Ken Loach

Jeden z najbardziej znanych reżyserów brytyjskich, reprezentujący tzw. nurt społeczny współczesnego kina.

Obraz

Urodził się 17 czerwca 1936 roku w Nuneaton w Warwickshire w Wielkiej Brytanii. Choć sam wywodził się z zamożnej rodziny i studiował na prestiżowych uczelniach (prawo i sztukę filmową), to cała jego twórczość stanowi ukłon w stronę tych najbiedniejszych. Tworzy filmy realistyczne (wręcz naturalistyczne), nie upiększa rzeczywistości. Paradokumentalny styl wyniósł z pracy w telewizji (m.in. BBC), gdzie realizował dokumenty, jak również seriale i programy publicystyczne. Przed debiutem fabularnym, oprócz pracy w TV zajmował się też reżyserią teatralną.

Tworzy filmy raczej niskobudżetowe, zaangażowane społecznie i politycznie, wyraźnie lewicowe. Utożsamiający się z klasą robotniczą twórca jest niezwykle wrażliwy na ludzkie nieszczęście, niesprawiedliwość społeczną. W swoich filmach zatrudnia naturszczyków, a zdjęcia kręci w oryginalnych plenerach i wnętrzach.

Debiutem fabularnym Loacha był film „Czekając na życie” z 1967 roku, adaptacja powieści Nella Dunna. Dwa lata później zrealizował kolejną adaptację, tym razem powieści Barry’ego Hinesa „Kes” (1969, nominacja do BAFTA za reżyserię i scenariusz), opowiadający historię nie rozumianego przez otoczenie chłopca hodującego sokoła. W 1971 roku skupił się na problemie schizofrenii w „Życiu rodzinnym” (nagroda FIPRESCI w Berlinie).

W 1975 roku wyreżyserował miniserial „Dni nadziei” (nominacja do BAFTA), a w 1979 – kostiumowy film „Black Jack” (nagroda FIPRESCI w Cannes), wyjątkowo bez społecznego przesłania.

Lata 80-te to zdecydowanie słabszy okres twórczości reżysera. W 1981 roku otrzymał jedynie Nagrodę Jury Ekumenicznego w Cannes oraz był nominowany do Złotej Palmy za „Spojrzenia i uśmiechy”, a w 1986 roku dostał nagrodę UNICEF w Wenecji za „Ojczyznę”. Przełom i zmiana na lepsze nastąpiła w latach 90-tych.

W „Tajnych aktach” (1990, nominacja do Złotej Palmy, nagroda Jury Ekumenicznego, Nagroda Specjalna Jury w Cannes) poruszył problem konfliktu w Irlandii Północnej. Odniósł sukces dzięki krytykującemu rządy Margaret Thatcher dramatowi społecznemu „Riff-Raff” (1991, nagroda FIPRESCI w Cannes). Rok 1993 to nominacja do Złotej Palmy, BAFTA dla Najlepszego Filmu, a także Nagroda Jury w Cannes za przejmując obraz „Wiatr w oczy”.

W 1994 roku, za oparty na faktach autentycznych obraz zatytułowany „Biedroneczko, biedroneczko” otrzymał Nagrodę Jury Ekumenicznego w Berlinie oraz nominację do Złotego Niedźwiedzia. W historycznej „Ziemi i wolności” (1995, nominacja do BAFTA dla Najlepszego Filmu, Nagroda Jury w Cannes, nominacja do Złotej Palmy, César dla Najlepszego Filmu) zajął się tematem wojny domowej w Hiszpanii, a w „Pieśni Carli (1996, nominacja do BAFTA dla Najlepszego Filmu, nominacja do Złotego Lwa w Wenecji) – problemem nielegalnych emigrantów. Był to pierwszy film wg scenariusza późniejszego stałego współpracownika, Paula Laverty’ego.

Problem alkoholizmu poruszony został w kolejnym, bardzo pesymistycznym obrazie „Jestem Joe” (1998), uhonorowanym BIFA i nominowanym do BAFTA za reżyserię, jak również nominowanym do Złotej Palmy w Cannes. Kolejną nominacją do Grand Prix w Cannes przyniósł mu obraz „Chleb i róże” (2000), zaś telewizyjny film „Nawigatorzy” (2001) przyniósł mu nominację do Złotego Lwa w Wenecji oraz do BAFTA TV.

