Bagdad Cafe

Największy sukces Percy’ego Adlona i jego, założonej wspólnie z małżonką, firmy producenckiej. Dwie muzyczne nominacje do Oscara (1989), Cezar dla najlepszego filmu zagranicznego (1989), nagroda krytyków ERNST-LUBITSCH dla najlepszej komedii (1988), dwie nagrody niemieckiego przemysłu filmowego (1988), nominacja do Independent Spirit Award (1989), nagroda za najlepszy film na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Seattle (1988). Światowa premiera filmu odbyła się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rio de Janeiro w 1987 roku. I tam „Bagdad Cafe” zdobyło przychylność jury i publiczności. Gdzieś na skraju pustyni Mojave, gdzieś między Las Vegas a Disneylandem para niemieckich turystów w średnim wieku sprzecza się i rozstaje. W ten właśnie sposób poznajemy jedną z głównych bohaterek tej niezwykłej opowieści o zwykłych ludziach – pulchną Jasmine (Marianne Sägebrecht), skrępowaną gorsetem i konwenansami Europejkę. Kobieta dociera do tytułowego zapomnianego motelu „Bagdad Cafe” prowadzonego przez wyzwoloną
murzynkę Brendę (CCH Pounder). Różnice dzielące kobiety początkowo wydają się nie do pokonania, lecz już wkrótce okazuje się, że panie nie mogą bez siebie żyć, a przyjaźń, która je połączy odmieni ich dotychczasowe życie.