''1000 lat po Ziemi'' Niezwykłe spotkanie z twórcami filmu! [foto]

M. Night Shyamalan: Trochę żałuję, że ludzie myślą, że ten zwrot akcji, o którym wspomniałaś, jest charakterystyczny dla wszystkich moich filmów. Nie wykorzystuję go za każdym razem. Niemniej faktycznie trochę go nadużywam. Tym razem będzie to prosty film. W zasadzie, kiedy rozmawiałem z Willem Smithem o naszej współpracy, od początku naszym założeniem było stworzyć historię, którą z łatwością można by przenieść na deski teatru. Chciałem, żeby „1000 lat po Ziemi” był przede wszystkim poruszającym dramatem z wykorzystaniem elementów kina sci-fi. Staraliśmy się stworzyć najprostszą historię i najbardziej wiarygodną emocjonalnie, jak to było tylko możliwe.

MNS: NIECAŁEJ historii! (śmiech)

Will Smith: Tak, tak. Niecałej. Tylko większości. (śmiech)

MNS: Tylko tych najlepszych momentów.

WS: Nie, oczywiście, że nie. W zasadzie to dość zabawna historia. Były urodziny Nighta i zadzwoniłem do niego, żeby powiedzieć mu "Sto lat!". A on na to: "Stary, nie chcę od ciebie żadnych życzeń. Daj mi lepiej pomysł na film, który moglibyśmy zrobić razem". Więc dla żartu zaczęliśmy wymyślać jakieś historyjki na poczekaniu i opowiadać je sobie przez telefon. Ja jedną, on drugą i tak w kółko. Nagle rzuciłem mu coś na wzór zalążka historii "1000 lat po Ziemi", a on na to: "Tak jest. To jest to! Oddzwonię do ciebie".

MNS: W zasadzie, to Will zadzwonił w dniu moich urodzin, ale nie przyszedł na przyjęcie, więc zacznijmy od tego.

WS: (Śmiejąc się) No cóż, nie przyszedłem, ale dlatego właśnie dzwoniłem.

MNS: To był telefon przesiąknięty poczuciem winy. Kiedy zadzwonił powiedziałem mu, że oglądałem "Karate Kid". Mówię: "Stary, ten dzieciak naprawdę potrafi grać". I zaczęła się wymiana pomysłów - od bardzo złych po takie sobie. Później podsunął mi ten pomysł, ten jeden jedyny pomysł, a ja na to: "Wchodzę w to!". Myślał, że żartuję. Ale ja nie żartowałem.

WS: To prawda. Nie żartował.

Jaden Smith: Cóż wszystko zaczęło się od produkcji "W pogoni za szczęściem". Od tamtej pory już wiemy, jak dużym ułatwieniem jest dla nas grać relację ojciec-syn. Później na tych samych zasadach współpracowaliśmy na planie "Karate Kid", a teraz to.

WS: Myślę, że w tego typu sytuacjach, które nam się przytrafiają przy wspólnych projektach, o wiele lepiej skupić się na budowaniu postaci. Zagranie rodzinnej więzi wychodzi nam naturalnie. Mój bohater, Cypher Raige, jest najlepszym i najmądrzejszym generałem w historii ludzkości. W filmie ma syna, który stara się pójść w jego ślady. W filmie jest wiele podobieństw do naszego prawdziwego życia. Dla nas to była wspaniała okazja, żeby pokazać jak ojciec, pragnie pomóc własnemu synowi znaleźć jego własną drogę w świecie, w którym, chcąc nie chcąc, początkowo ten drugi stoi w cieni tego pierwszego.

JS: Pierwszy raz rozmawialiśmy o filmie w Chinach. Właśnie wychodziłem na nagranie sceny do "Karate Kid", kiedy zawołałeś: "Hej, Jaden, czy słowo URSA brzmi strasznie?". A ja na to: "Tato, ja tu próbuję nauczyć się chińskiego. Pogadajmy o tym, kiedy już będziesz wiedział jak to brzmi". To był ten pierwszy raz, kiedy ojciec wspomniał o filmie, ale nie wyjaśnił mi wówczas o co chodzi. Dopiero później powrócił do tematu już po rozmowie z Nightem.

MNS: Uważam, że moment transformacji dziecka w młodego mężczyzny jest wyjątkowy. To w tym czasie buduje się nasza świadomość względem otaczającego nas świata i jego reguł. To jakby ostatni moment, w którym wciąż wierzymy w magię. Ważne jest żeby przejść w dorosłość i wciąż wierzyć w tę ogólnie pojętą magię - cokolwiek byśmy nią nie nazwali. Obserwowanie Jadena właśnie w tym momencie jego życia i nagrywanie go podczas pracy nad filmem, to bardzo silne przeżycie, które już samo w sobie nadaje się na filmową historię.

JS: Będzie to planeta, którą 1000 lat temu opuścili ludzie, więc będzie bardzo zarośnięta przez naturę. Prawdziwa Zielona Planeta.

