Cham, prostak, robotnik a może romantyk, czyli Polak w amerykańskim kinie

Czy jesteśmy polskimi chamami, czy wyedukowanymi robotnikami... Dowiemy się z filmów amerykańskich

*Ponoć Polaków można spotkać wszędzie. Jak Ziemia długa i okrągła naszych rodaków, krewniaków i ich rodziny odnajdziemy nawet w najskrytszych zakątkach świata. Filmy niejednokrotnie korzystały z naszej historii, tworzyły stereotypy _Polaka_ i Polaków za granicą. * Przykładów można wyliczać w nieskończoność. Byliśmy pośmiewiskiem, narodem honorowym, pracowitymi nierobami i pijanymi chuliganami.

*Zobacz jak nasz naród wygląda na tle kina, szczególnie produkcji amerykańskich, w wybranych przykładach. Pomińmy filmy historyczne i wojenne, a zaprzyjaźnijmy się z naszym stereotypem. * Polak potrafi? Oczywiście, że potrafi i daje radę. Bo oto Polska właśnie!

Polacy w „Ściganym” (1993) to Matka Boska na ścianie i recydywa.

Niezbyt ładną ocenę Hollywood wystawiło chicagowskim rodakom. Chyba można ich nazwać polską hołotą.

Jak konie do wodopoju, tak Polacy na łeb, na szyję uciekają w poszukiwaniu pracy do Anglii.

O tym zjawisku opowiedział Ken Loach, w swoim filmie „Polak potrzebny od zaraz”. Jednak pod koniec to nie Polacy a Brytyjczycy są tymi zdeprawowanymi.

W debiutanckim filmie Johna Turturro, „Mac”, bohater grany przez niego samego pracuje u chamskiego i żenującego przełożonego, z pochodzenia Polaka – Mr. Polowski.

W pewnej scenie tenże szef zaczepia dziewczynę krzycząc: „Hej! Lala! But Ci się rozpi*dal”.

Jakie to polskie…

S.W.A.T. (2003) - niżej można obejrzeć scenę z wyjątkowo nieprzyjemnym komentarzem odnoście Polaków i polskich terrorystów.

Dzielna amerykańska jednostka specjalna wyśmiewa się z naszych możliwości?!

Tymczasem w filmie „Bruce Wszechmogący” główny bohater będący dziennikarzem telewizyjnym (Jim Carrey) przeprowadza wywiad z polską rodziną piekarzy - Kowolskich - w związku z ich niesamowitym wypiekiem. Co w tym takiego niezwykłego?

Polska rodzina piekarzy dłubie w nosie, a gdyby tego było mało całą fetę z nowymi pysznościami Kowolscy zorganizowali, żeby przyciągnąć z powrotem klientów. Wcześniej sanepid zamknął ich zakład.

To gdzie Polska jest najbardziej zaakcentowana w filmie „Trzy serca” z Williamem Baldwinem, to oczywiście ślub.

Główna bohaterka – zdeklarowana lesbijka, wynajmuje żigolaka, aby poszedł z nią na polskie wesele siostry. Dużo wódki się piło i na pewno mało się spało.

„Mokra robota” (2007) przedstawia nam Franka Falenczyka. Główny bohater to członek rodzinnej, polskiej mafii w Buffalo.

Może wydawać się to dziwne, ale lubi swoją pracę, mimo tego, że jest zabójcą i w dodatku alkoholikiem. No proszę jaki Polak w amerykańskim wydaniu.

W „Arizona Dream” (1993), wujek Leo żeni się z Polką o imieniu Millie.

Mówi o niej: „Moje małe polskie ciasteczko. Jest taka wrażliwa, jak wszyscy w Europie Wschodniej”. W tej scenie Millie też śpiewa, ale na pewno nie po polsku…

No i przyszedł czas na najbardziej polski z niepolskich filmów, czyli słynny „Polski ślub” (1998).

Film z gwiazdorską wręcz obsadą (Gabriel Byrne, Claire Danes), przy którym – o dziwo! - nie pracował żaden Polak.
Bardzo ciepły obraz opowiadający dzieje rodziny Pzoniaków. Bez większych przekłamań i stereotypów.

W filmie „Rok smoka” (1985), Mickey Rourke gra twardego i sumiennego policjanta, polskiego pochodzenia.
W tym filmie Michaela Cimino Polacy są bogobojni i strzegą prawa.