W 2002 roku wziął udział w nowelowym projekcie „11.09.01”, za który otrzymał – wraz z innymi twórcami nagrodę UNESCO w Wenecji oraz – indywidualnie – Nagrodę za Najlepszy Film Krótkometrażowy. W tym samym roku wyreżyserował też „Słodką szesnastkę” (nominacja do Złotej Palmy w Cannes, Europejska Nagroda FIPRESCI).

Rok 2004 to reżyseria filmu „Czuły pocałunek” (César dla Najlepszego Filmu UE, nagroda Jury Ekumenicznego w Berlinie, nominacja do Złotego Niedźwiedzia) oraz jubileuszowa Nagroda Jury Ekumenicznego w Cannes za Całokształt Twórczości, a 2005 – udział w kolejnym nowelowym projekcie, zatytułowanym „Bilety”.

Z kolei rok 2006 przyniósł ogromny sukces filmu wg scenariusza Laverty’ego - „Wiatr buszujący w jęczmieniu”, będącego próbą rozliczenia się z przeszłością i hołdem złożony uczestnikom walk o niepodległość Irlandii. Film wreszcie przyniósł reżyserowi Grand Prix w Cannes, jak również Nagrodę Jury BIFA.

Filmem Loacha z 2007 roku był pokazywany na MFF w Wenecji obraz „Polak potrzebny od zaraz”. W 2009 roku wyreżyserował obraz “Szukając Erica”, a rok później “Route Irish”.

Żoną Kena Loacha od 1962 roku jest Lesley Ashton. Mają pięć dzieci, są to: Stephen (ur. 1963), Nicholas (ur. 1965), Hannah (ur. 1967), James (ur. 1969) i Emma (ur. 1972).

Ken Loach

Źródło artykułu: WP Film
Wybrane dla Ciebie
Po 50 latach zorientował się, że popełnił błąd. Internet nie zostawia na Pacino suchej nitki
Po 50 latach zorientował się, że popełnił błąd. Internet nie zostawia na Pacino suchej nitki
Oto nowy Rocky. Jest o ponad 50 lat młodszy od Stallone'a
Oto nowy Rocky. Jest o ponad 50 lat młodszy od Stallone'a
"Fantastyczny". Nowa wersja hitu z lat 80. W PRL kultowy film wideo
"Fantastyczny". Nowa wersja hitu z lat 80. W PRL kultowy film wideo
Najdłuższe samobójstwo w historii Hollywood. Życie Montgomery’ego Clifta poraża tragizmem
Najdłuższe samobójstwo w historii Hollywood. Życie Montgomery’ego Clifta poraża tragizmem
Program TV. Polska komedia, która zawojowała kina, teraz do zobaczenia w domu
Program TV. Polska komedia, która zawojowała kina, teraz do zobaczenia w domu
Premiery w październiku 2025. "Historia Eda Geina" ma konkurencję, idzie "Potwór z Florencji"
Premiery w październiku 2025. "Historia Eda Geina" ma konkurencję, idzie "Potwór z Florencji"
Numer jeden w Polsce. Pentagon uderza w przebój Netfliksa
Numer jeden w Polsce. Pentagon uderza w przebój Netfliksa
"Wiozą mamę". Została zabita na oczach córeczki przez stalkera
"Wiozą mamę". Została zabita na oczach córeczki przez stalkera
Costner w tarapatach. Przegrywa w sądzie
Costner w tarapatach. Przegrywa w sądzie
Budzi kontrowersje. Dla wielu widzów najlepszy polski serial wojenny
Budzi kontrowersje. Dla wielu widzów najlepszy polski serial wojenny
Bijatyka w zatłoczonym barze. Hollywoodzki aktor położył rękę na niewłaściwej kobiecie
Bijatyka w zatłoczonym barze. Hollywoodzki aktor położył rękę na niewłaściwej kobiecie
W PRL został zakazany. Powraca "najbardziej wstrząsający film wojenny"
W PRL został zakazany. Powraca "najbardziej wstrząsający film wojenny"