WS: To było głębokie, naprawdę (śmiech). JS: Pomimo tego rozrostu przyrody, Ziemia w filmie jest bardzo toksyczna i niebezpieczna dla ludzi. W powietrzu jest tak duże stężenie tlenu, że aż trudno oddychać. WS: Temperatura drastycznie się waha - upały za dnia i mróz nocą. Jest bardzo zielono. MNS: Tak, bardzo. Istnieje myśl filozoficzna, która mówi o tym, że Ziemia jest jak jeden wielki organizm. Nazywa się chyba Gaia...

WS: Tak, Hipoteza Gai.

MNS: O dokładnie! Hipoteza Gai! Kiedy więc ludzie opuścili Ziemię, ona w niepojęty sposób rozkwitła wzbogacając się o nowe gatunki roślin i zwierząt. Moi bohaterowie, kiedy wracając na swoja dawną planetę, są pierwszymi ludźmi od tysiąca lat. Widzą wszędzie czerwone lasy, gatunki zwierząt, które rozwinęły się i ewoluowały w niespodziewany dla nas sposób, bujną roślinność... Ktoś powiedział, że nasza Ziemia w filmie wygląda jak raj, z którego zostaliśmy wyrzuceni i do którego mamy teraz możliwość powrócić ostatni raz.

WS: Tak i to bardzo ważny przekaz mówiący o środowisku.

JS: Jeżeli chodzi o środowisko, to uważam, że teraz jest ostatni dzwonek alarmowy. I to dla ludzi w każdym wieku, na całym świecie. Jestem przekonany, że coś takiego, co zobaczycie w filmie "1000 lat po Ziemi" może się faktycznie wydarzyć. Podświadomie to był pewnie kolejny powód...

* MNS:* Niezłe słowo!

WS: Mój syn użył słowa "podświadomie" ("subliminally" - przyp. red.)! Niektóre dzieciaki nawet nie wiedzą, co to znaczy. (Śmiech)

JS: Wracając - uważam, że film ma bardzo ważne, pozytywne przesłanie!

JS: Tak, tak. Przez dziewięćdziesiąt procent czasu.

JS: Nie, raczej nie. Zazwyczaj odpuszczam. To tak, jakby cię uderzyła fala. Trzeba się temu poddać, nic nie poradzisz. Kiedy już jest po wszystkim, można wrócić i zacząć ponownie oddychać.

Wiesz co, to dziwne. Faktycznie w swoich ostatnich trzech czy czterech filmach chodziło mi głównie o naturę. Nie zależało mi na tym, nie miałem takiego założenia, po prostu tak wyszło. Najwidoczniej, coś siedzi w mojej głowie. Nawet "Kobieta w błękitnej wodzie" opowiadała o mężczyźnie i jego związku z przyrodą. Później "Zdarzenie" w zasadzie było o tym samym, tylko że zrobiłem horror. No i jeszcze "Ostatni władca wiatru"... Aż sam jestem zdziwiony. Mimo wszystko, to są ważne pytania - czym jest dla nas przyroda, która nas otacza, jej żywioły, jak na nią reagujemy i czego możemy się od niej nauczyć. Myślę, że dla ludzi powinno być ważne, aby znaleźć swój rytm w życiu i dopasować go do rytmu przyrody. Jeżeli to się uda, to nasza głowa, myśli, ciało i cała reszta będą na odpowiednim miejscu w
pełnej harmonii. To dla mnie bardzo ważne, pewnie dlatego jestem tak zaślepiony w przyrodzie w swoich filmach. Ale też nie tylko w moich filmach.
Staram się żyć w zgodzie z naturą, być z nią zsynchronizowany i być z nią w kontakcie, jakkolwiek dziwnie to brzmi. Na przykład wczoraj - przyjechaliśmy wieczorem do hotelu i w środku nocy wyszedłem jeszcze na chwilę na plażę. Chciałem się uspokoić, pobyć w ciszy. I czuję, że nic z tego nie będzie. Zaczynam czuć się niekomfortowo, ponieważ nie mogę się zsynchronizować...

WS: I ponieważ jesteś nagi. (śmiech)

MNS: To prawda. (śmiech) Wszyscy ludzie się patrzą, a ja nie mam pojęcia w czym problem.

WS: Cały czas tylko powtarzasz: „Hej, staram się być blisko natury”. (śmiech)

MNS: Ale poważnie, zeszłej nocy naprawdę starałem się wyciszyć i nie mogłem. Wciąż miałem w głowie myśli o dzisiejszych wywiadach, o pierwszych pokazach mojego filmu, o tym i o tamtym. Staram się być w kontakcie z naturą, ale czasami nie jest to takie proste.

MNS: Szczerze mówiąc, moją największą inspiracją, kiedy tworzyłem obraz przyrody w „1000 lat po Ziemi”, był dla mnie film „Droga przez miasto” (1955) indyjskiego reżysera, Satyjita Raya. To dość stary film, który kocham i oglądałem go wielokrotnie zanim zacząłem kręcić mój ostatni obraz. Obie produkcje łączy postać młodego chłopaka i jego związek z naturą. "Droga przez miasto" miała największy wpływ na sposób prezentowania Jadena na tle nieokiełznanej przyrody.

Od 14 czerwca 2013 roku zapraszamy do kin.