Leon Niemczyk

** Leon Niemczyk urodził się 15 grudnia 1923 roku w Warszawie. Zmarł 29 listopada 2006 roku w Łodzi.** W czasie II wojny światowej służył w 444 batalionie III Armii Pattona. Po powrocie do Polski pracował w Objazdowym Teatrze Komedii Muzycznej w Warszawie (1948), w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1949) i w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy (1950-53). W latach 1953-79 pracował w łódzkim Teatrze Powszechnym. Eksternistyczny egzamin aktorski zdał w 1952 roku. Od 1979 był związany wyłącznie z filmem. Przez ponad 50 lat kariery zagrał w przeszło 350 filmach i serialach, także zagranicą.

Zadebiutował na wielkim ekranie w filmie “Celuloza” Jerzego Kawalerowicza (1953 r.). W 1961 r. brawurowo zagrał rolę Andrzeja w słynnym “Nożu w wodzie” Romana Polańskiego. Stworzył niezapomniane kreacje w “Rękopisie znalezionym w Saragossie” czy “Potopie”. Wielu pamięta go z dzieciństwa jako tajemniczego Golarza Filipa w “Akademii Pana Kleksa”. Przez ostatnie lata Leon Niemczyk kreował postać Wuja Emila w serialu Złotopolscy, zaś ostatnie role filmowe zagrał u Davida Lyncha (Inland Empire) i, w na poły autobiograficznym, Po sezonie Janusza Majewskiego.

16 października 1998 roku w Łodzi, na ulicy Piotrkowskiej, w Alei Gwiazd odsłonięto gwiazdę Leona Niemczyka.W 2002 roku na 10. Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage został uhonorowany Złotą Żabą. W 1999 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Najważniejsze filmy kinowe to: “Celuloza” w reż. Jerzego Kawalerowicza (1953), “Eroica” w reż. Andrzeja Munka (1958), “Baza ludzi umarłych” w reż. Czesława Petelskiego (1959), “Pociąg” w reż. Jerzego Kawalerowicza (1959), “Krzyżacy” w reż. Aleksandra Forda(1960), “Nóż w wodzie” w reż. Romana Polańskiego (1961), “Agnieszka 64” w reż. Sylwestra Chęcińskiego (1964), “Rękopis znaleziony w Saragossie” w reż. Wojciecha Hasa (1964), “Chudy i inni” w reż. Henryka Kluby (1966), “Kwiat paproci” w reż. Jacka Butrymowicza (1972), “Wielki Szu” w reż. Sylwestra Chęcińskiego (1982), “Odwet” w reż. Tomasza Zygadło (1983), “Fort XIII” w reż. Grzegorza Królikiewicza (1984), “O-bi O-ba. Koniec cywilizacji” w reż. Piotra Szulkina (1985), “C.K. Dezerterzy” w reż. Janusza Majewskiego (1987), “Obywatel Piszczyk” w reż. Andrzeja Kotkowskiego (1988), “Beyond Forgiveness” w reż. Boba Misiorowskiego (polski tytuł : Anioł Śmierci, 1994), “Docteur Semmelweis” w reż. Rogera Andrieux (1996), “Sztos” w reż. Olafa Lubaszenko (1997).

Leon Niemczyk był sześciokrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Tatiana Zuanar, z którą miał jedną córkę, Monikę. Drugą żoną była Krystyna, trzecią Diana, czwartą Dorot, piątą Jadwiga.