Piotr Siwkiewicz: Zmarnowany polski talent

Kiedy wrócił na ekrany, jedyne oferty, jakie do niego napływały, pochodziły od producentów średniej jakości seriali telewizyjnych. Od ponad dekady regularnie, ale najczęściej w niezauważalnych epizodach, pojawia się takich produkcjach jak "Plebania", "Na dobre i na złe", "Halo Hans" i "Ojciec Mateusz".

Co stało się z Piotrem Siwkiewiczem i czy można go nazwać niespełnioną nadzieją polskiego kina?

Na trzecim roku studiów zadebiutował na wielkim ekranie. Wcielając się w postać Pawła "Ringa" Mitury w melodramacie "Yesterday" Radosława Piwowarskiego, Siwkiewicz porwał nie tylko widownię, ale także krytyków, którzy przyznali mu nagrodę za debiut na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian.

Siwkiewicz tak bardzo przypadł do gustu Radosławowi Piwowarskiemu, że reżyser kolejną rolę napisał specjalnie dla niego. Zanim jednak pojawił się na ekranie u boku seksownej Katarzyny Figury, młody aktor zdecydował się ulepszyć swój warsztat studiami za granicą.

Po powrocie do Polski zwrócił się do niego reżyser "Yesterday" oferując mu rolę młodego nieudacznika, Piotrusia, w kultowym już "Pociągu do Hollywood", gdzie wystąpił wraz z Katarzyną Figurą. Rok później odebrał prestiżową Nagrodę im. Zbigniewa Cybulskiego, przyznawaną przez tygodnik Ekran.

Wkrótce po zakończeniu zdjęć, w stolicy Francji zorganizowano przegląd filmów Radosława Piwowarskiego. Traf chciał, że bardzo przypadły do gustu jednej z obecnych na pokazach agentek, która zachwycona kreacjami Piotra Siwkiewicza zaproponowała mu role w filmach znad Sekwany.

Właśnie pod tym nazwiskiem pojawił się w m.in. takich filmach jak telewizyjne "Chusteczka Józefa" (Le "Mouchoir de Joseph") i "Les Merisiers", kinowy "Drogi braciszku" ("Cher frangin") oraz jednym odcinku serialu "Przyjaciel Giono" ("L'Ami Giono: Ivan Ivanovitch Kossiakoff"), gdzie zagrał rolę główną. Jako Shivak pojawił się również w odcinkowych produkcjach "Les cinq dernières minutes" oraz "Nancy Drew".

Oprócz tego pojawiał się w Teatrze Telewizji, gdzie współpracował m.in. z Wojciechem Biedroniem ("Bóg", 1990), Edwardem Dziewońskim ("Żołnierz i bohater", 1992), Gerardem Zalewskim ("Obsesje", 1986) i Andrzejem Majem ("Minna von Barnhelm" i "Spadkobiercy", 1990).

W połowie lat 90. Piotr Siwkiewicz nagle zniknął.

W 2001 roku wystąpił w roli piekarza w serialu "Więzy krwi", a rok później w "Sforze", gdzie wcielił się w podkomisarza Połomskiego. Przez kolejne 10 lat na ekranie mogliśmy go oglądać tylko sporadycznie, w rodzimych serialach, gdzie pojawiał się w rolach epizodycznych.

Częściej możemy Siwkiewicza spotkać na deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie. Wszystko wskazuje więc na to, że w wieku 50 lat aktor nie ma już szans na przebicie się do świadomości widzów w całym kraju.

Pozostaje zapytać dlaczego po tak udanym starcie, znakomitych recenzjach i ofertach z Zachodu, Piotr Siwkiewicz nie zdołał zawojować polskiego kina. Czy zmarnował swoją szansę na sukces, czy też dobrze się stało, że miał na tyle honoru i godności, iż nie rozmienił swojego talentu na drobne rolami w żenujących polskich komediach?