Kanadyjska i amerykańska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, znana na całym świecie dzięki pamiętnej kreacji tytułowej „Ani z Zielonego Wzgórza” w słynnej ekranizacji powieści Lucy Maud Montgomery.

Urodziła się 14 marca 1968 roku w Toronto, jako najmłodsza z czwórki rodzeństwa, w rodzinie o aktorskich tradycjach. Zawód ten uprawiali rodzice, a w ich ślady poszła, jeszcze przed Megan, jej starsza siostra Samantha. Pozostali bliscy również związani są z przemysłem filmowym – siostra Edwina jest scenarzystką i producentką, a brat Laurence – producentem.

Jej kariera bardzo ściśle związana jest z małym ekranem. Już jako 9-latka zadebiutowała przed kamerą, biorąc udział w reklamie TV. Po kilku serialowych występach (m.in. jako Jenny w serialu „Matt i Jenny” 1979, u boku ojca w „The Littlest Hobo” 1980-81) po raz pierwszy pojawiła się w większej roli w amerykańskim dramacie sportowym „Hokeiści” Paula Shapiro (1984).

Rok później zadebiutowała na dużym ekranie w ekranizacji Stephena Kinga „Srebrna kula”, jednak ten fakt w życiu 17-letniej wówczas aktorki, został całkowicie przesłonięty przez udział w słynnej ekranizacji „Ani z Zielonego Wzgórza” w reżyserii Kevina Sullivana (1985). Rola słynnej, rudowłosej bohaterki przyniosła jej pierwszą nagrodę Gemini oraz zasłużony zachwyt, ogromną popularność i uwielbienie widzów na całym świecie.

Do roli Ani Shirley wracała dwukrotnie: w 1987 i 2000 roku, biorąc udział w sequelach, zatytułowanych po prostu „Ania z Zieonego Wzgórza: dalsze losy”. Rola z 1987 roku przyniosła jej drugą nagrodę Gemini oraz szwedzką TV Prize dla Osobowości Telewizyjnej.

W międzyczasie zaliczyła debiut teatralny u boku matki i starszej siostry Samanthy w sztuce „The Effect of Gamma Rays on Man-in-the-Moon-Marigolds” (1988), a pięć lat później dostała szansę zagrania wymarzonej roli szekspirowskiej Julii (1993).

Wystąpiła też w wielu filmach i produkcjach TV, z których żadna jednak nie dorównała popularnością Ani. Pojawiła się obok Jasona Robardsa i Kirka Douglasa w telewizyjnej adaptacji sztuki „Kto sieje wiatr?” (1988) i obok Hugh Granta w telewizyjnym dramacie/romansie „Szampański Charlie” Allana Eastmana (1989); wzięła udział w dramacie wojennym „Czas przeznaczenia” z Williamem Hurtem, Melissą Leo i Timothym Huttonem (1988); ponownie spotkała się z filmową Marylą na planie dramatu „Termini Station” (1989); zagrała z Davidem Morsem w kryminalnym „Krzyku na pustkowiu” (1991) i poznała przyszłego męża na planie thrillera „Deep Sleep” (1990).

* W 1995 roku zachwyciła krytykę, dzięki roli autystycznej dziewczyny w dramacie TV „Under the Piano”, a trzy lata później była gwiazdą kanadyjskiego filmu „Niechęć anioła” (1998).*

Nie licząc udziału w komedii romantycznej „Żona dla dwóch” z Davidem Arquette (2003), w ostatnim czasie występowała właściwie wyłącznie na małym ekranie, pojawiając się gościnnie na planie znanych seriali („Z archiwum X”, „Ostry dyżur”, „CSI: Kryminalne zagadki Miami”, „Życie przede wszystkim”, „Robson Arms”) oraz biorąc udział w dramatach TV („The Stork Derby”, „Chorał”, „Shania: A Life in Eight Albums”).

Począwszy od 2006 roku, trzykrotnie wcieliła się w rolę Francie Thomson w familijnym cyklu filmów TV „Booky”, spotykając się na planie z narzeczonym, aktorem Stuartem Hughesem.

Mimo upływu lat i występów w wielu rozmaitych produkcjach, nadal kojarzona i utożsamiana jest w pierwszej kolejności z postacią Ani z Zielonego Wzgórza.

Komentarze

Trwa ładowanie