Polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, szerokiej publiczności znany przede wszystkim z charakterystycznej roli Rysia w telenoweli „Klan”. Ma na swoim koncie kilkanaście ról w filmach i spektaklach Teatru TV oraz co najmniej kilka znaczących ról scenicznych. Jeden z najważniejszych występów w karierze dał u Kazimierza Kutza, wcielając się w postać głównego bohatera w sztuce „Do piachu” wg Tadeusza Różewicza, po dziś dzień uznawanej za jeden z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych spektakli Teatru TV.

Urodził się 20 czerwca 1961 roku w Nowym Targu, pochodzi z wioski Waksmund leżącej pod tym miastem. Jest dumny ze swoich góralskich korzeni, co niejednokrotnie podkreślał. W jednym z wywiadów mówił: „(...) góralszczyzna jest mi bliska. Kiedy jadę do rodzinnego domu, już w okolicach Myślenic zaczynam śpiewać po góralsku. To jest we mnie żywe i tej gwary nigdy nie wyrwę z siebie.” Ciekawość własnych korzeni stała się później jedną z inspiracji dla realizacji spektaklu „Śleboda” wg Przerwy-Tetmajera, na deskach Teatru STU.

* Największą popularność i uznanie widzów przyniosła mu serialowa rola Ryśka Lubicza – bohatera uosabiającego pewien archetyp idealnego męża i ojca, od kilkunastu już lat kreowana u boku Małgorzaty Ostrowskiej-Królikowskiej w telenoweli „Klan” (1997-2008).*

„Ryśkowa” metka przylgnęła do niego tak bardzo, że nawet prezydent Kwaśniewski na oficjalnym spotkaniu zwracał się do aktora per „Panie Ryśku”, o licznych osobach spotykanych na ulicy nie wspominając.

Trzeba pamiętać jednak, że Cyrwus jest przede wszystkim aktorem teatralnym, mającym niemałe zasługi dla polskiej sceny. Tuż po ukończeniu krakowskiej PWST (1985) zadebiutował na scenie Teatru Polskiego w Warszawie, z którym związany był przez jeden sezon. Później był aktorem Teatru im. Jaracza w Łodzi (1986-89) i krakowskiego Teatru STU (1989-92), by wreszcie związać się na stałe z Teatrem Starym w Krakowie (od 1992 roku). Początkowo największe sukcesy odnosił jednak na małym ekranie, przede wszystkim w spektaklach Teatru TV.

Jego pierwszym występem na małym ekranie była rola parobka w inscenizacji „Ferdydurke” Macieja Wojtyszki (1985). Trzy lata później ponownie spotkał się z reżyserem, biorąc udział w jego telewizyjnej adaptacji „Mistrza i Małgorzaty” (1988). W tym samym roku zagrał też w serialu Laco Adamika „Crimen” oraz w wojennym filmie TV „Pomiędzy wilki”.

Niezwykle istotny dla Cyrwusa okazał się rok 1989, który przyniósł główną rolę Korotkowa w „Diaboliadzie” wg Bułhakowa, w reżyserii późniejszego, wielokrotnego współpracownika -Waldemara Śmigasiewicza. Kutz, zachwycony kreacją Cyrwusa, jeszcze w tym samym roku powierzył mu główną rolę w słynnym, kontrowersyjnym spektaklu Teatru TV „Do piachu” wg Różewicza. Był to krok milowy w karierze aktora, który później jeszcze kilkakrotnie spotkał się z Kutzem – podczas realizacji spektakli telewizyjnych „Noc Walpurgii albo kroki komandora” (1991) i „Wujaszek Wania” (1994), na planie filmu „Śmierć jak kromka chleba” (1994) i serialu „Sława i chwała” (1997).

Jeśli chodzi o role ekranowe, miał ponadto okazję zagrać u Krzysztofa Zanussiego („Cwał” 1995) i Andrzeja Wajdy („Pan Tadeusz” 1999), wystąpić (po raz pierwszy na dużym ekranie) w głośnej „Śmierci dziecioroba” Wojciecha Nowaka (1990), zaliczyć epizod w spielbergowskiej „Liście Schindlera” (1993), wcielić się w rolę podhalańskiego Pitagorasa w „Historii filozofii po góralsku według ks. Józefa Tischnera” Artura Więcka „Barona” (1999) i dać mniejsze lub większe występy w takich serialach, jak „Ekstradycja 2”, „Bar Atlantic”, „Dom”, „Miodowe lata”, „Klinika pod Wyrwigroszem”, „Pierwsza miłość”, „Kasia i Tomek” (tylko głos), czy „Pokój 107”.

Prócz wspomnianej „Ślebody”, wyreżyserował i częściowo wyprodukował także kilka innych sztuk teatralnych („Tango”, „Emigranci”, „Mały Książę, „Ławeczka”). W 1990 roku otrzymał Nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Teatru Jednego Aktora w Toruniu za wykonanie monodramu „Zapiski oficera Armii Czerwonej” wg książki Sergiusza Piaseckiego.

Komentarze

Trwa ładowanie