Pawlakówna o złotym sercu

Jej oryginalna dziewczęca uroda stała się obiektem westchnień całych pokoleń. Na kocie ma wiele niezapomnianych ról i współpracę z najwybitniejszymi polskimi reżyserami.

Zobacz także:

[

CO SIĘ STAŁO Z JEJ PIERSIAMI? ]( http://film.wp.pl/historia-znikajacych-piersi-sylwii-gliwy-6025284349604993g )

Oczywiście macie rację – to Ania Pawlakówna we własnej osobie! Anna Dymna zadebiutowała jako Isia w 1969 roku w inscenizacji „Wesela” zaś w 1971 roku pojawiła się w filmie „Pięć i pół bladego Józka” Henryka Kluby wg scenariusza swojego przyszłego męża, Wiesława Dymnego. Po studiach została zaangażowana do Starego Teatru, w którego zespole pozostaje do dziś.

Ma w dorobku blisko 250 ról teatralnych i filmowych, z których wiele wiązało się ze współpracą z najwybitniejszymi polskimi reżyserami: Andrzejem Wajdą, Konradem Swinarskim, Jerzym Hoffmanem, Izabellą Cywińską, Kazimierzem Kutzem, Teresą Kotlarczyk, Tadeuszem Konwickim czy Barbarą Sass.

Uwielbienie publiczności przyniosły jej role: Ani, wnuczki Pawlaka z „Nie ma mocnych” (1974) i „Kochaj albo rzuć” (1977), rola hrabianki w „Janosiku” (1973) czy Melanii w adaptacji „Trędowatej” (1976) w reżyserii Jerzego Hoffmana. Dwukrotnie zagrała u Tadeusza Konwickiego – w 1971 roku w „Jak daleko stąd, jak blisko w „Dolinie Issy” (1982).

Ceniono ją za talent i za niezwykłą urodę, z której biła świeżość, naturalność i dziewczęcy czar. Jej zdjęcia zdobiły okładki pism, zaś uroda w pewnym sensie stała się przeszkodą w możliwość kreacji bardziej dojrzałych ról, abstrahujących od zewnętrznego piękna aktorki.

Teraz wyznaje wprost – Piękna, młoda i zgrabna już byłam, teraz jestem na innym etapie.

Charyzmatyczna artystka sama przyznaje, że ma gorsze dni, jak każdy. W takich chwilach z pomocą przychodzą jej ukochane koty, ulubiona gra komputerowa czy jazzująca muzyka syna. Ze stresem walczy również przy pomocy poezji, np. ulubionymi sonetami Szekspira.

Lata 90-te przyniosły kolejne oszałamiające kreacje. W 1994 roku zagrała też matkę górnika w dziele Kazimierza Kutza „Śmierć jak kromka chleba”, rok później – Teresę w adaptacji „Pestki” w reżyserii Krystyny Jandy. Również w 1995 roku po raz kolejny zagrała w kostiumowej roli Prudencji Duvernoy w telewizyjnej.

Artystka ma na koncie wiele wybitnych ról teatralnych. Spośród wielu wyróżnić można m.in. kreację Kory w „Nocy listopadowej” w reżyserii Andrzeja Wajdy (1978) czy Podstoliny w „Zemście” z 1986.

W 1990 roku aktorka została pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, gdzie pracuje do dziś.

Zobacz także:

**[

SZOKUJĄCE ZAROBKI GWIAZD TVP ]( http://film.wp.pl/tyle-zarabiaja-w-tvp-6025284410012289g )

[

ONA URODZI DZIECKO BRATU! ]( http://film.wp.pl/tila-tequila-urodzi-dziecko-swojego-brata-6025284087915137g )

Dymna została uhonorowana dwoma odznaczeniami państwowymi za dokonania artystyczne: w 1989 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi, a w 2004 - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

W 1995 roku została laureatką Złotej Kaczki dla Najpopularniejszej Aktorki. W 2005 roku otrzymała nagrodę SuperWiktora 2004.

Zobacz także:

[

ANIA MUCHA: OD LOLITKI DO SEKSBOMBY! ]( http://teleshow.wp.pl/jak-dorastala-mala-muszka-6026595844060289g )

W 2003 roku założyła fundację „Mimo wszystko”, której ideą jest „wyrównywanie szans pomiędzy ludźmi niepełno- i pełnosprawnymi. W pracę fundacji zaangażowała się bez reszty, zresztą jak sama mówi, „Mimo wszystko” ma jej twarz, serce i duszę. Fundacja rozwija się bardzo prężnie i odnosi imponujące sukcesy na tle innych fundacji pozarządowych.

Zostało to docenione - za działalność społeczną została odznaczona m.in. Medalem im. Brata Alberta (2000) oraz tytułem Kobieta Roku miesięcznika Twój Styl w 2007.

Zobacz także:

**[

SZOKUJĄCE ZAROBKI GWIAZD TVP ]( http://film.wp.pl/tyle-zarabiaja-w-tvp-6025284410012289g )