Gdyby żył, skończyłby w tym tygodniu 71 lat - Krzysztof Kieślowski, wybitny reżyser, twórca filmów fabularnych i dokumentalnych, w tym obrazów: "Dekalog", "Podwójne życie Weroniki", "Trzy kolory - Niebieski, Biały, Czerwony".
Reżyser jest uważany za jedną z największych indywidualności kina europejskiego. Filmowcy w wielu krajach mówią o "szkole" lub o "stylu Kieślowskiego". Jego filmy, ascetyczne w formie, cechuje niepowtarzalny klimat i artyzm. Krzysztof Kieślowski był laureatem wielu prestiżowych wyróżnień, między innymi: "Felixa" - nagrody Europejskiej Akademii Filmowej, "Złotego Lwa" na festiwalu w Wenecji, "Srebrnego Niedźwiedzia" w Berlinie. Dwukrotnie otrzymał nominację do Oscara oraz trzykrotnie do Złotej Palmy. Za "wybitny wkład do kultury ruchomego obrazu" został honorowym członkiem Brytyjskiego Instytutu Filmowego. W 1995 roku został przyjęty w poczet członków Amerykańskiej Akademii Filmowej.
W ostatnich miesiącach życia Krzysztof Kieślowski pracował nad scenariuszem filmowego tryptyku: "Raj", "Czyściec", "Piekło". Zmarł nagle po operacji serca w warszawskim szpitalu, 13 marca 1996 roku. Został pochowany na warszawskich Powązkach.
Urodził się w 27 czerwca 1941 roku. Ukończył łódzką Szkołę Filmową. Początkowo filmy dokumentalne Kieślowskiego, jak "Personel" i "Blizna", a także fabularne, jak "Amator", były związane z problematyką społeczną i polityczną. Filmy: "Przypadek" z 1981 roku oraz "Bez końca" z 1985 roku ugruntowały pozycję Kieślowskiego jako reżysera "zaangażowanego".
W swoich obrazach często wykorzystywał muzykę Zbigniewa Preisnera, scenariusze zaś, od 1984 roku, współtworzył wyłącznie z Krzysztofem Piesiewiczem. W sześciu jego filmach wystąpił Jerzy Stuhr, w czterech Aleksander Bardini, w trzech Marzena Trybała i Jerzy Trela. W trzech różnych filmach zagrali u niego trzej znani polscy reżyserzy - Juliusz Machulski w "Personelu", Agnieszka Holland w "Bliźnie" i Krzysztof Zanussi w "Amatorze".
Popularność i rozgłos przyniosła Kieślowskiemu telewizyjna seria "Dekalog" z 1988 roku, zrealizowana wraz ze scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem. Za tę ilustrację dziesięciorga przykazań, włoscy dziennikarze przyznali Kieślowskiemu "Złotą taśmę". Potem sukces odniosły "Krótki film o zabijaniu" oraz "Krótki film o miłości". Kieślowski wykładał reżyserię i scenopisarstwo na uczelniach w Katowicach, Berlinie Zachodnim, Helsinkach i Łodzi. Po realizacji "Trzech kolorów..." reżyser zapowiedział rozstanie z kinem. Dwa lata po śmierci Krzysztofa Kieślowskiego, w Alei Gwiazd w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę. W 2000 roku senat Uniwersytetu Śląskiego nadał jego imię Wydziałowi Radia i Telewizji tej uczelni.
Krzysztof Kieślowski współpracował z telewizją, realizując dla niej filmy dokumentalne i fabularne oraz widowiska teatralne, między innymi "Dwoje na huśtawce". Jako reżyser teatralny wystawił własną sztukę "Życiorys" w Teatrze Starym w Krakowie w 1978 roku.