzie lat 80-tych, warto wspomnieć o roli matki tytułowej bohaterki biograficznego dramatu TV „Grace Kelly” (1983) z Cheryl Ladd w roli słynnej aktorki/księżnej. Mimo zbieżności nazwiska, artystki nie są w żaden sposób spokrewnione. W 1988 roku po raz pierwszy spotkała się z reżyserką, Marthą Coolidge na planie komedii dla młodzieży „Szkolne śledztwo” (1988). By wiarygodnie odegrać starszą o 15 lat kobietę, Ladd przytyła ponad dziesięć kilo do roli w tym filmie.

Z Coolidge spotkała się ponownie w 1991 roku podczas realizacji dramatu „Historia Rose” – jednej z głośniejszych produkcji, w których wcieliła się w filmową matkę swojej rzeczywistej córki, Laury Dern. Znakomite aktorstwo obu pań zostało uhonorowane nominacjami do Oskarów i Złotych Globów, a także nagrodami Independent Spirit Awards. Zanim jednak spotkały się na planie „Historii Rose”, zdążyły pojawić się jako matka i córka w słynnej „Dzikości serca” Davida Lyncha (1990). W tym przypadku krytyka doceniła przede wszystkim świetną kreację chorej psychicznie matki, nagradzając Ladd nominacjami do Oskara i Złotego Globu.

Lata 90-te to wiele gościnnych występów w serialach, trzykrotnie wyróżnionych nominacjami do Emmy: w 1993 roku za serial „Doktor Quinn”, w 1994 – za „Grace w opałach” i w 1997 – za „Dotyk anioła”. To także kolejne spotkania z córką: na planie jej debiutanckiej krótkometrażówki „The Gift” 1994, dramatu TV „Oblężenie Ruby Ridge” 1996 oraz komedii „Złe i gorsze” Alexandra Payne’a, gdzie po raz ostatni pojawiły się w duecie matka-córka. Jednym z głośniejszych filmów dekady z udziałem Ladd były komediowe „Barwy kampanii” (1998). Mike’a Nicholsa, z Johnem Travoltą i Emmą Thompson.

Nowe tysiąclecie rozpoczęła od udziału w dość głośnej produkcji „28 dni” z gwiazdorską rolą Sandry Bullock (2000). Później pojawiła się m.in. w niezależnym, wyświetlanym w Sundance i wyprodukowanym przez Martina Scorsese filmie „Rain” Katherine Lindberg (2001), głośnym, telewizyjnym dramacie „Wybór Gracie” z Anną Heche i Kristen Bell (2004), amerykańskiej wersji horroru „Szpital ‘Królestwo’” (2004) oraz w romansie/dramacie „Come Early Morning” z Ashely Judd (2006). Kontynuowała też występy u boku córki, spotykając się z nią na planie czarnej komedii „Zdrowie taty” w reżyserii i z udziałem Billy’ego Boba Thorntona (2001) oraz słynnej produkcji Davida Lyncha – „Inland Empire” (2006).

Diane Ladd jest laureatką nagrody za całokształt, wręczonej w 2003 roku podczas MFF w Temecula Valley.

Komentarze

Trwa ładowanie