Jane Asher: Kiedyś rozbierała się u Skolimowskiego

Piękna, rudowłosa ikona stylu swoją urodą i wdziękiem podbiła niejedno serce, wzbudzała też zachwyt nienagannymi manierami – zawsze uprzejma i grzeczna, nawet dla rozszalałych i natrętnych fanek swojego ówczesnego chłopaka, Paula McCartneya.

Nigdy nie zrobiła wielkiej i światowej kariery, nie stała się powszechnie rozpoznawalną gwiazdą, ale wśród mieszkańców Wysp cieszy się niesłabnącym szacunkiem i uchodzi za prawdziwy wzór – jest bodaj jedyną spośród związanych uczuciowo z Beatlesami kobiet, które nie sprzedały historii swojego romansu prasie.

Urodziła się 5 kwietnia 1946 roku w Londynie, jako córka cenionego lekarza i nauczycielki muzyki. Do branży filmowej trafiła już jako kilkulatka – na ekranie zadebiutowała w 1952 roku w dramacie „Mandy”.

Szybko wspinała się po kolejnych szczeblach kariery, grywając zarówno w filmach, jak i serialach oraz produkcjach telewizyjnych; prawdziwą przyjemność sprawiało jej od zawsze występowanie na teatralnych deskach.

Paula McCartneya poznała w 1963 roku, po koncercie zespołu w londyńskim Royal Albert Hall – nie była wówczas jedną z fanek zespołu i nie miała pojęcia o histerii narastającej wokół grupy The Beatles.

To czwórka z Liverpoolu wydawała się bardziej oszołomiona spotkaniem z młodą, popularną aktorką, pochodzącą z londyńskiej elity. McCartney zdobył się na odwagę, odprowadził 17-letnią Jane do domu i zaprosił na randkę. Wkrótce zostali parą i muzyk wprowadził się do domu Asherów.

Asherowie w pełni akceptowali nowy związek swojej córki; w ich domu McCartney nabywał ogłady, dokształcał się i rozwijał swoje zainteresowania.

W piwnicy urządzono pokój muzyczny, w którym Beatlesi stworzyli część swoich wielkich hitów, jak „I Want To Hold Your Hand” czy „Yesterday”. Jane Asher stała się muzą i inspiracją młodego artysty, to dla niej napisał jedne ze swoich najpiękniejszych utworów miłosnych, jak „I've Just Seen a Face” czy „And I Love Her”.

A kiedy w ich związku nie układało się za dobrze, powstawały „I'm Looking Through You”, „We Can Work It Out” czy „For No One”.

Kiedy Beatlesi podbijali rynek muzyczny, Jane Asher nie zaniedbywała swojej kariery. Zagrała w „Masce Czerwonego Moru” (1964), partnerowała Michaelowi Caine'owi w filmie „Alfie” (1966). Stale też występowała w teatrze.

Jej zawodowa aktywność stała się kością niezgody między nią a McCartneyem, który chciał, by porzuciła pracę i poświęciła się wyłącznie ich związkowi.

- Zawsze odmawiałam – mówiła Asher. - Tak zostałam wychowana, muszę mieć jakieś zajęcie. A granie sprawia mi prawdziwą przyjemność. Nie zamierzam z tego rezygnować.

Zamieszkali razem w kupionym przez McCartneya domu niedaleko Abbey Road. Byli piękni, utalentowani, bogaci i popularni – ich ślub wydawał się tylko kwestią czasu.

McCartney, choć romansował na boku, starannie ukrywał swoje liczne kochanki przed narzeczoną. Do czasu. W 1968 roku Asher wróciła wcześniej z trasy i niezapowiedziana zjawiła się w ich domu. Zastała Paula w łóżku z Francie Schwartz. Tego nie mogła już wybaczyć.

Po rozstaniu Asher rzuciła się w wir pracy – w 1970 roku przyjęła odważną rolę w filmie Jerzego Skolimowskiego „Na samym dnie”, dwa lata później wcieliła się w Jane Seymour w „Sześciu żonach Henryka VIII”.

Wciąż pojawia się na ekranach, w 2007 roku zagrała w głośnej brytyjskiej komedii „Zgon na pogrzebie”, a ostatnio w średnio przyjętym „Daję nam rok”. Obecnie występuje w Londynie w spektaklu teatralnym „Moon Tiger”.

Wreszcie ułożyło się też jej życie prywatne – w 1971 roku związała się z Geraldem Scarfe'em, z którym ma trójkę dzieci, córkę Katie i synów Alexandra i Rory'ego.

Asher nie ogranicza się tylko do aktorstwa. Jest autorką trzech powieści (w Polsce została wydana tylko jedna z nich, „Tęsknota”), napisała również kilka książek o tematyce lifestyle'owej. Zasłynęła jako dekoratorka ciast; w Londynie ma również sklep, w którym sprzedaje firmowane jej nazwiskiem akcesoria kucharskie i cukiernicze.

Jane Asher wciąż jest jedną z wysoko cenionych angielskich aktorek. Dzięki swojej dyskrecji, hołdowaniu zasadom dobrego wychowania i zaangażowaniu w akcje charytatywne cieszy się niesłabnącą sympatią fanów. Sama wyznaje, że to, co osiągnęła, w zupełności jej odpowiada.

- Dziękuję Bogu, że nigdy nie byłam tak sławna, że nie mogłam bez przeszkód przejść ulicami miasta – mówiła.

(sm/mf)