Zresztą przy promocji tego filmu, reżyser zawsze pochlebnie się wypowiadał o Polakach.

Następnie mamy chyba najbardziej wstrząsającą pozycję.

W "Miasto Aniołów" (1998) w momencie gdy anioł Seth (Nicolas Cage) staje na dachu wieżowca, by po chwili skoczyć aby stać się człowiekiem, w tle słychać chóralną, narastającą modlitwę "Zdrowaś Maryjo", mówioną jak najbardziej po polsku.

Dude rozmawia z Walterem o szabacie i jego pochodzeniu:

DUDE: Walter, come off it. You're not even f**king Jewish, you're...
WALTER: What the f**k are you talking about?
DUDE: You're f**king Polish Catholic
WALTER: What the f**k are you talking about? I converted when I married Cynthia! Come on, Dude!

Zobacz też inne najzabawniejsze momenty.

W filmie “Puenta” (1988) z Tomem Hanksem i Sally Field, główna bohaterka przeważnie opowiada kawały o swoim mężu, Polaku.

Wszyscy się zaśmiewają już z samego faktu, że jest on Polakiem.

W filmie Milosa Formana „Człowiek z księżyca”, Tony Clifton (Jim Carrey) pyta się jednego z klientów o nazwisko.

-- Górski – słyszy w odpowiedzi. Kiedy wychodzi na jaw, że Górski jest Polakiem, zostanie wyzwany od rasistów, a Clifton ogłosi postulat: „Nigdy więcej dowcipów o Polakach, zbyt długo się z tych biedaków wyśmiewano”.

Kolejnym smaczkiem jest Glenn - jeden z bohaterów "Arizona Junior" (1987) Braci Coen, który permanentnie opowiada 'dowcipy o Polaczkach'.

Na końcu filmu trafia z jednym z takim kawałów na nieodpowiednią osobę - policjanta drogówki: Sierżanta Kowalskiego.

Warto wspomnieć o filmie „Pół żartem, pół serio” (1959). Bohaterka odgrywana przez Marilyn Monroe przedstawia się jako Polka.

Początkowo nazywała się Cukier Kowalczyk (tak przetłumaczono w Polsce), a potem zmieniła nazwisko na Sugar Kane.
Powszechnie wiadomo, że Polki są najpiękniejsze. Wiedzieli to też hollywoodzcy producenci.

W komedii "Sztuka zrywania" główny bohater, Gary Grobowski (zagrany z werwą przez Vince'a Vaughna), to Polak, który wręcz szczyci się swoim pochodzeniem.

Okazuje to m.in. za pomocą swego stroju - ma dwie charakterystyczne koszulki: jedną z polskim godłem i napisem "Poland" (i będąc w niej obrywa w dziób ;), a drugą z napisem "Polish and proud" na tle biało-czerwonej flagi.
Urocze.

Gary Grabowski, wraz z dwoma braćmi, prowadzi w Chicago firmę zajmującą się turystycznymi wycieczkami po mieście.

W filmie Mike’a Figgisa "Burzliwy poniedziałek" (1988), Melanie Griffith gra Polkę i nawet wzrusza się w scenie, kiedy słyszy piosenkę w ojczystym języku.
W filmie oprócz niej i Stinga, występuje też polski zespół jazzowy Cracow Ansamble.

Całe dzieło Figgisa przedstawia ogólnie pozytywny obraz Polaków – są wyluzowani i mają duże powodzenie u amerykańskich dziewczyn.

W filmie Mela Brooksa „Być albo nie być” (1983), którego akcja dzieje się w okupowanej Warszawie, jest zabawny moment na samym początku.

Aktorzy teatralni (Mal Brookes i wielka Anne Bancroft) kilka pierwszych tekstów mówią po polsku, fatalnie kalecząc język.

Maryl Streep w przejmującym filmie „Wybór Zofii”, gra polską byłą więźniarkę obozu w Oświęcimiu.

W niektórych scenach próbuje nawet mówić po polsku. Niestety niezbyt dobrze jej to wychodzi.

Mickey Rourke we wspomnianym wcześniej „Roku smoka”, gra policjanta polskiego pochodzenia.
W tej scenie mówi ładnie i wyraźnie Dzień dobry.

„Pod słońcem Toskanii" to niezwykle ciepły film opowiadający o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca na ziemi. Dodatkowo film prezentuje grupę sympatycznych robotników z Polski, którzy są niezdarni, ale tak łatwo się nie poddają.

