Janusz Gajos: "Czekam na śmierć"

Janusz Gajos przyznaje, że z ciekawością czeka na śmierć.

"Ale to jest ciekawość podszyta olbrzymim strachem. Jeżeli bym nie miał racji i tam nic nie ma, to w porządku. Jak ktoś powiedział: Jest śmierć, nie ma nas, jesteśmy my, nie ma śmierci" – tłumaczy aktor w 'Przekroju'.

Aktor przyznaj, że wierzy w teorię reinkarnacji - powrotu po śmierci w kolejnym wcieleniu.

"Myślę, że to by miało jakiś sens, że ja po prostu jestem elementem, który ma się doskonalić i się doskonali przez kolejne powroty, wcielenia, a na końcu jest ten twór doskonały. Choć nie wiem, czym miałby być" - tłumaczy Janusz Gajos.

Janusz Gajos wyznał, że najbardziej obawia się schyłku swojego życia na scenie.

Nie chciałby jako wielkie aktor dokonać żywota na deskach teatru lub na planie filmowym.

Ale metafizyczne wyznania aktora to nie wszystko.

Gajos opowiada o stereotypie Jenka, w 'Czterech pancernych i psie', przez pryzmat, którego był bardzo długo postrzegany.

Roli Janka Kosy aktor nie wspomina zbyt dobrze.

"Bardzo szybko zdałem sobie sprawę, że po tej roli aktorstwo to nie jest to, o czym bym marzył, łącznie z tą olbrzymią popularnością, która nie pozwalała mi chodzić spokojnie po ulicy, jeździć tramwajem. Byłem wówczas bardzo niezadowolony" – wyznaje Gajos.

Gajos bardzo długo nie mógł się otrzepać z łatki Janka, jaką mu wszyscy nadali.

Próbował się od niego oderwać przez rolę dozorcy Tureckiego w Kabarecie Olgi Lipińskiej.

Jednaki i po tych próbach ucieczki od wizerunku Janka, musiał teraz uciekać od wizerunku dozorcy.

"Wiele lat czułem się jak w uciążliwym śnie, że nie mogę ciągle z czegoś wyjść" - zdradza aktor.

Janusz Gajos jest laureatem wielu nagród za swoje osiągnięcia filmowe i teatralne, w tym nagród od publiczności.

Jest zdobywcą trzech Wiktorów (1987, 1993, 2007) oraz jednego Super Wiktora (1994).
Obecnie jest aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie.

Aktor doskonale sprawdza się w bardzo zróżnicowanym repertuarze (role zarówno dramatyczne, jak i komediowe, filmy sensacyjne, kostiumowe, role współczesne itd.).

Każdorazowo tworzy – nawet jako aktor drugoplanowy - wyraziste, przekonujące kreacje bohaterów.

Gajos tłumaczy, że ma problem ze zdefiniowaniem Boga i religii.

Najchętniej chciałby te wszystkie dylematy skwitować: „a dajcie mi spokój, żadnego Boga nie ma!", ale czuje, że taka odpowiedz nikogo, a szczególnie jego, by nie usatysfakcjonowała.