Eva Braun: Niespełnione marzenia o aktorstwie

Po przyjeździe do Berghofu Dietrich została niejako zmuszona do odegrania roli najlepszej przyjaciółki przyszłej żony wodza III Rzeszy. Obie panie całymi dniami plotkowały, grały w karty, kąpały się w jeziorze, stroiły się i oglądały romanse.

Eva Braun tylko częściowo spełniła swoje marzenia – wprawdzie przeszła do historii, napisano o niej wiele książek i nakręcono mnóstwo filmów, ale bynajmniej nie z powodu filmowej kariery.

Już od najmłodszych lat Eva Braun uwielbiała znajdować się w centrum uwagi, kochała piękne ubrania, uprawiała sporty, uczyła się gry na pianinie, chętnie poświęcała też czas na lekturę.

Z czasopism wycinała zdjęcia gwiazd filmowych, skrycie marząc o zawodzie aktorki, a dla bliskich organizowała w domowym zaciszu teatrzyki.

Rodzice dbali o edukację córki, chętnie też pomagali jej w rozwijaniu zainteresowań.

Nauczyciele ganili wprawdzie swoją uczennicę za lenistwo czy zamiłowanie do rozmaitych psot i nie ukrywali, że dziewczyna ściąga na siebie kłopoty, lecz równocześnie chwalili jej inteligencję i podsuwali rozmaite książki, w tym powieści Karola Maya i Oscara Wilde'a.

Gdy miała 13 lat otrzymała swój pierwszy aparat fotograficzny – od tej pory Braun zupełnie poświęciła się swojej nowej pasji, fotografii i filmowaniu.

Przez jakiś czas młodziutka Braun pracowała jako recepcjonistka w gabinecie lekarskim, ale szybko zaczęła szukać pracy, która bardziej współgrałaby z jej zainteresowaniami. 17-letnią dziewczynę zatrudnił wreszcie Heinrich Hoffmann jako asystentkę w zakładzie fotograficznym.

- Marzyła o karierze artystycznej w fotografii albo w filmie. Była o dwanaście lat starsza ode mnie i jako dziecko uwielbiałam ją. Nie była próżna, ale świadoma wrażenia, jakie robiła na innych jej "rozmarzona uroda". Nawet w tamtych dniach była pełna życia i kobieca: już wtedy świadoma swej aparycji. Interesowała się ubraniami i modą, szalała na punkcie sportu i uwielbiała fotografować. To był jej świat – słowa kuzynki Braun cytuje w swojej książce Przegrane życie Ewy Braun Angela Lambert.

Adolfa Hitlera poznała właśnie w zakładzie Hoffmanna.

- Wchodzi szef, a z nim jakiś pan w pewnym wieku ze śmiesznym wąsikiem, w jasnym angielskim płaszczu i z dużym kapeluszem filcowym w dłoni... Nie odwracając się, zerkam w ich stronę i widzę, że ten gość patrzy na moje nogi. Tego dnia akurat skróciłam spódnicę i czułam się trochę nieswojo, bo nie byłam pewna, czy równo podszyłam brzeg – przytaczał wspomnienia Evy w książce „Kobiety Hitlera i Marlena” Guido Knopp.

Hitler nie ukrywał zainteresowania 17-latką. Zaprosił ją do teatru, potem na kolację, aż wreszcie wpuścił ją do swojego życia.

- Od czasu naszego pierwszego spotkania przysięgłam podążać za nim wszędzie, nawet po śmierci. Żyłam wyłącznie dla jego miłości – mówiła później Braun.

Swojego wybranka poślubiła jednak dopiero dzień przed śmiercią, podczas pospiesznej ceremonii w podziemnym schronie.

Dotrzymała słowa. Wraz z mężem odebrała sobie życie 30 kwietnia. Hitler najprawdopodobniej się zastrzelił, Braun zażyła truciznę.

Nigdy nie spełniła swojego marzenia o aktorstwie, choć przez całe życie rozwijała zainteresowania związane ze sztuką, fotografią i filmem.

Miała dostęp do najlepszego i profesjonalnego sprzętu; zależało jej, by aparatem i kamerą uwiecznić jak największą część swojego życia. Jest autorką wielu zdjęć i amatorskich filmów, przedstawiających między innymi jej wakacyjny wyjazd do Włoch czy życie z Hitlerem w Berghof.

W pochodzącym z 1973 roku filmie „Hitler – ostatnie dziesięć dni” rolę Braun powierzono niemieckiej aktorce Doris Kunstmann, w telewizyjnym „Bunkrze” z 1981 roku zagrała ją Susan Blakely.

W „Upadku” z 2004 roku kochankę Hitlera odgrywa Juliane Kohler, w „Hitlerze: Narodzinach zła” Brytyjka Zoe Telford, zaś w kontrowersyjnej komedii „Adolf H. - Ja wam pokażę” rolę tę otrzymała Katja Riemann.

(sm/mf)