Burt Reynolds

Znany, łatwo rozpoznawalny aktor amerykański, od kilku dobrych dekad goszczący zarówno na wielkich, jak i małych ekranach; również reżyser.

Urodził się 11 lutego 1936 roku w Waycross w stanie Georgia w USA. Miał być sportowcem, jednak karierze przeszkodziła poważna kontuzja nogi. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło – dzięki wypadkowi mógł się bowiem poświęcić aktorstwu.

Zaczynał od występów na scenie teatralnej (debiut w 1956 roku) oraz w telewizji, i - mimo udanego debiutu na wielkim ekranie („Angel Baby” 1962) - aż do początku lat 70-tych pozostał przede wszystkim gwiazdorem właśnie małego ekranu. Pierwszą znaczącą rolą była ta w serialu „Riverboat” (1959-61). Później pojawił się m.in. w „Gunsmoke” (1962-65) oraz w rolach detektywów w produkcjach „Hawk” (1966) i „Dan August” (1970-71, nominacja do Złotego Globu).

Przełomem, jeśli chodzi o hollywoodzką karierę Reynoldsa była rola w dramacie Johna Boormana „Wybawienie” (1972) z Jonem Voightem. W tym samym roku pojawił się też w komedii Woody’ego Allena „Wszystko co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale boicie się zapytać”oraz dopomógł karierze pozując do rozbieranych zdjęć dla miesięcznika „Cosmopolitan”.

Lata 70-te i pierwsza połowa lat 80-tych to „złote lata” w karierze aktora i zarazem szczyt jego popularności. W tym okresie pojawiał się w co najmniej dwóch produkcjach rocznie. Zagrał w takich filmach, jak m.in. sportowy „Najdłuższy jard” Roberta Aldricha (1974, nominacja do Złotego Globu), komedie „Droga do kariery” i „Szczęściara” z Lizą Minnelli i Genem Hackmanem, musical „Ostatnia miłość” (wszystkie z 1975), przebojowy „Mistrz kierownic ucieka ” Hala Needhama (1977, sequele w 1980 i w 1983 roku), komedia akcji „Kaskaderzy” (1978), muzyczna komedia z Dolly Parton „Najlepszy mały burdelik w Teksasie” (1982), czy film „Mężczyzna, który kochał kobiety” (1983) z Kim Basinger. Jednym z najlepszych występów Reynoldsa z tamtego okresu była rola w komedii romantycznej „Zacznijmy od nowa” (1979, nominacja do Złotego Globu) Alana J. Pakuli.

W 1976 roku zadebiutował jako reżyser (z pomocą reżyserską Jamesa Besta) filmu sensacyjnego „Aligator”. Dwa lata później ponownie stanął (ponownie z Bestem) po drugiej stronie kamery, realizując komedię „Koniec” (1978). Samodzielnie wyreżyserował trzecią z kolei własną produkcję, thriller „Maszyna Sharky’ego” (1981). We wszystkich filmach sam odgrywał też główną rolę.

W 1984 roku wystąpił wraz z Clintem Eastwoodem w ciepło przyjętej komedii kryminalnej „Gorący towar”, w 1987 – w tytułowej roli w filmie akcji „Malone”, a w 1988 – w komediowym „Gliniarzu do wynajęcia”, ponownie u boku Lizy Minelli.

W latach 90-tych nadal sporo występował, pojawiając się w takich produkcjach, jak m.in. „Striptease” z Demi Moore (1996, Złota Malina dla Najgorszego Duetu), czy „Jaś Fasola: Nadciąga totalny kataklizm” (1997).

W latach 1990-1994 był gwiazdą serialu komediowego „Evening Shade” z początkującą Hilary Swank (nagroda Emmy w 1991, Złoty Glob w 1992 oraz 2 nominacje w 1991 i 1993). W 1997 roku stworzył jedną z najlepszych kreacji w życiu, nagrodzoną Złotym Globem, jedynymi nominacjami do Oscara i BAFTA, nagrodą Satellite oraz licznymi nagrodami od stowarzyszeń krytyków amerykańskich, jako reżyser filmów pornograficznych w „Boogie Nights” Paula Thomasa Andersona.

W 2007 roku wystąpił u Uwe Bolla w produkcji fantasy „In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale”. W latach 1979-1984 co roku (z wyjątkiem 1981) był wybierany Ulubionym Aktorem w USA, otrzymując nagrody People’s Choice. W 2008 roku zagrał w filmie "Deal", za co został nominowany do Złotej Maliny. Rok 2009 to rola w filmie "Banda amatorów".

Burt Reynolds był dwukrotnie żonaty: z Judy Carne (od 28 czerwca 1963 do 1965) oraz z Loni Anderson (od 29 kwietnia 1988 do 7 marca 1995), z którą w 1988 roku zaadoptował syna Quintona.