Artur Żmijewski: nie irytuje się, kiedy proszą go o lekarską poradę

I choć powoli Artur Żmijewski ma już dość odgrywania duchownego z Sandomierza, można mieć pewność, że z ekranów nie zniknie.

Urodził się w Radzyminie, ale dzieciństwo spędził w podwarszawskim Legionowie.

- Nie byłem trudnym dzieciakiem. Nie chodziłem na boki, nie urywałem się z domu, rzadko chodziłem na wagary. Od młodych lat mam poczucie odpowiedzialności, które blokuje szaleństwa – wyznawał w "Playboyu", dodając, że jego charakter niewiele się przez te lata zmienił.

Wciąż jest samotnikiem i do wszystkiego podchodzi ze sporym dystansem.

- Kiedyś było to poczytywane za moją wadę. Uważano mnie za zarozumiałego i nieprzystępnego gogusia – śmiał się.

Nawet kiedy po ukończeniu liceum dostał się na studia do PWST w Warszawie, nie korzystał za bardzo ze studenckiej wolności, nie zamierzał też opuszczać rodzinnego domu. Był bardzo uparty – i nie chciał zostawiać swojej mamy samej, więc przez kilka lat dojeżdżał na studia z Legionowa, nawet jeśli wiązało się to ze spędzaniem wielu godzin w środkach komunikacji.

Uważa jednak, że dzięki temu zahartował się, szybciej wkroczył w dorosłość i nauczył się obowiązkowości.

*- Pamiętam, że moi koledzy dziwili się trochę, że z takim uporem dojeżdżam, ale może dzięki temu wyszedłem ze studiów odrobinę zdrowszy psychicznie? *- zastanawiał się w "Playboyu".

Kiedy założył rodzinę – aktor ma żonę Paulinę i troje dzieci – jego życie znacznie się zmieniło. Na początku trudno mu było wypracować kompromis, ale wreszcie zrozumiał, że powinien oddzielać pracę od życia prywatnego. Nauczył się dystansu do swojego zawodu i przestał przynosić pracę do domu.

- Kiedyś z pietyzmem składałem w pokoju wszystkie scenariusze, jakie dostawałem, i po latach zrobił się z tego ogromny stos. Pewnego dnia zebrałem wszystko i wyrzuciłem – opowiadał w "Gali".

Nie ukrywa jednak, że kocha aktorstwo i jest ono niezwykle ważnym elementem jego życia.

Choć w teatrze odnosił prawdziwe sukcesy, a krytyka nie szczędziła mu pochwał, prawdziwą sławę zyskał dopiero dzięki serialowi "Na dobre i na złe", w którym wcielił się w lekarza Jakuba Burskiego.

Od tamtej pory widzowie często nazywali go imieniem granego bohatera, nierzadko brano go też za lekarza i oczekiwano profesjonalnych porad. Dzięki "Na dobre i na złe" zyskał tytuł jednego z najbardziej pożądanych Polaków i stał się obiektem westchnień sporej części damskiej widowni.

- Nie jest to esencja mojego życia, ale nie będę hipokrytą, to łechce – mówił.

Oprócz goszczenia w popularnych serialach Żmijewski pojawia się również na planie filmów pełnometrażowych. Ostatnio zagrał między innymi w "Pitbull. Niebezpieczne kobiety" oraz dwóch obrazach, które czekają na swoją premierę: "Podwójny ironman" i "Atak paniki".

Żmijewski, który w kwietniu skończył 51 lat, zapewnia, że nie obawia się starości. Wyznaje, że nie liczy lat i czasem nawet się zastanawia, które urodziny właśnie świętuje.

- Mam poczucie, że dopóki odnajduję siłę, żeby wstać rano z łóżka, to wszystko jest w porządku, nie zwracam uwagi na upływający czas. I nie ma w tym żadnej kokieterii, naprawdę – zapewniał w "Gali".

- Wszyscy przemijamy, więc nie będę się zastanawiał, czy zostało mi 10 lat czy pięć miesięcy życia. Staram się patrzeć przed siebie i nieść ten plecak ze wszystkimi rzeczami, które mi się już przydarzyły, żeby o nich pamiętać i nie powtarzać tych samych błędów.