Manoel de Oliveira

Najsłynniejszy reżyser portugalski. Urodził się w Porto w Portugalii we wpływowej rodzinie kupieckiej. Bardzo wcześnie zaczął pracować w rodzinnej firmie. Interesował się sportem. Brał udział w wielu rajdach samochodowych i trenował atletykę. Szybko też zdradził zamiłowanie do kina. W 1928 wystąpił w filmie Fátima Milagrosa. Kilka lat później powstał jego debiut – krótkometrażowy film dokumentalny Hard Labor on The River Douro (1931), który sam napisał, wyprodukował, zmontował i wyreżyserował. W 1942 roku zrealizował swój pierwszy pełnometrażowy film fabularny – Aniki-Bóbó. Mimo że film nie zdobył uznania krytyki, odniósł ogromy sukces finansowy. Zagrali w nim wyłącznie aktorzy nieprofesjonalni. Kolejny film Oliveira zrealizował dopiero w 1956. Był to 45-minutowy dokument o malarzu Antonio Cruz oraz o wpływie jego sztuki na Oporto pt. The Painter and the City. Pierwsze międzynarodowe sukcesy zaczął odnosić w latach 60., kiedy jego dwugodzinny dokument The Passion of Christ (1963) nagrodzono Grand Prix

Redakcja film.wp.pl

3 maja 2013, 23:38

Festiwalu Filmowego w Sienie. W latach 70. i 80. jego obrazy przyciągnęły międzynarodową publiczność i zaczęły regularnie gościć na festiwalach filmowych, m.in. w Cannes, Berlinie i Wenecji. Chociaż wiele z jego obrazów to adaptacje literatury obca jest im jakakolwiek teatralizacja. De Oliveira uchodzi za mistrza montażu, bardzo dobrze rozumie język kina. W swoich filmach, w których nigdy nie brakuje odrobiny humoru, atakuje ludzką próżność, ale mówi także o związkach uczuciowych. Olivera wyraża siebie i swoje poglądy używając sylogizmów i figur retorycznych. Mówi się o nim „reżyser filozof”.

źrodło: Best Film