Polak na wszystko odpowiada: „yes! Okej!”, a wśród gastarbeiterów znajdziemy także polskiego inteligenta, który wyjechał z kraju najwidoczniej w poszukiwaniu pracy. Tak trafił na budowę do Diane Lane, oczywiście czytając między czasie Czesława Miłosza.

Szkoda tylko, że ten wizerunek polskiego robotnika jest trochę przekłamany.

Komediowy wątek Polski i Polaków w serialach animowanych otwieramy sceną z "Family Guy".

W jednym z odcinków, na targowisku stoją stoiska z polską i niemiecką kiełbasą. Niemiecki sprzedawca atakuje kiełbasą nasze stoisko i szybko je zdobywa.

W jednym z odcinków "Simpsonów" Bart przedstawia skecz dla olimpijskiej delegacji z zagranicy. Podchodzi do kogoś podobnego, do Wałęsy i pyta: „Jesteś z Polski? A upiłeś się już?”

Oczywiście nie zabrakło też nas w „South Parku”.

W jednym z odcinków o ratowaniu lasów deszczowych ("Rainforest Schmainforest") podczas festynu, prezydent San Jose rozgrzewa publiczność wielce elokwentnymi kawałami o Polakach.

Kawały posiadają zaskakującą puentą, np: "Ilu Polaków potrzeba, żeby zjeść burrito?....Dwóch!" (generał wybucha śmiechem, publika milczy).

Bohaterowie filmów amerykańskich, a przede wszystkim w serialach, często kupują Polish Sausage.

Stała się ona ważnym elementem scenografii w produkcjach telewizyjnych. Nasze mięsko jest niezwykle popularne w USA i można je kupić prawie na każdym rogu, przy stoisku z Hot Dogami.

Polish Sausage znajdziemy m.in. w filmie „S.W.A.T.”, serialu „Ostry dyżur”, „Dwóch i pół”, „Rodzina Soprano”, „Kochane kłopoty” i „Świat według Bundych”.

Poza tym warto też wspomnieć, że przyjaciele z popularnego serialu „Drew Carey Show”, spotykają się najczęściej w knajpie o nazwie „Warsaw”.

Stanley Kowalski „Tramwaj zwany pożądaniem” (1951) - Najpierw na Broadwayu, a potem w kinowej adaptacji Elii Kazana grał go młodziuteńki Marlon Brando, którego ta rola uczyniła ogólnoświatowym symbolem męskiego seksu.

Brutalny, nieokrzesany, ale też pełen energii i atrakcyjny Stanley Kowalski przyszedł na świat w latach 20.

Leon Kowalski w „Łowcy androidów”(1982) – ten sławny Kowalski srebrnego ekranu, tym razem nie jest człowiekiem. Jest replikantem.

Nie należy tego mylić z androidem - kluczowe znaczenie dla filmu ma to, że replikanci nie są robotami, tylko dokładnymi kopiami ludzkiego organizmu. Krwawią, czują ból, boją się śmierci.

Kowalski „Znikający punkt” (1971) – Kierowca bez imienia. O co tak naprawdę chodzi w życiu Kowalskim, nie wie nikt.

Przykładem bohater klasycznego filmu drogi "Znikający punkt" (Barry Newman). Nie wiemy nawet, jak ma na imię.

Nie wiemy, jak to się stało, że ucieka przed policyjnym pościgiem w kultowym samochodzie sportowym Dodge Challenger.

Walt Kowalski „Gran Torino” (2008) - Walt Kowalski, weteran wojny w Korei i zapiekły rasista z krwi i kości o stalowej woli, żyjący w świecie, który nieustannie ulega zmianom, zostaje zmuszony przez sąsiadów-imigrantów, do trudnej konfrontacji z własnymi zadawnionymi uprzedzeniami.

Jeśli w amerykańskim filmie pojawia się oddział wojskowy, to musi być w nim przynajmniej jeden Kowalski.

Kowalski wśród pingwinów "Madagaskaru" to odwołanie do tego samego stereotypu.

Pełni w tym oddziale rolę zwiadowcy ryzykanta. Kiedy kogoś trzeba posłać na przeszpiegi w niebezpieczne terytorium, zawsze się zgłasza na ochotnika!

Przeważnie lepiej od dowódcy wie też, gdzie oddział aktualnie przebywa, dokąd zmierza i o co w ogóle chodzi.