Rzymska aureola

Nakręcił już dokument o indyjskim rybaku, o wyrzutkach mieszkających na amerykańskiej pustyni i o meksykańskim mordercy. W końcu Gianfranco Rosi zdecydował się wrócić w rodzinne strony i opowiedzieć o krętej drodze na skraju rzymskiej metropolii. Po dwóch latach, jakie reżyser spędził w minivanie, powstała „Rzymska aureola” – dokument, który poszerza horyzonty i zmusza, by zatrzymać się w miejscu, którego większość z nas nawet by nie zauważyła. Tytuł oryginalny filmu – „Sacro GRA” pochodzi od skrótu GRA, oznaczającego Grande Raccordo Anulare, czyli 68-kilometrowa obwodnica wokół Rzymu. Co można zobaczyć, gdy na chwilę zatrzymamy się w okolicach tej trasy? W dzień sznurki samochodów, w nocy nieco abstrakcyjne taśmy zlewających się ze sobą, kolorowych świateł. Gianfranco Rosi dostrzega tu jednak coś więcej i pokazuje nam życie w cieniu bezosobowych, betonowo-asfaltowych konstrukcji. Pod spodem toczy się pełne kolorów, arcyciekawe życie. Dzięki niemu poznajemy pełnokrwistych bohaterów, którzy nie dają o sobie
zapomnieć na długo po seansie filmu.