48 godzin

Jack Cates (w tej roli Nick Nolte) jest jedynym ocalałym policjantem ze strzelaniny z niebezpiecznym przestępcą Albertem Ganzem (w tej roli James Remar). Jack decyduje się na współpracę z więźniem Reggim Hammondem (w tej roli Eddie Murphy), który ukradł pieniądze Albertowi Ganzowi. Reggie siedzi w więzieniu, dlatego dostaje przepustkę jedynie na 48 godzin, aby pomóc Jackowi złapać niebezpiecznego przestępcę.

Pierwotnie scenariusz opierał się na motywie porwania córki burmistrza Luizjany, którą porwał groźny przestępca. Dziewczyna ma przywiązany do głowy dynamit, który miał być odpalony po 48 godzinach od porwania, jeśli ojciec nie zapłaci przestępcy okupu. Odnalezienia dziewczyny podejmuje się policjant, któremu pomaga więźniarz, który był wtyczką przestępcy. Kiedy jednak Walter Hill przerobił scenariusz, stwierdził, że nie jest dobry i postanowił go zmienić.

48 godzin – nagrody:

• Cognac Festival du Film Policier 1983 – Grand Prix dla reżysera Waltera Hilla;

• Los Angeles Film Critics Association Awards 1982 – nagroda LAFCA za najlepszą muzykę dla Jamesa Hornera, Gusa Loundermona, Briana O’Neala i Kevina O’Neala.

48 godzin – nominacje:

• Złote Globy 1983 – za najlepszy debiut dla Eddiego Murphy’ego;

• Edgar Allan Poe Awards 1983 – za najlepszy film dla Waltera Hilla, Roberta Spottiswoode’a, Larry’ego Grossa i Stevena E. de Souza.

48 godzin – ciekawostki:

• James Remar często nie spał w nocy, aby jego bohater miał bardziej groźny i psychopatyczny wyraz twarzy;

• Pierwsza scena na posterunku policji została nakręcona w jednym ujęciu bez widocznych cięć;

• Podczas kręcenia sceny, w której Denise Crosby uderza Eddiego Murphy’ego w brzuch gumowym kijem bejsbolowym, Murphy bał się, że Denise naprawdę go uderzy;

• Nick Nolte w filmie „Nick Nolte: No exit” (2008) przyznał, że większość dialogów prowadzonych między nim a Murphym była improwizowana;

• Ogólny zarys filmu powstał w końcówce lat 70. Miał w nim zagrać Clint Eastwood i Richard Pryor, jednak Eastwood chciał zagrać w filmie kryminalnym, dlatego zdecydował się wziąć udział w zdjęciach do Ucieczki z Alcatraz (1979);

• Za film „48 godzin” Eddie Murphy otrzymał 450 000 dolarów, natomiast Nick Nolte 1 000 000 dolarów. Natomiast za sequel Murphy dostał 7 000 000 dolarów, a Nick Nolte – 3 000 000 dolarów;

• Dla Eddiego Murphy’ego „48 gdzin” było debiutem na dużym ekranie;

• Postać Jacka Catesa była inspiracją dla Sonny’ego Crocketta, bohatera serialu Policjanci z Miami (1984);

• Pierwotnie postać odgrywana przez Eddiego Murphy’ego miała się nazywać „Willie Biggs”;

• Mickey Rourke, Sylvester Stallone i Burt Reynolds odrzucili rolę Jacka Catesa;

• Podczas kręcenia zdjęć, Eddiemu Murphy’emu towarzyszył Robert Proval, który uczył go gry aktorskiej;

• Postać Reggiego Hammonda miał zagrać Gregory Hines, jednak odrzucił rolę dla filmu Cotton Club (1984). Eddie Murphy przyznał, że był czwartym lub piątym kandydatem, ponieważ producenci brali pod uwagę Denzela Washingtona, Richarda Pryora i Howarda E. Rollinsa Jr.;

• Eddie Murphy dołączył do obsady kilka tygodni po rozpoczęciu zdjęć, ponieważ musiał skończyć nagrywanie Saturday Night Live (1975);

• David Patrick Kelly, który zagrał Luthera, nazywał się tak samo w innym filmie Waltera Hilla „Wojownicy” (1979);

• Agentką Eddiego Murphy’ego była dziewczyna Waltera Hilla, która poleciła aktora reżyserowi;

• Słowo „fuck” pojawia się w filmie 48 razy;

• Przed rozpoczęciem zdjęć, Nick Nolte dużo przebywał z policją z San Francisco i jadł takie samo jedzenie jak oni, żeby lepiej wczuć się w rolę;

• James Horner użył ponownie muzycznego tematu przewodniego z „48 godzin” w filmie Komando (1985);

• Poza filmem „48 godzin” Margot Rose i Denise Crosby pojawiły się razem w Star Treku;

• Reggie Hammond śpiewa w więzieniu piosenkę Stinga „Roxanne”;

• Kiedy Jack wyjeżdża ze stacji benzynowej Reggie siedzi na tylnym siedzeniu, jednak w kolejnym ujęciu, obaj siedzą z przodu;

• Zdjęcia do filmu były kręcone od maja 1982 roku.