''Cześć, Tereska'': Co się dzieje z Karoliną Sobczak?

Reżyserka po 12 latach wróciła do bohaterki jednego ze swoich poprzednich dokumentów – znanej z „Cześć, Tereska” Roberta Glińskiego aktorki-naturszczyka – Karoliny Sobczak. Co teraz robi filmowa Renata? Czy jej życie ułożyło się równie niewesoło, jak w przypadku Oli Gietner, tytułowej Tereski? „Co dalej z tobą Karolinko. Norwid i Nicole?” miał premierę na tegorocznym Krakowskim Festiwalu Filmowym.

Reżyserka po 12 latach wróciła do bohaterki jednego ze swoich poprzednich dokumentów– znanej z „Cześć, Tereska” Roberta Glińskiego aktorki-naturszczyka – Karoliny Sobczak (na zdjęciu druga z lewej).

Co teraz robi filmowa Renata? Czy jej życie ułożyło się równie niewesoło, jak w przypadku Oli Gietner, tytułowej Tereski? „Co dalej z tobą Karolinko. Norwid i Nicole” miał premierę na tegorocznym Krakowskim Festiwalu Filmowym.

O obu dziewczynach cały świat dowiedział się w 2001 roku po premierze „Cześć, Tereska”. Głośny film Glińskiego zgarnął kilkadziesiąt laurów w Polsce i na świecie – część z nagród trafiła do odtwórczyń głównych ról.

Ola i Karolina pochodziły z rozbitych rodzin, miały sporą kartotekę w ośrodkach wychowawczych. Gliński szukał amatorek, które przed kamerą będą się czuć swobodnie – będą sobą. „Dziewczęta z dobrych domów palą inaczej” – mówił w wywiadach.

Na casting trafiły praktycznie przypadkowo. Wybór dwójki był strzałem w dziesiątkę. „Niewinna” Karolina i buntownicza Ola na planie zamieniły się rolami – w filmie to Tereska (Ola) jest tą grzeczniejszą i spokojniejszą z dwójki. Kreacje zostały od razu zauważone: Gietnar i Sobczak otrzymały wyróżnienia za swoje występy w Chicago i Los Angeles, w prestiżowym konkursie Young Artist Award w kategorii „Najlepsza młoda aktorka w filmie zagranicznym.”

Bilety do Hollywood miały już kupione. Wszystko posypało się kilka dni przed wylotem. Ola złamała przepustkę i opuściwszy poprawczak uciekła do rodzinnych Pabianic, gdzie szybko popadła w konflikt z prawem. Jej wybryk uniemożliwił też wycieczkę życia Karolinie.

Odtwórczyni tytułowej roli nie miała ambicji podboju Hollywood.

- O czym marzysz? - Żeby zdać do następnej klasy. - A nie o tym, żeby być aktorką? - Też, ale to jest bardzo daleko. Najpierw muszę skończyć szkołę – mówiła w wywiadzie dla Przeglądu krótko po premierze.

Media interesowały się burzliwym życiem „Tereski”: brukowce co rusz pisały o kolejnych przestępstwach popełnianych przez Olę, a w 2008 roku na łamach Dużego Formatu ukazał się pokaźny reportaż o niesfornej dwójce.

Obie miały już w tym czasie po dwadzieścia parę lat: Karolina wychowywała 7-letniego syna, Ola była w dziewiątym miesiącu. W tekście widać zmianę podejścia Oli do rzeczywistości. Ma małą kawalerkę, w której mieszka ze swoim starszym o 10 lat mężem,jest po kursie stylizacji paznokci, z nadzieją patrzy w przyszłość.

Jednak kilka miesięcy po publikacji znów trafiła do celi. Jej córka przez trzy lata oglądała matkę na widzeniach. Wyszła w listopadzie 2012 roku. Jej dalsze losy nie są bliżej znane (więcej tutaj)
.

Karolina miała więcej szczęścia niż Ola.* Ciąża w wieku 16 lat* szybko sprowadziła ją do parteru. Początkowo mieszkała na melinie przy torach w Kutnie. Jako jedyna spośród bywalców rudery nie tykała alkoholu. Nic dziwnego – jej rodzice byli nałogowcami, którzy z braku zainteresowania córką oddali ją do domu dziecka, a brat zapił się na śmierć.

Skorzystała z szansy, jaką była otwarta droga do kariery po „Teresce”. Zapisała się do agencji aktorskiej, zagrała kilka epizodów w serialach. Porzuciła jednak tę ścieżkę.

O prywatnym, pozafilmowym życiu „Renaty” więcej od niejednego wywiadu mówią dwa ciekawe dokumenty, zrealizowane przez Karolinę Benderę.

Pierwszy raz spotkały się krótko po ciąży. W „Co dalej z tobą Karolinko” (2002) młoda matka musi radzić sobie z trudami macierzyństwa, praktycznie samotnie wychowując kilkumiesięcznego synka, Norwida. Ojciec dziecka interesuje się praktycznie tylko kieliszkiem i balowaniem ze współtowarzyszami, którzy co rusz przewijają się przez mieszkanie – plan filmowy.

Karolina konflikty z prawem ma już tutaj dawno za sobą. Nie odstępuje małego na krok, pochłaniają ją codzienne obowiązki, ale nie rezygnuje z marzeń. Chce przede wszystkim skończyć szkołę, przenieść się do lepszego mieszkania* – odrapana melina na przydworcowych slumsach* nie jest najlepszym miejscem dla wychowania dziecka,* a dziewczyna nie chce przymusowo oddać małego do „bidula”.*

Film otrzymał kilka wyróżnień, w tym Nagrodę Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich „za twórcze przedstawienie rzeczywistości”.

W najnowszym filmie poznajemy Karolinę już w nowej sytuacji życiowej. Dostała od prezydenta Kutna kawalerkę komunalną, urodziła drugie dziecko – dziewczynkę Nicole. Jest samotną matką, która próbuje związać koniec z końcem.

Kamera przez większość czasu obserwuje tę trójkę w ciasnym, ale schludnym i dobrze rozplanowanym mieszkanku. Temperatura emocjonalna nie spada: napięcia przecinane są wybuchami szczęścia, a kłótniom z użyciem całej baterii wulgaryzmów towarzyszą barwne opowieści z przeszłości.

Trudno zaliczyć metody wychowawcze Karoliny do typowych, jeszcze trudniej nie przecierać oczu ze zdumienia, gdy – przykładowo – wyzywa syna od debili, gdy chłopiec nie radzi sobie z lekcjami. A jednak film Bendery nie ocenia negatywnie swojej bohaterki. Podniosła się z dna, potrafi zapewnić dzieciom godziwy byt, wszystkie pieniądze zarobione na aktorstwie zainwestowała w przydatne dobra materialne, jak komputer czy zestaw hi-fi.

Zaskakującą cierpliwością wobec znerwicowanej, wychudzonej tu jeszcze bardziej matki wykazują się Norwid i Nicole. Świetna jest scena, w której chłopiec najpierw z dumą ogląda „Tereskę” na dużym ekranie, a potem wtóruje matce w rozmowie z Robertem Glińskim. Takich momentów, które pokazują silną więź między bohaterami, jest więcej.

To dla nich przede wszystkim warto zobaczyć film Bendery, który zamiast „epatować patologią”, po prostu krzepi.

Jacek Dziduszko