Cezary Żak

Urodził się 22 sierpnia 1961 roku w Brzegu Dolnym. Na miejsce studiów wybrał nieodległy Wrocław, gdzie w 1985 roku zrobił dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Karierę sceniczną i filmową rozpoczął dopiero w latach 90-tych. Zadebiutował na deskach Teatru Współczesnego we Wrocławiu, którego aktorem był w latach 1990-1995. Już u progu kariery doceniono jego talent - w 1993 roku został laureatem Nagrody Towarzystwa Przyjaciół Teatru we Wrocławiu dla młodego aktora, a w 1994 roku odebrał wyróżnienie i Trofeum od prezydenta Torunia na XXVIII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu, za rolę w „Kontrabasiście” Patricka Süskinda. W 1995 roku na jeden sezon związał się z Teatrem im. Norwida w Jeleniej Górze, a następnie wyjechał do Warszawy, dołączając do zespołu tamtejszego Teatru Powszechnego (od 1997 roku).

** Zarówno na małym, jak i dużym ekranie zadebiutował w 1993 roku (gościnna rólka w serialu 40-latek. 20 lat później” Jerzego Gruzy; epizod w komedii „Obcy musi fruwać” Wiesława Saniewskiego). Jako aktor charakterystyczny, na ekranie pojawiał się głównie w znaczących epizodach i drugoplanowych rolach:** porządkowego na defiladzie („Cwał” Krzysztofa Zanussiego) porucznika („Pułkownik Kwiatkowski” Kazimierza Kutza), kierowcy („Opowieści weekendowe” Zanussiego, „Fuks” Macieja Dutkiewicza), policjanta („Gniew” Marcina Ziębińskiego), oficera gestapo („Niemcy” Zbigniewa Kamińskiego), dowódcy straży („Nocne graffiti” Dutkiewicza), adwokata („Młode Wilki ½” Jarosława Żamojdy), barmana („Kiler” Juliusza Machulskiego), przewodniczącego („Kroniki domowe” Leszka Wosiewicza), pana od kablówki („Wielkie rzeczy” Krzysztofa Krauze), a nawet zakonnika („Musisz żyć” Konrada Szołajskiego).

Niezapomniane epizody stworzył u Marka Koterskiego: jako dentysta w „Dniu świra” (2002) i sanitariusz w izbie wytrzeźwień w filmie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006). Wcześniej współpracował już z reżyserem na planie komedii „Ajlawju” z Cezarym Pazurą i Katarzyną Figurą, gdzie wcielił się w drugoplanową rolę Ryśka – kolegi głównej bohaterki (1999). W 2002 roku brawurowo zagrał kuchmistrza Perełkę w ekranizacji „Zemsty” Aleksandra Fredry, w reżyserii Andrzeja Wajdy, rok później wcielił się w rolę Ciężkiego w komedii „Zróbmy sobie wnuka” Piotra Wereśniaka, a w 2005 roku po raz pierwszy zagrał główną rolę filmową w reżyserskim debiucie Roberta Wista „RajUstopy”. To jednak nie duży, a mały ekran stał się miejscem zaistnienia Żaka jako aktora pierwszego planu.

Pierwszą słynną, serialową rolą była kreacja motorniczego Karola Krawczyka w sitcomie „Miodowe lata” (oraz w kontynuacji „Całkiem nowe lata miodowe”). Aktor stworzył tutaj jeden z najsłynniejszych, telewizyjnych duetów komediowych wraz z Arturem Barcisiem w roli jego sąsiada i przyjaciela – Tadeusza Norka. Serial, powstały na licencji słynnej amerykańskiej produkcji „The Honeymooners” cieszył się ogromną popularnością i był obecny na ekranie przez sześć kolejnych lat (1998-2003). Rolę Aliny Krawczyk, żony głównego bohatera, od 2002 roku kreowała rzeczywista małżonka aktora – Katarzyna Żak (wcześniej grała tę postać Agnieszka Pilaszewska). W 2006 roku aktor został obsadzony w podwójnej roli, która nie tylko dorównała, ale nawet przebiła popularnością zabawnego tramwajarza z „Miodowych lat”. Mowa o kreacji postaci wójta i plebana - bliźniaczo podobnych, ale skrajnie różniących się charakterologicznie bohaterów bijącego rekordy popularności serialu „Ranczo” Wojciecha Adamczyka.

Żak ponownie spotkał się tu na planie z Barcisiem, kreującym rolę sekretarza gminy, Arkadiusza Czerepacha. Podwójna rola Pawła (wójt) i Piotra (ksiądz) Kozłów przyniosła mu Złotą Podkowę na FF w Cieszynie, za najlepszą rolę męską w serialu komediowym w 2007 roku. W tym samym roku odbyła się premiera pełnometrażowej wersji serialu – „Ranczo Wilkowyje”. Ciekawostką jest fakt, że nie było to pierwsze podejście Żaka do roli duchownego – w 1993 roku pojawił się jako ksiądz w „Magneto” Jana Jakuba Kolskiego, w 1995 roku zagrał księdza Jaworskiego w polityczno-sensacyjnej produkcji „Gracze” Ryszarda Bugajskiego, a w 2005 roku gościnnie pojawił się jako duchowny na planie serialu „Sublokatorzy”. W międzyczasie zagrał bogacza w niezależnym komediodramacie „Czeka na nas świat” Roberta Krzempka (2006), pojawił się jako pułkownik Jabłuszenko w sitcomie „Halo, Hans!” Adamczyka (2007) i ponownie spotkał się z Adkiem Drabińskim na planie serialu wojenno-sensacyjnego „Tajemnica twierdzy szyfrów” z Pawłem Małaszyńskim

(2007). Z reżyserem współpracował już wcześniej na planie „Pułapki” (1997).

Żak niejednokrotnie brał udział w projektach przeznaczonych dla młodego widza (seriale: „Maszyna zmian” 1995, „Tajemnica Sagali” 1996, „Gwiezdny pirat” 1998, „Słoneczna włócznia” 2000). Użyczył swojego głosu znanym bohaterom filmów animowanych: Kokoszowi w krótkometrażowej animacji „Kajko i Kokosz” (2005), tytułowemu „Stefanowi Malutkiemu” (2006) i słynnemu kotu w filmie „Garfield: Festyn humoru” (2008). Niektórzy wciąż pamiętają go z roli Hermanna Göringa z dokumentalizowanych, filmowych wstawek zrealizowanych dla potrzeb słynnego programu „Sensacje XX wieku” Bogusława Wołoszańskiego. Ma na swoim koncie wiele ról teatralnych, m.in. w spektaklach Teatru TV (jak choćby, wykreowana ostatnio, wyróżniona na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry” w Sopocie, rola podpułkownika Trochimowicza w „Tajnym współpracowniku” Krzysztofa Langa 2009).

Oficjalna strona:http://www.cezaryzak.pl/