Bohaterowie i magiczny świat Krainy Czarów

Jak mówi scenarzystka Linda Woolverton, jest częścią ziemi.

– Ale leży gdzieś głęboko pod ziemią. Można się tam dostać jedynie poprzez króliczą jamę. To ten sam magiczny świat, który Alicja odwiedziła jako dziecko, jednak źle zrozumiała słowo “Underland” (Podziemie) i myślała, że chodziło o „Krainę Czarów” („Wonderland”).

Alicja, dziś 19-letnia, ponownie udaje się w głąb króliczej nory i pomimo że nie pamięta swoich poprzednich przygód w Krainie, znów spotyka jej mieszkańców – zawadiackiego Susła, Zwariowanego Kapelusznika, uśmiechniętego Kota z Cheshire, pana Gąsienicę (o imieniu Absolem), piękną Białą Królową i jej mściwą starszą siostrę, Czerwoną Królową.

– Czasy się zmieniły – mówi Woolverton.
– Władza w całej Krainie znajduje się w rękach Czerwonej Królowej. Mieszkańcy Podziemia potrzebują pomocy Alicji. Trudne czasy nastały, gdy Czerwona Królowa wstąpiła na tron. Jednak w dalszym ciągu jest to cudowne miejsce, co może tłumaczyć, dlaczego dziewczyna, która myślała, że to Kraina Czarów, została wezwana na ratunek.

Ale, jak twierdzi Woolverton:
– Podziemie było zawsze Podziemiem, od samego początku, nieważne, kto zasiadał na tronie... I takie też pozostanie.

Nie nosi serca na dłoni — jego ciągle zmieniający się nastrój jest widoczny w jego ubiorze i na jego twarzy.

Z niecierpliwością oczekuje powrotu Alicji – to właśnie on jest najprawdopodobniej jej najlepszym przyjacielem, który wierzy w nią nawet wtedy, gdy nikt inny nie ma już nadziei. Nie boi się nikogo, chroni ją, narażając siebie samego.

Kiedyś był dumnym kapelusznikiem Białej Królowej, został jednak zatruty rtęcią podczas pracy i dziś nie czuje się najlepiej.

To 19-letnia dziewczyna, która zastanawia się nad swoją przyszłością.

Jest niezależna; czuje się uwięziona wśród arystokratek z wiktoriańskiego Londynu, osób o wąskich horyzontach. Alicja Kingsleigh nie jest do końca pewna, jak pogodzić swe marzenia z oczekiwaniami jej bliskich...

Tuż po śmierci ukochanego ojca Alicji odbywa się garden party, na którym bohaterka pojawia się ze swoją matką i siostrą. Nie wie jednak, że na przyjęciu mają się odbyć jej zaręczyny.

W momencie, gdy nudny i arogancki Hamish Ascot oświadcza się Alicji, dziewczyna zauważa Białego Królika w kamizelce i z kieszonkowym zegarkiem, biegającego po ogrodzie. Natychmiast rzuca się w pościg za zwierzątkiem i poprzez króliczą jamę dostaje się do Podziemia, miejsca, które po raz pierwszy odwiedziła, będąc jeszcze dzieckiem (nazywała je Krainą Czarów).

Choć nie pamięta ani Krainy, ani jej mieszkańców, spotyka przyjaciół z dzieciństwa – gąsienicę Absolema, Kota z Cheshire, Tweedledee i Tweedledum, no i oczywiście Zwariowanego Kapelusznika – i poszukuje swego przeznaczenia.

– Początkowo Alicja czuje się bardzo niezręcznie – mówi Wasikowska.

– Dlatego też jej doświadczenia z Podziemiem polegają w istocie na poszukiwaniu własnego „ja” i pokazaniu, że jest wystarczająco silna i pewna siebie, aby wiedzieć, czego pragnie.

Jest wytwornym, pręgowanym kotem, obdarzonym umiejętnością teleportacji. Ma spokojną, swobodną zmysłowość oraz uwodzicielski uśmiech, którym maskuje tchórzostwo.

Alicja poznaje Kota, gdy jego głowa pojawia się podczas ataku złego Bandersnatcha w Tugley Wood. Kot chce wylizać rany na jej ręce i w ten sposób oczyścić je.

Alicja odmawia, ale udaje się z nim na herbatkę do Kapelusznika. Podczas przyjęcia gospodarz obwinia Kota za to, że opuścił Krainę w dniu, w którym Czerwona Królowa objęła władzę.

Za pomocą cylindra, upragnionego przez Kapelusznika, a także swych niezwykłych umiejętności, Kotu udaje się odkupić winy.

To do jego domu Kapelusznik zaprasza gości na herbatę.

Ogarnięty paranoją, pełen niepokoju i lekko zwariowany, wiecznie wykręca łapy i uszy; rzuca też dzbankami do herbaty i innymi przedmiotami.

Jest miłośnikiem dobrej kuchni i jednym z niewielu mieszkańców Podziemia, którym udaje się wyrwać ze szponów Czerwonej Królowej.