Chwała dziwkom

„Chwała dziwkom” (ang. Whores' Glory) to austriacko-niemiecki film dokumentalny z 2011 roku. To trzecia część filmowej trylogii Michaela Glawoggera, poświęcona globalizacji oraz relacji człowieka i środowiska, w którym przyszło mu żyć (pierwsza część – "Megacities", 1998, druga – "Śmierć człowieka pracy", 2005). Scenariusz napisał Michael Glawogger, zaś za produkcję odpowiadają Pepe Danquart, Erich Lackner oraz Mirjam Quinte.

Film pokazuje nam życie prostytutek, jak również przedstawia ich stosunek do wykonywanego zawodu, konfrontując wypowiedzi kobiet i odwiedzających ich klientów, film pozbawiony jest taniej moralistyki. Zamiast łatwo wartościujących ocen, reżyser po raz kolejny podsuwa nam własne spostrzeżenia na temat wpływu, jaki wywierają na świat komercja i globalizacja.

W Tajlandii prostytutki czekają na klientów za szklanymi weneckimi lustrami, w których zalotnie przeglądają się, nie widząc kto je ogląda. Mizdrzą się, jakby brały udział w konkursie na miss prostytutek. W Bangladeszu mężczyźni udają się do brudnych slumsów, gdzie tanie kobiety lekkich obyczajów realizują ich seksualne marzenia. Z kolei w Meksyku prostytutki modlą się do Świętej Pani Śmierci, aby ta uchroniła ich od nieszczęść i zguby.

W świecie, w którym intymne życie człowieka stało się łatwo dostępnym towarem, prostytutki psychicznie i fizycznie doświadczają wszystkiego, co może wydarzyć się pomiędzy kobietą a mężczyzną. Co prawda biorą za to pieniądze, ale w ich życiu, zamiast fortuny, pojawiają się tylko nowe, nic nieznaczące, ludzkie historie.

Film „Chwała dziwkom” był nominowany do wielu prestiżowych nagród. W 2011 roku otrzymał Wyróżnienie Specjalne Jury Nagrody Orizzonti na MFF w Wenecji, a także Nominację do Nagrody Griersona Brytyjskiego Instytutu Filmowego.